Ντροπή βέβαια να μιλάμε έτσι για τις άγιες αυτές μέρες, αλλά οι υπόλοιπες 364 δεν έκαναν κάτι για να με κάνει να αλλάξω γνώμη για αυτή την Άγια εβδομάδα.
- του Ανώνυμου Αγρινιώτη
Έτσι και φέτος ένα αδικαιολόγητο «ουφ» ξεκίνησε από τις πρώτες μέρες του Δεκεμβρίου, να μαζέψω λεφτά για τα δώρα της οικογένειας.
Εβδομάδες πριν μετά το καθιερωμένο διάβασμα του παραμυθιού και πριν ακόμα φτάσουμε στην σελίδα που ο Μπαγκίρα επιστρέψει το Μόγλη στη μητέρα του έσκυβα και ρωτούσα στο αυτί το δικό μου «Μόγλη»…
«Τί θες να σου ‘φέρει ο Άγιος Βασίλης φέτος»;
Για να πάρω την ίδια απάντηση κάθε βράδυ ψιθυριστά …
«Ένα σπαιντερμαν μεγάλο».
Είχε διαλέξει ο μικρός, ένα τάμπλετ για την μαμά του «Μόγλη», ένα ζευγάρι παντόφλες για τις γιαγιάδες του «Μόγλη» και μια επίσκεψη στα νεκροταφεία εκείνη την ημέρα να «μας δουν από κει ψηλά που είναι» οι παππούδες, και τέλος οι υποχρεώσεις του Αγίου ΚοκαΚολα για φέτος!!!
Τέλος οι υποχρεώσεις !! Τι γίνετε με τα δικαιώματα όμως…;
Είναι αυτές οι άγιες μέρες που σε κάνουν να νιώθεις «ο μαλάκας των χριστουγέννων»!!!! Ίσως είναι τίτλος που περνάει από πατέρα σε γιο, κάθε φορά που παντρεύεται ένας άντρας και αποκτάει παιδιά παίρνει και αυτόν τον τίτλο, ίσως είναι στο DNA του ανθρώπου αυτό… μπορεί να υπήρχε πίθηκος που μια χρονική περίοδος άρχιζε χωρίς λόγο να κουβαλά στη φωλιά πράγματα και να τα χαρίζει στους άλλους πιθήκους της φωλιάς χωρίς λόγο!!
Ο macacus christoygenus της οικογενείας των homus, απλά εξελίχθηκε και ακούει πλέον σε όλα τα ονόματα, «μπαμπάς, σύζυγος, εραστής». Ναι αυτό είναι. Όλα θέμα DNA είναι τελικά… Ίσως αυτός ο πίθηκος αφού μοίραζε τα «καλούδια» κάθονταν σε μια γωνιά της σπηλιάς μόνος χωρίς λόγο βλέποντας τα άλλα μέλη της οικογένειας να χορεύουν ευτυχισμένα! «Ήταν η στιγμή που ένιωθε χαρούμενος αλλά και παραμελημένος, αρχέγονο συναίσθημα, γι αυτό και τόσο δυνατό!!!
