«Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην ανοίξουν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αφού και για να περάσεις στα δημόσια, θα έχεις ήδη δώσει ένα σωρό χρήματα σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Αν περάσεις σε άλλη πόλη, θα χρειάζεται να πληρώνουν οι γονείς σου κάθε μήνα ένα μισθό για νοίκι και έξοδα, άσε που ένα σωρό κόσμος που σπουδάζει μένει άνεργος». Το παραπάνω επιχείρημα το άκουσα από μια 16χρονη που σπουδάζει βοηθός βρεφονηπιοκόμου σε ΕΠΑΛ.
Δεν ανήκει στους προνομιούχους που θα σπουδάσουν στα «Χάρβαρντ της Μεσογείου» τα οποία δήθεν θα ανοίξουν αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο Πιερρακάκη που έχει ξεσηκώσει τη φοιτητική κοινότητα εναντίον του.
Αφροδίτη Τζιαντζή
Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα συνεχίσει τις σπουδές της μετά το Λύκειο, αφού το θεωρεί χαμένο χρόνο και χρήματα δεν περισσεύουν ούτε για ιδιωτικά ΙΕΚ. Κι όμως, ακόμα και αν δεν έχει τη δυνατότητα να πάει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο, θεωρεί αναπόφευκτη την ίδρυσή τους, με το σκεπτικό ότι ούτως ή άλλως η παιδεία είναι εμπορευματοποιημένη.
Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα τι να της απαντήσω. Να της έλεγα «Ναι, το ξέρω ότι έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά πρέπει να αγωνιστούμε για δημόσια και δωρεάν παιδεία σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες;». Θα ακουγόταν ξύλινο και δασκαλίστικο. Να της έλεγα ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα ανοίξουν ή τα κολέγια που φιλοδοξούν να αναγνωριστούν ως ΑΕΙ θα είναι της αρπαχτής, για να μοιράζουν πτυχία επί πληρωμή, όχι στην ελίτ, αλλά σε όσους από τα μεσαία στρώματα μπορούν να τα πληρώσουν; Το ξέρει ήδη. Το μόνο που θα μπορούσα ίσως να της πω είναι ότι της αξίζουν, μας αξίζουν, περισσότερα από το να στριμώχνουμε τη ζωή και τα όνειρά μας στα μέτρα της αγοράς. Δεν της το είπα όμως.
https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/422209_apories-dekaexahronis
Σχόλια (0)