Πανδημία: Οι συνέπειες της εγκληματικής διαχείρισης Μητσοτάκη

Με τους εθνικούς ανταγωνισμούς και τα επιχειρηματικά κέρδη των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών να έχουν τινάξει στον αέρα κάθε προγραμματισμό για τον μαζικό εμβολιασμό του πληθυσμού, η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει την ίδια εγκληματική πολιτική διαχείρισης της πανδημίας.

Σπύρος Αντωνίου

Δέκα μήνες μετά το πρώτο κύμα και ενώ αρ­κε­τές εκτι­μή­σεις επι­στη­μό­νων κά­νουν λόγο για ένα επερ­χό­με­νο τρίτο κύμα, η πο­λυ­δια­φη­μι­σμέ­νη επι­χεί­ρη­ση «ελευ­θε­ρία» χάρη στα εμ­βό­λια, απο­δεί­χτη­κε φιά­σκο. Η ΕΕ αφού υπέ­γρα­ψε λε­ό­ντειες συμ­φω­νί­ες προς όφε­λος των φαρ­μα­κευ­τι­κών εται­ριών και τις χρη­μα­το­δό­τη­σε προ­κα­τα­βο­λι­κά με δισ. ευρώ, σή­με­ρα ψά­χνει ακόμα τον τε­λι­κό αριθ­μό εμ­βο­λί­ων που θα πάρει από την Astrazeneca. Ακόμα μια «επι­τυ­χία» του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­πι­τα­λι­σμού και της «ευ­ρω­παϊ­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης». Ανα­πό­φευ­κτα, ανά­λο­γες ελ­λεί­ψεις εμ­βο­λί­ων και κα­θυ­στε­ρή­σεις στις πα­ρα­δό­σεις, πα­ρα­τη­ρού­νται και στην Ελ­λά­δα.

Στην κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση, αν πι­στέ­ψου­με την κυ­βερ­νη­τι­κή αριθ­μη­τι­κή (που αλ­λά­ζει ανά­λο­γα τη μέρα και τον αξιω­μα­τού­χο που κάνει τη δή­λω­ση), μέχρι και τον Μάϊο θα έχουν εμ­βο­λια­στεί μόνο οι άνω των 70 ετών, οι υγειο­νο­μι­κοί και κά­ποιες ευά­λω­τες ομά­δες. Γύρω στο 20% του πλη­θυ­σμού δη­λα­δή. Σύμ­φω­να με το politico η Ελ­λά­δα, με τον ση­με­ρι­νό ρυθμό εμ­βο­λια­σμού, θα φτά­σει το δια­βό­η­το 70% που απαι­τεί το «τεί­χος ανο­σί­ας» τον Φε­βρουά­ριο του 2024.

Το χει­ρό­τε­ρο βέ­βαια είναι ότι η κυ­βέρ­νη­ση ανα­στέλ­λει τη λει­τουρ­γία των πε­ρισ­σό­τε­ρων Κέ­ντρων Υγεί­ας, τα οποία με­τα­τρέ­πει σε εμ­βο­λια­στι­κά κέ­ντρα, με ότι αυτό ση­μαί­νει για την ΠΦΥ. Την ίδια ώρα, η με­τα­τρο­πή του ΕΣΥ σε σύ­στη­μα σχε­δόν μιας νόσου, απει­λεί τις ζωές χι­λιά­δων αν­θρώ­πων που νο­σούν από άλλες σο­βα­ρές ασθέ­νειες.

Για προ­σλή­ψεις για­τρών και νο­ση­λευ­τών ούτε λόγος φυ­σι­κά. Τον ιό θα νι­κή­σουν τα κλομπ των χι­λιά­δων αστυ­νο­μι­κών που θα προ­σλη­φθούν για να υπη­ρε­τή­σουν το δόγμα «νόμος και τάξη» του Χρυ­σο­χο­ΐ­δη. Και έτσι η Ελ­λά­δα θα πα­ρα­μεί­νει τε­λευ­ταία στην Ευ­ρώ­πη, σε ανα­λο­γία για­τρών ανά εκατό χι­λιά­δες αν­θρώ­πους (34), αλλά δεύ­τε­ρη σε ανα­λο­γία αστυ­νο­μι­κών ανά εκατό χι­λιά­δες αν­θρώ­πους (500). Συγ­χρό­νως, κάθε πρό­τα­ση για επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τομέα Υγεί­ας, στο άκου­σμά της και μόνο, φέρ­νει ανα­τρι­χί­λα στους θαυ­μα­στές της σχο­λής του Σι­κά­γο που μας κυ­βερ­νούν.

