«La Mano Nera». «The Black Hand». Γιατί δεν έχουν κάνει ακόμα ταινία μ’ αυτόν τον τίτλο, δεν έχω καταλάβει – καλά, όλα εγώ θα τα σκέφτομαι; Ποιοι κυνόδοντες και κοπτήρες και αστακόδερμα και βουγόνιες και μπιγκόνιες; Κάνε εκεί, βρε Τζόρτζιο, μια υπερπαραγωγή «Το μαύρο χέρι», να σε βλέπει μετά ο Νόλαν και να τρέχει να κρυφτεί! Οχι, δεν πρόκειται για ινδιάνικη ονομασία, αλλά για την πρώτη, άτυπη ομάδα εκβιαστών ιταλικής καταγωγής στις ΗΠΑ, που δρούσε ως πρώιμο στάδιο της οργανωμένης μαφίας, εκεί γύρω στα 1880. Εδώ στην Ευρώπη μόλις είχε εκδοθεί ο δεύτερος τόμος του «Κεφαλαίου» του Μαρξ και στην Αμερική, δίχως να το έχουν διαβάσει, ήδη το έκαναν πράξη: το εποικοδόμημα των ΗΠΑ δρούσε ως το κατεξοχήν κατάλληλο πλαίσιο, ώστε την υπεραξία των μικροεπιχειρηματιών και εργατών να την εκμεταλλεύεται όχι μόνο το κράτος -γατάκι, Κάρολε!- αλλά και οι ίδιοι οι φτωχοδιάβολοι, με τον τσαμπουκά, τις γροθιές και τα όπλα τους… Είδες τελικά πόσες διαφορετικές έννοιες μπορεί να έχει μια σηκωμένη γροθιά; Κοινώς: Α ρε κατακαημένε Μαρξ, που έλεγε κι ο παππούς μου.
Νόρα Ράλλη
Στάθη. Ετσι έλεγαν τον παππού μου. «Στάθης» ήταν και το συνωμοτικό όνομα του Αλέκου Φλαμπουράρη όταν πέρασε, από τις αρχές της χούντας, στην παρανομία. Τον κηδέψαμε προχθές. Αναπάντεχο το φευγιό του, κενό άφησε. Εζησε πολλά, έκανε περισσότερα. Μαζί με τους συντρόφους του (στην πολιτική του κηδεία στο πρώην ΕΑΤ ΕΣΑ έβλεπες παντού άσπρα κεφάλια…) είχε πρωτοστατήσει και στα Φεστιβάλ Αυγής-Θούριου, εκεί που, όπως μας θύμισε ο άγιος Παύλος Κλαυδιανός -μπορεί να μην τον ξέρετε, αλλά αυτός μαζί με ελάχιστους άλλους είναι κάποιοι από τους υπευθύνους που μπορώ και γράφω τώρα ελεύθερα και εσείς μπορείτε ελεύθερα να πάρετε την εφημερίδα και να με διαβάσετε, αντί να είμαστε όλοι ταξιδάκι στη Μακρόνησο με έξοδα του καθεστώτος-, όπως μας είπε ο Παύλος λοιπόν, σε ένα από αυτά τα Φεστιβάλ είχαν ακούσει τη φωνή του Βολφ Μπίρμαν. Εβραίος κομμουνιστής ήταν ο πατέρας του Βολφ, πέθανε στο Αουσβιτς. Ο γιος ήταν και είναι (ζει!) αριστερός, αλλά εναντιώθηκε στο καθεστώς της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Εγινε ποιητής και τραγουδιστής και ριζοσπαστικός σοσιαλιστής και ειρωνευόταν στους στίχους του τη Στάζι, αποκαλύπτοντας την υποκρισία των καθεστώτων που διαλαλούν τον σοσιαλισμό. Αλλά «ο σοσιαλισμός χωρίς ελευθερία λόγου και δημοκρατικό έλεγχο καταλήγει σε μια χυδαία γραφειοκρατική τυραννία», γατάκια. Αυτά έλεγε ο Βολφ, του δολοφονημένου Μπίρμαν ο γιος.
Αυτά άκουγαν ο Παύλος, κι ο Αλέκος, και η Πόλυ, κι ο Κωστής, και η Μαργαρίτα και άλλοι, πολλοί πλέον, τότε. Ζωντανά τον άκουγαν – τυχεράκηδες… Στις ΗΠΑ πάλι, η μαφία δεν πολυπείραζε τους σοσιαλιστές. Οχι ότι τους συμπαθούσε κιόλας, καθώς ήταν πιο δύσκολο να εξαγοραστούν και να εκβιαστούν. Ασε που μόνο ριζοσπαστικές απεργίες δεν ήθελε η μαφία. Ωστόσο κάπως δεν ήταν και ο πρώτος στόχος της. Μόνο το επίσημο κράτος τη χρησιμοποίησε (εννοείται είχαν σχέσεις, ως οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος) εναντίον τους: οι μυστικές υπηρεσίες ξαφνικά τυφλώνονταν και δεν έβλεπαν τα μαφιόζικα χτυπήματα, ειδικά στις περιπτώσεις που η μαφία έλεγχε συνδικάτα «χρήσιμα για την αντικομμουνιστική ασφάλεια».
Κάπως έτσι δεν «είδε» και ο Χρυσοχοΐδης τη μαφία της Κρήτης. Κάπως ακριβώς έτσι κουμπάριασε και ο Βορίδης με τον «Χασάπη», αρχικλέφταρο του ΟΠΕΚΕΠΕ, που τον είχε διορίσει και «άμισθο σύμβουλό του» στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Νονός έγινε ο Μαυρουδής – του βάφτισε τον εγγονό, γατάκι Κόπολα. Κάπως επακριβώς έτσι έγινε και κομματάρχης της Ν.Δ. ο «Φραπές» που δεν πάει τώρα στην εξεταστική, γιατί, λέει, έχει «δικαίωμα σιωπής και μη αυτοενοχοποίησης». Υπάρχει αυτό το δικαίωμα πράγματι. Ηταν οδηγία της Ε.Ε. (!) και έγινε νόμος το 2019. Δίπλα στο «δικαίωμα στη ρεμούλα» φαντάζομαι – ως οδηγία της Ν.Δ., φαντάζομαι.
Πολλή φαντασία έχω, το ξέρω. Μπορεί να φταίει που άκουγα πολλά τραγούδια του Μπίρμαν, τι να πω. Ο Μικρούτσικος τα μελοποίησε, η Δημητριάδη τα τραγούδησε. «Κι οι ποιητές με χέρι υγρό/υμνούνε της πατρίδας τον χαμό/σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί/Τους έχω βαρεθεί»…
… δεν φαντάζεσαι πόσο πάρα πολύ όμως.
https://www.efsyn.gr/stiles/hronografima/491815_tyfla-na-hei-o-kopola
Σχόλια (0)