- Δέσποινα Σπανούδη
Ο Ασωπός της Βοιωτίας, δεν είναι ένα μεγάλο ή σημαντικό ποτάμι. Έγινε όμως τα τελευταία χρόνια, σύμβολο της καταστροφικής και αμέριμνης κερδοσκοπίας το οποίο στο όνομα της υποτιθέμενης ανάπτυξης, υπονομεύει το παρόν και το μέλλον των πολλών. Αποτύπωσε με ανάγλυφο τρόπο, την ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας μέσα από την αυξανόμενη και ανεξέλεγκτη παραγωγή, που κατασκευάζει πλαστές και αδιαφορεί για τις πραγματικές ανάγκες. Και κατέδειξε, πέρα από κάθε αμφιβολία τη συνενοχή της πολιτείας και των πολιτευτών που έδρασαν ως απλοί μεσάζοντες των οικονομικών συμφερόντων. Πρόσφατα μαθεύτηκε ότι μόλις 4 μέρες πριν τις εκλογές, το Υπουργείο «Περιβάλλοντος», αύξησε κατακόρυφα τα όρια των ρύπων και μείωσε τις απαιτήσεις ελέγχου των βιομηχανιών της περιοχής.
Η περιοχή γύρω από τον Ασωπό δεν είναι η μόνη κατεστραμμένη περιοχή της χώρας. Αντίστοιχες δάφνες διεκδικούν και άλλες περιοχές όπως το Θριάσιο και η Ελευσίνα και σε πολλά άλλα μέρη. Είναι πάντως μια περιοχή που έχει όλα όσα χρειάζονται για να καταλάβει και ο πιο αδαής που οδηγεί το «παραγωγικό πρότυπο» της χώρας: Νόμιμες και παράνομες βιομηχανίες διάσπαρτες παντού μαζί με βιομηχανικά κουφάρια, επιφανειακά και υπόγεια νερά δηλητηριασμένα, ατμόσφαιρα αποπνικτική, παράνομες χωματερές τοξικών, αγροτικά προϊόντα από δύο νομούς συκοφαντημένα και ανεπιθύμητα, παραθεριστικές παραλιακές περιοχές υποβαθμισμένες, αυξημένα περιστατικά καρκίνων, συνθήκες διαβίωσης ανυπόφορες για τους κατοίκους και τους εργαζόμενους, εργασιακά δικαιώματα κατεδαφισμένα. Και μαζί με όλα αυτά, ο νόμος της σιωπής.
Τα τελευταία χρόνια, το απόστημα άνοιξε, όταν διαπιστώθηκε ότι μια καρκινογόνος ουσία, το εξασθενές χρώμιο, είχε ρυπάνει τα νερά σε μεγάλο μέρος της Εύβοιας, της Βοιωτίας, της Β.Α.Αττικής. Δεκάδες εξαγγελίες, μελέτες επί μελετών, συσκέψεις και συνέδρια αλλά επί της ουσίας κανένα μέτρο για την εξυγίανση της περιοχής. Η κρίση και η αποβιομηχάνιση, παρότι θεωρητικά συνεπάγονται μικρότερη ρύπανση ωστόσο κατέδειξαν ακόμη πιο ωμά το πρόβλημα: λιγότεροι έλεγχοι στις βιομηχανίες αλλά και λιγότερες δυνατότητες για εναλλακτικά εισοδήματα.
Ας μην χαθεί άλλος χρόνος. Ας στηθούν άμεσα νέοι καλύτεροι ελεγκτικοί μηχανισμοί στη θέση αυτών που κατεδαφίστηκαν, με διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο. Ας οργανωθούν επιτέλους οι βιομηχανικές περιοχές με σχέδιο και υποδομές. Ας δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας για την θεραπεία των περιβαλλοντικών πληγών. Και ας μετρήσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες με γνώση και συνείδηση.
