Τα παιδιά του παραδείσου πατούν στη γη (1997) του Ματζίντ Ματζιντί
Διάρκεια: 90′
Σκηνοθεσία: Μαζίντ ΜαζιντίΣενάριο: Μαζίντ Μαζιντί
Μουσική:Keivan Jahanshahi
Παραγωγή:Amir EsfandiariMohammad Esfandiari
Άλλη μια αριστουργηματική ταινία από το αστείρευτο κινηματογραφικά Ιράν, από έναν καταξιωμένο και πολυβραβευμένο σκηνοθέτη, τον Ματζίντ Ματζιντί. Η απλότητα των ιστοριών που μας αφηγούνται οι πέρσες δημιουργοί είναι εντυπωσιακή και το αποτέλεσμα είναι έντονα συγκινητικό και αισθητικά δυναμικό.
Το στόρι χωράει σε μερικές αράδες. Ο Αλί έχασε το μοναδικό ζευγάρι παπουτσιών της αδελφούλας του, της Ζορέ, ενώ τα πήγαινε στο τσαγκάρη. Η φτώχεια της οικογένειας δεν τους επιτρέπει σπατάλες και ο φόβος της τιμωρίας γεννάει μια τρελή ιδέα: να μοιραστούν το επίσης μοναδικό ζευγάρι του Αλί. Το σχολείο τους περιμένει. Η εκ περιτροπής χρήση των παπουτσιών κρύβει πολλά απρόοπτα. Θα πετύχει άραγε το σχέδιό τους; Απλούστατο στη σύλληψη και ευφυέστατο στην εκτέλεση.
Η απλότητα είναι δύσκολο να περιγραφεί. Η ταινία διαθέτει ένα νεορεαλισμό που παραπέμπει στον “Κλέφτη ποδηλάτων” του Ντε Σίκα. Ο Ματζιντί καταφέρνει να εκμαιεύσει από τους μικρούς ερασιτέχνες ηθοποιούς του, θαυμάσιες ερμηνείες που διαθέτουν πρωτογενή δύναμη και αφοπλιστική αθωότητα.
Καταπληκτικά λαμπερά χρώματα και μια υπέροχη σκηνοθεσία, που συναρπάζει και σαγηνεύει τους θεατές. Σας προκαλώ πριν δείτε την ταινία, να προσπαθήσετε να φανταστείτε πώς μπορεί να εξελιχθεί ή να μαντέψετε πόσες ανατροπές μπορεί να κρύβει ένα τόσο απλό σενάριο. Είμαι βέβαιος ότι θα εκπλαγείτε πολλαπλά από τις θεματικές εναλλαγές και θα διασκεδάσετε και θα γελάσετε και θα συμπαθήσετε του μικρούς ήρωες.
Και λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη. Γεννήθηκε στην Τεχεράνη από μια μεσοαστική οικογένεια. Από τα 14 του συμμετείχε σε θεατρικές ομάδες. Σπούδασε στη δραματική σχολή της πόλης. Μετά τη νίκη της “επανάστασης” (1978), πρωταγωνίστησε σε αρκετές ταινίες, με σπουδαιότερες τα “Boycott” (1985) του Μοχσέν Μαχμαλμπάφ και “Teer baran” (1986) του Ali Azghar Shadaravan. Με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο “Baduk” (1992) συμμετείχε στο 15ήμερο νέων σκηνοθετών των Καννών και κέρδισε αρκετά εθνικά βραβεία. “Τα παιδιά του παραδείσου” (1997) ήταν υποψήφια για ξενόγλωσσο όσκαρ, ενώ “Το χρώμα του ουρανού” (1999) σημείωσε νέο ρεκόρ εισπράξεων ασιατικού φιλμ στη δύση.
http://antipera-oxthi-culture.blogspot.gr