Η κυ­βέρ­νη­ση είναι εμ­φα­νές ότι έχει χάσει τον έλεγ­χο και μέσα στο αδιέ­ξο­δό της, αδυ­να­τεί να προ­στα­τέ­ψει τη δη­μό­σια υγεία. Η κα­ρα­μέ­λα της «ατο­μι­κής ευ­θύ­νης» πεί­θει πλέον ελά­χι­στους. Τα πρό­στι­μα και οι απα­γο­ρεύ­σεις κα­τα­ντούν γε­λοία όταν αφο­ρούν πε­ρί­πα­το με τζιν ή βόλ­τες στο βουνό με αυ­το­κί­νη­το. Όταν η ελευ­θε­ρία του επι­χει­ρείν και της με­τα­κί­νη­σης απο­κλει­στι­κά για δου­λειά ή κα­τα­νά­λω­ση είναι η μόνη απο­δε­κτή ελευ­θε­ρία, είναι εξαι­ρε­τι­κά δύ­σκο­λο να πεί­σεις την κοι­νω­νία ότι η ανα­στο­λή των δη­μο­κρα­τι­κών ελευ­θε­ριών, προ­στα­τεύ­ει από «κο­ρο­νο-δια­δη­λώ­σεις». Αντί­θε­τα, ο κα­ται­γι­σμός αντι­δρα­στι­κών νο­μο­θε­τη­μά­των στο κοι­νο­βού­λιο, απο­κα­λύ­πτει τις πραγ­μα­τι­κές προ­θέ­σεις της Δε­ξιάς.

Τα σχο­λεία άνοι­ξαν, όπως ακρι­βώς έκλει­σαν, χωρίς κα­νέ­να μέτρο προ­στα­σί­ας. Στα ΜΜΜ δεν υπάρ­χει καμία βελ­τί­ω­ση στον συ­νω­στι­σμό, ανα­μέ­νο­ντας ακόμα τα 300 λε­ω­φο­ρεία μέσω leasing(!) που έχουν ανα­κοι­νω­θεί από το πε­ρα­σμέ­νο φθι­νό­πω­ρο. Δύο εβδο­μά­δες με ανοι­χτά μα­γα­ζιά αρ­κού­σαν για μια νέα αύ­ξη­ση των κρου­σμά­των. Οι με­γά­λες επι­χει­ρή­σεις, βιο­μη­χα­νί­ες, πο­λυ­κα­τα­στή­μα­τα κλπ., πα­ρα­μέ­νουν εστί­ες με­τά­δο­σης και πεδίο ερ­γο­δο­τι­κής αυ­θαι­ρε­σί­ας, χωρίς ου­σια­στι­κούς ελέγ­χους και τή­ρη­ση των υγειο­νο­μι­κών μέ­τρων. Το το­πι­κό lockdown στην Δ. Ατ­τι­κή είναι εν­δει­κτι­κό για το τι συμ­βαί­νει στους μα­ζι­κούς χώ­ρους δου­λειάς.

Ενώ με­τρά­με χι­λιά­δες νε­κρούς από τις επι­πτώ­σεις του covid, το φάσμα μιας πα­ρα­τε­τα­μέ­νης οι­κο­νο­μι­κής ύφε­σης, προ­κα­λεί πρό­σθε­τους κιν­δύ­νους για τον κόσμο μας. Το έλ­λειμ­μα 18,5 δισ. του 2020 και η πρό­βλε­ψη για θη­ριώ­δη ύφεση 10,4% το πρώτο τρί­μη­νο του 2021, έχει πα­νι­κο­βά­λει τα κυ­βερ­νη­τι­κά επι­τε­λεία.

