Η κατάσταση με τα σκουπίδια στην Ελλάδα μοιάζει αδιέξοδη. Η διαχείριση των απορριμμάτων έχει γίνει μια πολύπλοκη εξίσωση από την οποία προκύπτει ότι τα σκουπίδια δεν μαζεύονται επαρκώς, ότι η ανακύκλωση κινείται σε χαμηλούς ορίζοντες και ότι ο πολίτης καλείται συνέχεια να βάζει στο χέρι στην τσέπη. Τις τελευταίες ημέρες ανακοινώθηκε ότι το τέλος ταφής θα περάσει στα δημοτικά τέλη, κάτι που σημαίνει στην πράξη ακόμα μία μορφή αυξημένης φορολόγησης στην αρχή τού «ο ρυπαίνων πληρώνει».
Φιλήμων Καραμήτσος
Σκουπίδια βλέπεις παντού. Στην άκρη των δρόμων, σε ποτάμια και θάλασσες, σε ράχες και χαράδρες. Που σημαίνει ότι δεν συλλέγονται καν σωστά. Από εκεί και πέρα η ανακύκλωση και η ανάκτηση δεν είναι στα επίπεδα μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας, ενώ όλο αυτό το σύστημα κοστίζει όχι και λίγα. Και ήδη είναι ένα σύστημα που έχει ιδιωτικοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό αφού οι δήμοι αδυνατούν να προσφέρουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες και τις αναθέτουν σε ιδιώτες.
Προκύπτουν ως συνέπεια δύο πολιτικά κατ’ ουσίαν ζητήματα. Το πρώτο είναι ότι οι δήμοι μοιάζουν όλο και πιο αδύναμοι να διαχειριστούν την καθημερινότητα των πολιτών για την οποία είναι αρμόδιοι. Χαμηλοί προϋπολογισμοί και έλλειψη προσωπικού είναι ακριβώς η συνταγή για να οδηγηθούν στο να μην μπορούν να υλοποιήσουν το έργο που τους έχει ανατεθεί.
Το δεύτερο είναι ότι όλο και μεγαλύτερο δημοτικό έργο, η καθημερινότητα της πόλης που είπαμε, περνάει στα χέρια των ιδιωτικών επιχειρήσεων που βλέπουν ότι έχουν περιθώριο κέρδους. Κάτι που σημαίνει ότι το δημοτικό έργο εμπορευματοποιείται και αλλάζει υπόσταση, μετατρέπεται σε προϊόν.
Μα αυτό γίνεται σε όλο τον προηγμένο κόσμο, αντιτείνουν πολλοί. Μπορεί, αλλά όχι και παντού. Το θέμα πιο πίσω όμως είναι όντως υπαρκτό: Οι πόλεις μας πλέον είναι υπόθεση των πολιτών, της κοινότητας ή πεδίο άσκησης εμπορευματικών και μόνο δραστηριοτήτων; Είναι οι πόλεις μας ιδιωτικές;
https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/460340_idiotikes-poleis
Σχόλια (0)