Τέμπη: Μια απεργία πείνας απέναντι σε όλους και σε όλα

Μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο σαφές το πόσο εχθρική απέναντι στην κοινωνία είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Τε­λευ­ταίο δείγ­μα, η στάση της απέ­να­ντι στον Πάνο Ρού­τσι, τον πα­τέ­ρα του αδι­κο­χα­μέ­νου Ντέ­νις στο έγκλη­μα των Τε­μπών που ζητά απλώς το αυ­το­νό­η­το, να γίνει εκτα­φή του παι­διού του προ­κει­μέ­νου να δια­λευ­καν­θούν τα αίτια θα­νά­του. Δυ­στυ­χώς τόσο η εκτε­λε­στι­κή όσο και η δι­κα­στι­κή εξου­σία δεί­χνουν, όχι απλώς το πιο σκλη­ρό, αλλά το πιο εκ­δι­κη­τι­κό τους πρό­σω­πο απέ­να­ντι σε έναν άν­θρω­πο που πα­λεύ­ει στη μνήμη του γιου του.

Νικόλας Κολυτάς

Η απερ­γία πεί­νας του Πάνου Ρού­τσι είναι το απο­τέ­λε­σμα της πο­λι­τι­κής σήψης σε κυ­βερ­νη­τι­κό και αντι­πο­λι­τευ­τι­κό επί­πε­δο. Οι συγ­γε­νείς των 57 θυ­μά­των έχουν μεί­νει πα­ντε­λώς μόνοι και αβο­ή­θη­τοι σε θε­σμι­κό επί­πε­δο και αξιο­ποιούν το ύστα­το μέσο πί­ε­σης προ­κει­μέ­νου να μά­θουν την αλή­θεια για τα Τέμπη. Από τη μία μια κυ­βέρ­νη­ση ενό­χων, που κάνει ό,τι μπο­ρεί προ­κει­μέ­νου να υπάρ­ξει συ­γκά­λυ­ψη του εγκλή­μα­τος και από­συρ­ση των πο­λι­τι­κών ευ­θυ­νών της, κι από την άλλη μια αντι­πο­λί­τευ­ση απο­κομ­μέ­νη από την κοι­νω­νία, που δεν λέει κου­βέ­ντα για την ουσία της υπό­θε­σης, που είναι η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των σι­δη­ρο­δρό­μων και η πλή­ρης εγκα­τά­λει­ψή τους στο όνομα του κέρ­δους. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι ακόμη και σε ερώ­τη­ση που έγινε στο Σω­κρά­τη Φά­μελ­λο στη ΔΕΘ για επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­ση των τρέ­νων, εκεί­νος έσπευ­σε να δη­λώ­σει ότι το ζή­τη­μα δεν είναι η επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­ση, αλλά ο… έλεγ­χος του εκά­στο­τε ιδιώ­τη! Πρό­κει­ται για ντρο­πια­στι­κές δη­λώ­σεις, στο όνομα μιας κά­ποιας Αρι­στε­ράς.

Οι συγ­γε­νείς των θυ­μά­των, όμως, που έχουν ζήσει στο πετσί τους, το θά­να­το, την απα­ξί­ω­ση, το ψέμα και τη συ­γκά­λυ­ψη, γνω­ρί­ζουν πολύ καλά τις ευ­θύ­νες τόσο της κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη, όσο και της Hellenic Train. Όπως δή­λω­σε ο ίδιος ο απερ­γός πεί­νας Πάνος Ρού­τσι, ο αγώ­νας αυτός γί­νε­ται “για να μη χα­θούν άλλες ζωές για τα κέρδη τους”. Στο πλευ­ρό του βρέ­θη­καν το από­γευ­μα της Κυ­ρια­κής χι­λιά­δες αλ­λη­λέγ­γυοι δια­δη­λω­τές στο Σύ­νταγ­μα, στέλ­νο­ντάς του ένα ισχυ­ρό μή­νυ­μα στή­ρι­ξης. Κυ­ρί­αρ­χα συν­θή­μα­τα ήταν τα «Εί­μα­στε μαζί σας», «Δεν έχω οξυ­γό­νο», «Τέμπη, 57 ψυχές», με τον ίδιο τον Ρού­τσι να δια­μαρ­τύ­ρε­ται για το αυ­το­νό­η­το: «Δεν μας δί­νουν άδεια για εκτα­φές. Δεν μας αφή­νουν να ψά­ξου­με την αλή­θεια. Να βρού­με απο­δεί­ξεις. Να απο­κα­λυ­φθεί τι πραγ­μα­τι­κά έγινε εκεί­νο το βράδυ. Τι φο­βού­νται, τι προ­σπα­θούν να κρύ­ψουν. Αν όλα έγι­ναν όπως λένε γιατί εμπο­δί­ζουν ακόμα και το δι­καί­ω­μα να ερευ­νή­σου­με».

