Η Γάζα και ο παγκόσμιος νεοφασισμός

Τα αποτελέσματα από τις πιο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις σε χώρες της Δύσης (με τελευταία εκείνα της Νορβηγίας και της Γερμανίας ) δείχνουν την ανησυχητική άνοδο ρατσιστικών ακροδεξιών κομμάτων.

Αυτό ενι­σχύ­ει τις συ­γκρί­σεις της επο­χής που ζούμε με εκεί­νη του Με­σο­πο­λέ­μου, αν και με μια νέα μορφή, όπου ο φα­σι­σμός πα­ρου­σιά­ζε­ται να σέ­βε­ται τη δη­μο­κρα­τι­κή μορφή δια­κυ­βέρ­νη­σης, ανά­με­σα σε άλλα νέα του χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. Γι’ αυτό και η χρήση της ονο­μα­σί­ας «νε­ο­φα­σι­σμός» για αυτές τις δυ­νά­μεις.

Ζιλμπέρ Ασκάρ | μετάφραση Κορίνα Σχισμένου

Ένα ανη­συ­χη­τι­κό στοι­χείο της ση­με­ρι­νής νε­ο­φα­σι­στι­κής πε­ριό­δου είναι ότι πε­ρι­λαμ­βά­νει -εκτός από τις χώρες της ηπει­ρω­τι­κής Ευ­ρώ­πης- και τις δύο δυ­τι­κές χώρες που τον πε­ρα­σμέ­νο αιώνα, σε συμ­μα­χία με τη Σο­βιε­τι­κή Ένωση, είχαν αντι­πα­ρα­τε­θεί με το φα­σι­στι­κό άξονα: τις ΗΠΑ και τη Βρε­τα­νία. Η στα­δια­κή με­τα­τρο­πή του αμε­ρι­κα­νι­κού κα­θε­στώ­τος σε νε­ο­φα­σι­στι­κό, υπό την επί­βλε­ψη του Τραμπ και των ακο­λού­θων του, γί­νε­ται όλο και πιο εμ­φα­νής μέρα με τη μέρα. Πα­ράλ­λη­λα, το πε­ρα­σμέ­νο Σάβ­βα­το το Λον­δί­νο έζησε τη με­γα­λύ­τε­ρη συ­γκέ­ντρω­ση που έχει ορ­γα­νώ­σει ποτέ η ακρο­δε­ξιά στην ιστο­ρία της Βρε­τα­νί­ας. Αυτό συ­νέ­βη με φόντο τις δη­μο­σκο­πή­σεις που δεί­χνουν ότι η ακρο­δε­ξιά, υπό την ηγε­σία του Νάι­τζελ Φά­ραρζ, προη­γεί­ται των Ερ­γα­τι­κών και των Συ­ντη­ρη­τι­κών.

Δεν είναι τυ­χαίο ότι οι εκ­πρό­σω­ποι του πο­λι­τι­κού «κέ­ντρου» και στις δύο αυτές χώρες, ο Τζο Μπάι­ντεν στις ΗΠΑ και ο Κιρ Στάρ­μερ στη Βρε­τα­νία, ξε­χώ­ρι­σαν ως προς την πλήρη στή­ρι­ξή τους στον γε­νο­κτο­νι­κό πό­λε­μο που διε­ξά­γει το Ισ­ρα­ήλ στη Γάζα. Η κυ­βέρ­νη­ση του Μπέν­τζα­μιν  Νε­τα­νιά­χου, που επι­βλέ­πει αυτόν τον γε­νο­κτο­νι­κό πό­λε­μο και δέ­χτη­κε συ­νε­χή και απε­ριό­ρι­στη υπο­στή­ρι­ξη από αυ­τούς τους δύο ηγέ­τες, απο­τε­λεί την πιο ακρο­δε­ξιά κυ­βέρ­νη­ση στην ιστο­ρία του Κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα απο­τε­λεί την πιο ακρο­δε­ξιά κυ­βέρ­νη­ση στο σύγ­χρο­νο κόσμο, καθώς συ­νε­νώ­νει το νε­ο­φα­σι­στι­κό κόμμα Λι­κούντ με ακόμη πιο δεξιά κόμ­μα­τα, με πιο ση­μα­ντι­κές τις νε­ο­να­ζι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις του Ιτα­μάρ Μπεν Γβίρ και του Μπε­ζα­λέλ Σμό­ριτς που υπο­στη­ρί­ζουν απο­κά­λυ­πτα την αυ­ταρ­χι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση και την εθνο­κά­θαρ­ση.

