1)Ποτέ δεν μου ταίριαζαν οι αφοσιωμένοι, οι ταμένοι στην τέχνη. Θεωρώ πλέον τη ζωή απείρως απαιτητικότερη τέχνη. «Το επιτήδευμα της ζωής», που λέει κι ο Παβέζε.
2) Ερχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου που και το ψίχουλο που σου δίνει ο άλλος το μετράς.
3) Πώς αντιδρούμε όταν αποκαλύπτεται το αρνητικό απόθεμα που κάποιοι κουβαλάνε για εμάς; Κάποιοι, σημειωτέον, που ποτέ δεν έχουν δείξει στο παραμικρό ούτε το εύρος ούτε το βάθος αυτής της μονόπατα κακοφορμισμένης σχέσης. Πώς το διαχειριζόμαστε; Αλλοι καταρρέουν ή κλείνονται στο καβούκι τους. Αλλοι βγαίνουν εκτός εαυτού ή αξιώνουν βασανιστικές λεπτομέρειες και εξηγήσεις. Αλλοι μηδενίζουν τα πάντα ή δηλητηριάζουν την καθημερινότητά τους. Προσωπικά, όταν μου συμβαίνει κάτι ανάλογο, νιώθω την ανάγκη να απευθυνθώ στην επικράτεια της γαλήνης, της κρίσιμης γαλήνης. Δηλαδή, να συσπειρωθώ ακόμη περισσότερο σ’ αυτά που με κρατάνε όρθιο στη ζωή. Να αγαπήσω ακόμη περισσότερο τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Να φροντίσω ακόμη περισσότερο τους φίλους μου. Να γράψω, με ακόμη μεγαλύτερο σθένος, αυτά που γράφω.
4) Μην έχετε τον εαυτό σας με το μαστίγιο, μην τον καθίζετε συνέχεια στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Αφήστε τον να σηκώσει κεφάλι, να πάρει ανάσες. Δεχτείτε τον μ’ αυτά που έχετε κατορθώσει, αλλά κι αυτά που έχει αφήσει ημιτελή ή απραγματοποίητα. Φροντίστε τον. Βάλτε στο κέντρο της ζωής σας την ελαφρότητα, τη χαρά, το γέλιο. Θα πείτε, και με το δίκιο σας, κοίτα ποιος μιλάει. Συμφωνώ. Ωστόσο κάποτε πρέπει να στρίβουμε το τιμόνι της ανάληψης τόσο επίπονων ευθυνών (συχνά δάνειων προσδοκιών, έτερων απωθημένων, κτλ). Μην παλεύετε να είστε τέλειοι σε όλα. Αναλάβετε την «ευθύνη» της ανεμελιάς. Ηχεί εύκολη ιστορία. Δεν είναι όμως.
5) Καλό Πέσαχ, Καλό Πέρασμα, Καλό Πάσχα.
https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/431419_simeioseis-apo-poythena
Σχόλια (0)