Όσο οι συγ­γε­νείς πα­λεύ­ουν και πλή­θος σω­μα­τεί­ων, φο­ρέ­ων και πο­λι­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων στέ­κε­ται στο πλευ­ρό τους, η πο­λι­τι­κή ηγε­σία της χώρας φαί­νε­ται να μη συ­γκι­νεί­ται, αλλά αντί­θε­τα να εμπαί­ζει τον ίδιο τον Ρού­τσι. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι κυ­βερ­νη­τι­κός βου­λευ­τής του ζή­τη­σε να στα­μα­τή­σει την απερ­γία πεί­νας δια­βε­βαιώ­νο­ντάς τον ότι «έχει δει σε φω­το­γρα­φί­ες τη σορό του παι­διού του». Το αί­σθη­μα αγα­νά­κτη­σης και οργής στην κοι­νω­νία γύρω από την υπό­θε­ση των Τε­μπών είναι διά­χυ­το και εμ­φα­νές σε πλη­θώ­ρα πε­ρι­πτώ­σε­ων. Οι πρω­το­φα­νείς και με­γα­λειώ­δεις συ­γκε­ντρώ­σεις του Φλε­βά­ρη σε ολό­κλη­ρη τη χώρα ακόμη στοι­χειώ­νουν όσους έχουν τα χέρια τους βαμ­μέ­να με αίμα. Όμως δεν αρκεί απλώς η έκ­φρα­ση της οργής, αν δε λάβει συ­γκε­κρι­μέ­νη αι­τη­μα­το­λο­γία και δεν μορ­φο­ποι­η­θεί πο­λι­τι­κά. Το έγκλη­μα των Τε­μπών είναι ένα βαθιά πο­λι­τι­κό έγκλη­μα. Η χρό­νια κρα­τι­κή εγκα­τά­λει­ψη των σι­δη­ρο­δρό­μων, το ξε­πού­λη­μά τους, οι απα­ξί­ω­σή τους από τους ιδιώ­τες, η κερ­δο­φο­ρία πάνω στο εν­δε­χό­με­νο του θα­νά­του, όλα αυτά πρέ­πει να τε­θούν εκ νέου στο προ­σκή­νιο συ­νο­λι­κά.

Χρειά­ζε­ται επα­να­θε­με­λί­ω­ση του αγώνα στη βάση της ευ­θεί­ας αντι­πα­ρά­θε­σης με την κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη που οδη­γεί στο θά­να­το και την κο­ροϊ­δία. Οι δε­κά­δες χι­λιά­δες άν­θρω­ποι που βγαί­νουν κα­θη­με­ρι­νά στους δρό­μους, είτε για τα Τέμπη, είτε για την Πα­λαι­στί­νη, είτε για τη φτώ­χεια και την ανέ­χεια γνω­ρί­ζουν πολύ καλά ότι δεν πρό­κει­ται να αλ­λά­ξει τί­πο­τα αν δεν πά­ρουν οι ίδιοι τη ζωή τους στα χέρια τους. Ή ακόμη χει­ρό­τε­ρα αν δε βά­λουν την ίδια τους τη ζωή σε κίν­δυ­νο, όπως ο Πάνος Ρού­τσι. Αυ­τούς τους αν­θρώ­πους οφεί­λει να συ­να­ντή­σει στο πεδίο των διεκ­δι­κή­σε­ων και του αγώνα η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά. Να τους δώσει δύ­να­μη, φωνή, έκ­φρα­ση. Μόνο έτσι ο δρό­μος για τη δι­καί­ω­ση θα γίνει πιο ισχυ­ρός. Μόνο έτσι θα κα­ταρ­ρεύ­σουν οι πο­λι­τι­κές που γεν­νούν θά­να­το για τους πολ­λούς και κέρδη για τους λί­γους.

https://rproject.gr/article/tempi-mia-apergia-peinas-apenanti-se-oloys-kai-se-ola