Η στάση των δυ­τι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων υπέρ του σιω­νι­στι­κού γε­νο­κτο­νι­κού πο­λέ­μου στη Γάζα ήταν μέρος της συ­νο­λι­κό­τε­ρης κα­νο­νι­κο­ποί­η­σης της ακρο­δε­ξιάς από τις «κε­ντρώ­ες» δυ­νά­μεις. Είχε προη­γη­θεί η υιο­θέ­τη­ση των θέ­σε­ων της ακρο­δε­ξιάς σχε­τι­κά με την με­τα­νά­στευ­ση από τους «κε­ντρώ­ους», γε­γο­νός που οδή­γη­σε στην απο­δο­χή του ακρο­δε­ξιού ρα­τσι­σμού ως θε­μι­τής  ιδε­ο­λο­γί­ας. Η στή­ρι­ξη της Δύσης στην ει­σβο­λή του Ισ­ρα­ήλ στη Γάζα έρ­χε­ται σε κραυ­γα­λέα αντί­θε­ση με την στάση των ίδιων κυ­βερ­νή­σε­ων απέ­να­ντι στη ρω­σι­κή ει­σβο­λή στην Ου­κρα­νία και διέ­λυ­σε τα τε­λευ­ταία ψήγ­μα­τα αξιο­πι­στί­ας των δυ­τι­κών φι­λε­λεύ­θε­ρων δυ­νά­με­ων όσον αφορά το σε­βα­σμό στο διε­θνές δίκιο και την τή­ρη­ση των κα­νό­νων στις διε­θνείς σχέ­σεις. Ο τε­λευ­ταί­ος που υπο­γράμ­μι­σε αυτήν την αντί­φα­ση ήταν ο Ισπα­νός πρω­θυ­πουρ­γός, ο οποί­ος έχει προ­χω­ρή­σει πε­ρισ­σό­τε­ρο από κάθε άλλη δυ­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση ως προς τη με­τα­στρο­φή της στά­σης του και την κρι­τι­κή προς την σιω­νι­στι­κή κυ­βέρ­νη­ση, ζη­τώ­ντας τον απο­κλει­σμό του Ισ­ρα­ήλ από τις διε­θνείς διορ­γα­νώ­σεις, όπως ακρι­βώς συ­νέ­βη με την Ρωσία, ώστε να απο­φευ­χθούν τα δύο μέτρα και σταθ­μά που ακυ­ρώ­νουν  κάθε κα­νό­να.

Ενώ το δυ­τι­κό «κέ­ντρο» υπο­στή­ρι­ξε την σιω­νι­στι­κή ακρο­δε­ξιά κυ­βέρ­νη­ση του Ισ­ρα­ήλ, εκεί­νη δεν αντα­πέ­δω­σε τη χάρη. Αντί­θε­τα, ο Νε­τα­νιά­χου και οι σύμ­μα­χοί του συ­νέ­βα­λαν άμεσα στην ενί­σχυ­ση της δυ­τι­κής ακρο­δε­ξιάς που απο­δυ­να­μώ­νει το «κέ­ντρο». Αυτό φά­νη­κε κα­θα­ρά με τη στή­ρι­ξη του Νε­τα­νιά­χου στην προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία του Τραμπ, εις βάρος των Δη­μο­κρα­τι­κών,  παρά την απε­ριό­ρι­στη στή­ρι­ξη που απο­λάμ­βα­νε την ίδια στιγ­μή από τον Τζο Μπάι­ντεν. Αλλά δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται εκεί. Πα­ράλ­λη­λα το Ισ­ρα­ήλ ξέ­πλυ­νε και την δυ­τι­κή ακρο­δε­ξιά, δια­γρά­φο­ντας το γε­γο­νός ότι ο αντι­ση­μι­τι­σμός υπήρ­ξε ιστο­ρι­κά θε­με­λιώ­δης πυ­λώ­νας της ιδε­ο­λο­γί­ας της, πριν τον αντι­κα­τα­στή­σει με την Ισλα­μο­φο­βία. Έτσι, η ση­με­ρι­νή συμ­μα­χία με­τα­ξύ του σιω­νι­στι­κού κρά­τους και της δυ­τι­κής ακρο­δε­ξιάς εδρά­ζε­ται στο μισός απέ­να­ντι στο Ισλάμ και στους Μου­σουλ­μά­νους που απο­τε­λεί ένα κοινό τους ιδε­ο­λο­γι­κό θε­μέ­λιο.

