Από πέρυσι το καλοκαίρι που έμεινε άστεγος, ο 68χρονος κ. Λεωνίδας άρχισε να συλλέγει βιβλία από τα σκουπίδια και να τα πουλάει για να βγάλει λιγοστά λεφτά για φαγητό. Σήμερα, μαζί με έναν-δυο άλλους, ετοιμάζονται να στήσουν ένα αυτοοργανωμένο παλαιοπωλείο.
Τα έβλεπε πεταμένα στα σκουπίδια κάθε τόσο. Και μερικές φορές τα μάζευε κιόλας, τα πήγαινε στο Μοναστηράκι και τα πουλούσε, έτσι για να παίρνει ένα σουβλάκι να φάει.
Ιωάννα Σωτήρχου
Αλλωστε ίσως τα βιβλία, γιατί για αυτά μιλάμε, να είναι και το πεπρωμένο του κ. Λεωνίδα, αφού είχε συνεργαστεί με πολλούς εκδοτικούς οίκους και η κυρίως επαγγελματική του δραστηριότητα ήταν διαχειριστής στην εκδοτική παραγωγή του εργοστασίου ενός συγκροτήματος.
Μετά άρχισαν οι απολύσεις, η κρίση και ήρθε και η σειρά του. Ανεργος. «Και το πρόβλημα ήταν η ντροπή, πως αν και ήμασταν πολλοί σε αυτήν την κατάσταση, δεν μιλάγαμε. Κι αποφάσισα να μιλήσω. Και μετά είναι και η μοναξιά, το τεράστιο κενό, η παντελής αδιαφορία από γνωστούς όταν ζητούσες μια δουλειά, έστω ένα μεροκάματο». Η εγκατάλειψη στα δύσκολα.
Οταν σώθηκαν τα λεφτά και δεν έφταναν ούτε για νοίκι πια, πέρσι το καλοκαίρι, έμεινε άστεγος. «Και σκεφτόμουν καθώς περπάταγα, γιατί είχα πολύ χρόνο για περιπλάνηση, να ζητήσω από κάνα-δυο ανθρώπους που ήταν στην ίδια μοίρα να τα μαζέψουμε τα βιβλία και να στήσουμε σε έναν χώρο ένα παλαιοπωλείο όπου θα μπορούσαμε να δουλεύουμε περιοδικά».
Οι κάνα-δυο άνθρωποι βρέθηκαν, «γιατί δεν θέλει και πολύ, ένα τραγικό διαζύγιο του ενός, ένα λουκέτο στην επιχείρηση του άλλου και οι άνθρωποι έμειναν να την κουτσοβγάζουν με μεροκάματα και να κοιμούνται πότε εδώ και πότε εκεί».
Ευτυχώς έμεινε μόνο για μερικούς μήνες άστεγος, γιατί μια «ευγενεστάτη γνωστή» τού παραχώρησε μια αποθήκη στην οποία θα μπορούσε να συγκεντρώνει τα βιβλία αλλά και να ζει προσωρινά. «Βέβαια, επειδή δόξα τω Θεώ είμαι γερός, έκανα ό,τι δουλειά μπορείς να φανταστείς…».
Ομως αποφάσισε να βάλει τη σκέψη του σε εφαρμογή, άρχισαν να μαζεύουν τα βιβλία που έβρισκαν και έκανε μια ανάρτηση σε μια σελίδα που έχει στο φέισμπουκ. Μετά από δύο μέρες επικοινώνησε μαζί του ένας «συνάδελφός σας» και μέσα σε έναν μήνα, αυτόν που προηγήθηκε, «αυτό που έγινε δεν το περίμενα, ήταν αναπάντεχη η προσφορά των ανθρώπων…».
Σήμερα έχει καταμετρήσει περισσότερα από 2.200 βιβλία και σκέφτεται μαζί με τους φίλους του να κάνουν κι ένα παζάρι για να φύγουν κάποια βιβλία και να έχουν και ένα έσοδο, ώστε να νοικιάσουν έναν χώρο για να ξεκινήσουν το εγχείρημά τους, το οποίο οραματίζονται να είναι ένα αυτοοργανωμένο παλαιοπωλείο, κυρίως βιβλίων, που θα αποτελέσει τη βάση για τη δημιουργία ενός συνεργατικού δικτύου για άστεγους, «επειδή ο καθένας θα μπορούσε να στήσει κάτι παρόμοιο στη γειτονιά του».
Και ήδη, όπως μας πληροφορεί, υπάρχει ενδιαφέρον από μια ομάδα στη Θεσσαλονίκη που σκέφτεται να προχωρήσει σε μια ανάλογη προσπάθεια και βρίσκονται σε επικοινωνία, «προσπαθώντας να λύσουμε κυρίως πρακτικά ζητήματα».
Ο κ. Λεωνίδας, στα 68 του, είναι πλέον αισιόδοξος ότι θα καταφέρουν όχι μόνο να το στήσουν και να το δουλέψουν για να βγάζουν τα προς το ζην, αλλά και να εξασφαλίσουν έναν χώρο για να ζουν.
Το μήνυμά τους; «Κάλεσμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς: Στηρίζουμε τους συνανθρώπους μας άστεγους. Μαζεύουμε βιβλία, χρηστικά αντικείμενα, ρουχισμό κ.ά. Μπορείτε να προσφέρετε ό,τι δεν σας είναι απαραίτητο. Είναι η μαγιά για το Παλαιοπωλείο των Αστέγων. Στηρίζουμε τρεις θέσεις εργασίας. Παρακαλώ κοινοποιήστε, σας ευχαριστώ από καρδιάς».
Βέβαια πλέον συγκεντρώνουν κυρίως βιβλία και μικροαντικείμενα, διακοσμητικά και άλλα, «γιατί τα ρούχα είναι δύσκολο να τα διαχειριστούμε και να τα ταξινομήσουμε και όσα μας έφεραν, κοντά 15 κούτες, τα δώσαμε στην κεντρική δομή που φροντίζει φτωχούς και ανέστιους πάνω από την πλατεία Κουμουνδούρου».
Καλά, στην ηλικία σας δεν έχετε μια σύνταξη; τον ρωτήσαμε. «Οχι μόνο δεν έχω σύνταξη, επειδή υπάρχει ένα κενό με τα ένσημα, αλλά μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να συγκεντρώσω τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για να έχω έστω την κοινωνική στήριξη για αυτούς που είναι ανασφάλιστοι πάνω από 65 χρονών».
Για τους φίλους του δεν θέλει να μας μιλήσει, αποφεύγουν τη δημοσιότητα, ο ένας μάλιστα είναι αρκετά μικρότερός του, μόλις 52 χρονών.
«Αυτό είναι το πρόβλημα, οι άνθρωποι δεν μιλάνε, νιώθουν ντροπή, έχουν ενοχές, τους είναι δύσκολο…». Ομως ο ίδιος δεν μετανιώνει που το τόλμησε, αφού «ήταν για μας μεγάλη η έκπληξη, συναντήσαμε ευαισθητοποιημένους ανθρώπους και είναι σπουδαίο να διαπιστώνεις ότι υπάρχει τόση ευαισθησία και πως τελικά οι ανθρώπινες σχέσεις και η επικοινωνία μπορούν να παραμένουν ζωντανές και στις πιο δύσκολες περιστάσεις».
ℹΟσοι ενδιαφέρονται να συνεισφέρουν στην προσπάθεια των ανέστιων, μπορούν να το πράξουν επικοινωνώντας μέσω email booksleonis@yahoo.gr ή στο τηλέφωνο 6977239766.
efsyn.gr/