Στον φε­τι­νό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό προ­βλέ­πο­νται 7,5 δισ. ευρώ ως έκτα­κτα μέτρα αντι­με­τώ­πι­σης της παν­δη­μί­ας και των επι­πτώ­σε­ών της. Αυτό το ποσό είναι ζή­τη­μα αν θα υπάρ­χει στο τέλος του πρώ­του τρι­μή­νου. Η ανα­στο­λή συμ­βά­σε­ων μαζί με τις ασφα­λι­στι­κές ει­σφο­ρές έχουν κό­στος πε­ρί­που 1 δισ. ευρώ τον μήνα. Σύμ­φω­να με τις εκτι­μή­σεις ανα­λυ­τών, αν συ­νε­χι­στεί το lockdown, στο πρώτο τρί­μη­νο του έτους θα χρεια­στούν πα­ρεμ­βά­σεις ύψους 6,5 δισ. ευρώ, σχε­δόν όλο το κον­δύ­λι που έχει υπο­λο­γι­στεί για ολό­κλη­ρο το έτος. Η κα­τα­φυ­γή για δα­νει­σμό στις «φι­λεύ­σπλα­χνες» αγο­ρές ώστε να ενι­σχυ­θούν τα δη­μό­σια τα­μεία, απλά με­τα­θέ­τει το πρό­βλη­μα στο κρα­τι­κό χρέος (εν τω με­τα­ξύ μόνο μέσα στο έτος πρέ­πει να πλη­ρω­θούν το­κο­χρε­ο­λύ­σια ύψους 11,5 δισ. ευρώ). Μόνο μέσα στην παν­δη­μία το ιδιω­τι­κό χρέος αυ­ξή­θη­κε κατά 20 δισ. ευρώ. Τα  χρή­μα­τα του Τα­μεί­ου Ανά­καμ­ψης βρί­σκο­νται ακόμα στο δρόμο, με μια πρώτη προ­κα­τα­βο­λή ύψους 2,6 δισ. ευρώ από την ΕΕ να ανα­μέ­νε­ται το κα­λο­καί­ρι, αν δεν αλ­λά­ξει βέ­βαια κάτι στο εύ­θραυ­στο ευ­ρω­πα­ζά­ρι.

Αργά ή γρή­γο­ρα, το κλεί­σι­μο της στρό­φιγ­γας των μέ­τρων ενί­σχυ­σης της ερ­γο­δο­σί­ας, αυ­το­νό­η­τα θα οδη­γή­σει σε λου­κέ­τα και εκτί­να­ξη των απο­λύ­σε­ων. Μια τέ­τοια συν­θή­κη, όταν οι ερ­γα­ζό­με­νοι χτυ­πιού­νται ήδη από την ανερ­γία, τις ανα­στο­λές συμ­βά­σε­ων, την έντα­ση της εκ­με­τάλ­λευ­σης και ταυ­τό­χρο­να πιέ­ζο­νται από τις ανε­λα­στι­κές υπο­χρε­ώ­σεις της κα­θη­με­ρι­νής ζωής, είναι βέ­βαιο ότι με­γα­λώ­νει την αγω­νία για την επό­με­νη μέρα και δη­μιουρ­γεί ένα εκρη­κτι­κό κλίμα.

Η κό­πω­ση από τους διαρ­κείς πε­ριο­ρι­σμούς, η ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα των κυ­βερ­νη­τι­κών μέ­τρων σε υγειο­νο­μι­κό και οι­κο­νο­μι­κό επί­πε­δο (με εξαί­ρε­ση τις γεν­ναί­ες πα­ρο­χές προς το κε­φά­λαιο) και η χρε­ο­κο­πία των προ­βλέ­ψε­ων ότι σύ­ντο­μα η κα­τά­στα­ση θα βελ­τιω­θεί, ενι­σχύ­ει την δυ­σπι­στία και τη δυ­σα­ρέ­σκεια απέ­να­ντι στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή. Η προ­σε­κτι­κή ανά­γνω­ση των δη­μο­σκο­πή­σε­ων δεί­χνει ότι δια­δι­κα­σία πο­λι­τι­κής φθο­ράς της κυ­βέρ­νη­σης έχει εκ­κι­νή­σει. Τα φαι­νό­με­να πο­λι­τι­κής κρί­σης στην Ιτα­λία, οι αντι­δρά­σεις στην Ολ­λαν­δία κ.α., προει­δο­ποιούν ότι η εμπει­ρία της παν­δη­μί­ας δεν θα αφή­σει ανε­πη­ρέ­α­στο και το εγ­χώ­ριο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό.

Το πρώτο ανα­γκαίο βήμα εξό­δου από το κα­θε­στώς «ασφυ­ξί­ας» που οι­κο­δο­μούν οι κρα­τού­ντες, δεν είναι άλλο από την κλι­μά­κω­ση και τον συ­ντο­νι­σμό των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων που διεκ­δι­κούν λεφτά για τις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες, για τα νο­σο­κο­μεία και τα σχο­λεία. Για την πραγ­μα­τι­κή στή­ρι­ξη του ερ­γα­τι­κού ει­σο­δή­μα­τος και των ανέρ­γων. Για απο­τε­λε­σμα­τι­κά μέτρα προ­στα­σί­ας από τον covid εδώ και τώρα.

/rproject.gr/