Έτσι ο Νε­τα­νιά­χου και οι στε­νοί του σύμ­μα­χοι συ­νε­χί­ζουν τις προ­σπά­θειες να ενι­σχύ­σουν την δυ­τι­κή ακρο­δε­ξιά. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα απο­τέ­λε­σε το λε­γό­με­νο «Διε­θνές συ­νέ­δριο για την κα­τα­πο­λέ­μη­ση του αντι­ση­μι­τι­σμού», που διορ­γά­νω­σε το Ισ­ραη­λι­νό Υπουρ­γείο Δια­σπο­ράς τον πε­ρα­σμέ­νο Μάρ­τιο στην Ιε­ρου­σα­λήμ. Αξί­ζει να ση­μειω­θεί ότι ο αρ­μό­διος υπουρ­γός, Αμι­χάι Τσί­κλι, χαι­ρέ­τι­σε την πρό­σφα­τη ακρο­δε­ξιά δια­δή­λω­ση στο Λον­δί­νο. Το συ­νέ­δριο αυτό συ­γκέ­ντρω­σε τις ισχυ­ρό­τε­ρες δυ­νά­μεις της ευ­ρω­παϊ­κής ακρο­δε­ξιάς: από το νε­ο­φα­σι­στι­κό Εθνι­κό Συ­να­γερ­μό της Μαρίν Λεπέν μέχρι και ακόμη πιο σκλη­ρές εκ­δο­χές, όπως αυτή της ανι­ψιάς της, η οποία μέχρι πέρσι συ­νη­γού­νταν του κόμ­μα­τος Reconquête με τον Ερίκ Ζε­μούρ. Ο συ­γκε­κρι­μέ­νος είχε μά­λι­στα προ­σκλη­θεί να μι­λή­σει στην συ­γκέ­ντρω­ση της ακρο­δε­ξιάς στο Λον­δί­νο πλάι στον Ελόν Μάσκ, τον πιο δια­βό­η­το νε­ο­να­ζί της επο­χής μας.

Το όφε­λος του Ισ­ρα­ήλ από αυτή την διε­θνή ακρο­δε­ξιά συμ­μα­χία είναι ότι αυτές οι δυ­νά­μεις έχουν γίνει οι πιο έν­θερ­μοι υπο­στη­ρι­κτές του σιω­νι­στι­κού κρά­τους γε­νι­κό­τε­ρα και της κυ­βέρ­νη­σης Νε­τα­νιά­χου ει­δι­κό­τε­ρα.

Αυτό φά­νη­κε όταν ηγέ­τες της ακρο­δε­ξιάς όπως ο Νάι­τζελ Φά­ρατζ στη Βρε­τα­νία και η Μαρίν Λεπέν στη Γαλ­λία έσπευ­σαν να επι­τε­θούν στις φι­λε­λεύ­θε­ρες δυ­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις που ανα­κοί­νω­σαν την πρό­θε­σή τους να ανα­γνω­ρί­σουν το Κρά­τος της Πα­λαι­στί­νης. Αντί­στοι­χα, ο Νε­τα­νιά­χου υπο­λό­γι­ζε στην στή­ρι­ξη της αμε­ρι­κα­νι­κής ακρο­δε­ξιάς, σε συμ­μα­χία με τον Ντό­ναλντ Τραμπ, προ­κει­μέ­νου να αντι­με­τω­πί­σει τις πολύ χλια­ρές προ­σπά­θειες του Τζο Μπάι­ντεν να με­τριά­σει τις επε­κτα­τι­κές βλέ­ψεις του σιω­νι­στι­κού κα­θε­στώ­τος και να πε­ριο­ρί­σει κάπως τον γε­νο­κτο­νι­κό πό­λε­μο που διε­ξά­γει.

https://rproject.gr/article/i-gaza-kai-o-pagkosmios-neofasismos