Σημειώσεις από το πουθενά

2. Και τα καλά και τα κακά περνάνε. Μην το ξεχνάτε όταν πετάτε στα σύννεφα ή σέρνεστε στα πατώματα. Κι όλα κάποτε γίνονται ρυτίδες και αναμνήσεις. Μην το ξεχνάτε.

3. Ξεπατώνοντας το παλιό δεν φέρνεις το νέο. Φλερτάρεις με το επικαιρικό και το εφήμερο. Στην καλύτερη περίπτωση. Ετσι κι αλλιώς πρωτότυπο είναι αυτό που λογοδοτεί στους πρώτους-τύπους. Μ’ αυτούς παλεύει, όσο παλεύει, όπως παλεύει.

Μισέλ Φάις

4. Το να βρίζεις, να υπονομεύεις, να σκάβεις τον λάκκο του άλλου (όχι μόνο μεταφορικά) είναι πιο ξεκούραστο, ανυπότακτο, σαγηνευτικό και για κάποιους σημάδι αντοχής. Το να προσπαθείς να κατανοείς, να συνδιαλέγεσαι, να συμβιβάζεσαι, ακόμη και να μπαίνεις στη θέση του άλλου, πιο κουραστικό, μεθοδικό, μεταμορφωτικό και για κάποιους σημάδι ατολμίας. Διαλέγετε και παίρνετε…

5. Αθέατο κατώφλι γαλήνης και ωρίμανσης: στρεφόμαστε σ’ αυτούς που με λόγια και έργα μάς αποδεικνύουν πως αποζητούν την παρουσία μας. Το να πασχίζεις να σε αποδεχτούν αυτοί που είτε αδιαφορούν για σένα είτε σε υπονομεύουν (φανερά ή κρυφά) είναι το τέλειο αυτοτραυματικό παιχνίδι, όπως επίσης το να επιδιώκεις να σε εκτιμούν ή να σε αγαπούν οι πάντες (άλλη κρίση μεγαλείου και πανωλεθρίας αυτή…).

6. Αν η ενέργεια των παιδιών σε ξαφνιάζει, η ανία τους σε ξαφνιάζει διπλά.

7. Οι λίστες αυτών που έχασες, αυτών που ξέχασες, αυτών που αποξενώθηκες, αυτών που απώθησες. Αυτές είναι δύσκολες λίστες. Οι υπόλοιπες; Αλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.

8. Μην κοιτάτε αφ’ υψηλού όλους αυτούς που αντιμετωπίζουν την επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ ως κοινωνική έξοδο. Υπάρχει και ανέχεια και μοναξιά εκεί έξω.