Σπάμε τη σιωπή και διεκδικούμε στο δρόμο, στο σπίτι, στην εργασία

Ενάντια στην πανδημία της φτώχειας και της έμφυλης βίας

Βρι­σκό­μα­στε σχε­δόν ένα μήνα πριν από τη φε­τι­νή 8 Μάρτη, που  ανέ­κα­θεν για το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα και τμή­μα­τα της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς δεν απο­τε­λού­σε μια τυ­πι­κή επέ­τειο μιας πα­γκό­σμιας μέρας αλλά  κο­ρυ­φαία στιγ­μή ορα­τό­τη­τας της έμ­φυ­λης βίας, της κα­τα­πί­ε­σης και του σε­ξι­σμού καθώς και μέρα διεκ­δί­κη­σης και φε­μι­νι­στι­κού αγώνα για όλες τις γυ­ναί­κες.

Η φε­τι­νή 8η Μάρτη μας βρί­σκει σε συν­θή­κες πα­γκό­σμιας παν­δη­μι­κής κρί­σης και στην Ελ­λά­δα ιδιαί­τε­ρα μας βρί­σκει εν μέσω ενός συ­γκλο­νι­στι­κού κι­νή­μα­τος κα­ταγ­γε­λιών πε­ρι­στα­τι­κών κα­κο­ποί­η­σης και έμ­φυ­λης βίας,  που θυ­μί­ζει το αμε­ρι­κά­νι­κο κί­νη­μα #metoo. 

Κατερίνα Σεργίδου 

Η παν­δη­μι­κή κρίση έρ­χε­ται να απο­κα­λύ­ψει ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο τις ακραί­ες συν­θή­κες φτώ­χειας και έμ­φυ­λης βίας που βιώ­νουν οι γυ­ναί­κες σε όλο τον κόσμο. Έτσι γί­νε­ται ακόμα πιο ορατό αυτό που ήδη μας ήταν γνω­στό. Τα κράτη και οι κοι­νω­νί­ες με όλους τους θε­σμούς που τους στη­ρί­ζουν θε­ω­ρούν υπεύ­θυ­νες τις γυ­ναί­κες, για την φρο­ντί­δα και την κοι­νω­νι­κή ανα­πα­ρα­γω­γή. Αυτό μαρ­τυ­ρά άλ­λω­στε και η κα­τάρ­ρευ­ση των κρα­τι­κών δομών που θα μπο­ρού­σαν να λει­τουρ­γούν υπο­στη­ρι­κτι­κά στη δια­δι­κα­σία φρο­ντί­δας ή στη δια­δι­κα­σία εν­δυ­νά­μω­σης των γυ­ναι­κών.

Στενά συν­δε­δε­μέ­νη με αυτή την ανά­θε­ση ερ­γα­σί­ας που προ­κύ­πτει από τη στενή σχέση των κα­πι­τα­λι­στι­κών και πα­τριαρ­χι­κών δομών είναι και η προ­σπά­θεια ελέγ­χου των ανα­πα­ρα­γω­γι­κών δι­καιω­μά­των. Βλέ­που­με έτσι σε μια σειρά χώρες όπως η Πο­λω­νία και η Αρ­γε­ντι­νή,  οι δρό­μοι να με­τα­τρέ­πο­νται σε πεδία μάχης και υπε­ρά­σπι­σης του δι­καιώ­μα­τος στην έκτρω­ση. Εν­δει­κτι­κή αυτών των συ­ντη­ρη­τι­κών πο­λι­τι­κών στην Ελ­λά­δα, είναι και η πρό­σφα­τη με­το­νο­μα­σία της Γε­νι­κής Γραμ­μα­τεί­ας Ισό­τη­τας των Φύλων την Ελ­λά­δα. Σε αυτές τις συν­θή­κες η έμ­φυ­λη και κοι­νω­νι­κή ανι­σό­τη­τα δεν απο­τε­λεί απλά μια νο­μι­κή, οι­κο­νο­μι­κή και  πο­λι­τι­κή συν­θή­κη. Σε αυτήν στη­ρί­ζε­ται η σω­μα­τι­κή και λε­κτι­κή βία που ασκεί­ται στις γυ­ναί­κες κα­θη­με­ρι­νά, στο χώρο ερ­γα­σί­ας, στο σπίτι ή στο δρόμο.

Πρό­κει­ται για μια βία έμ­φυ­λη,  που ασκεί­ται στις γυ­ναί­κες επει­δή είναι γυ­ναί­κες και που φτά­νει συχνά μέχρι το βια­σμό και τη γυ­ναι­κο­κτο­νία. Οι σε­ξι­στι­κές και πα­τριαρ­χι­κές αντι­λή­ψεις που κα­τα­γρά­φο­νται στο δη­μό­σιο λόγο επί­ση­μο και ανε­πί­ση­μο, στα σχο­λι­κά βι­βλία, στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας και στα πα­νε­πι­στή­μια απο­τε­λούν εκ­φρά­σεις της ιδε­ο­λο­γί­ας που δι­καιο­λο­γεί , πεί­θει και ανα­πα­ρά­γε­ται προ­κει­μέ­νου να διαιω­νι­στούν οι σχέ­σεις εξου­σί­ας και εκ­με­τάλ­λευ­σης.

Το κί­νη­μα #Μetoo

Το συ­γκλο­νι­στι­κό κί­νη­μα που ξέ­σπα­σε στην Ελ­λά­δα μετά την κα­ταγ­γε­λία της ολυ­μπιο­νί­κη Σο­φί­ας Μπε­κα­τώ­ρου μας κάνει να στρέ­ψου­με το βλέμ­μα σε όλες τις γυ­ναί­κες, ερ­γα­ζό­με­νες, φοι­τή­τριες, λε­σβί­ες, αμφί και τρανς που δεν μπο­ρούν να μοι­ρα­στούν τις ιστο­ρί­ες κα­κο­ποί­η­σης που υφί­στα­νται από άν­δρες σε θέ­σεις εξου­σί­ας, όπως είναι η πε­ρί­πτω­ση των φοι­τη­τριών στο ΑΠΘ. Η με­γά­λη συ­ζή­τη­ση που έχει ανοί­ξει μαρ­τυ­ρά το εν­δια­φέ­ρον για τη φε­μι­νι­στι­κή δράση και τη συλ­λο­γι­κή διεκ­δί­κη­ση. Υπό το πρί­σμα αυτών των εξε­λί­ξε­ων η 8η Μάρτη με­τα­τρέ­πε­ται σε κι­νη­μα­τι­κό σταθ­μό.

Καθώς η κυ­βέρ­νη­ση απα­γο­ρεύ­ει τις δια­δη­λώ­σεις και συ­γκε­ντρώ­σεις, λί­γους μήνες μετά τις συλ­λή­ψεις των 11 γυ­ναι­κών την 25η Νο­εμ­βρί­ου, η ορ­γά­νω­ση δρά­σε­ων που θα τη­ρούν όλα τα απα­ραί­τη­τα μέτρα υγειο­νο­μι­κής προ­στα­σί­ας,  στο δρόμο, στις γει­το­νιές, στους κοι­νω­νι­κούς μας χώ­ρους  με­τα­τρέ­πε­ται σε ανα­γκαιό­τη­τα, αφού τα δι­καιώ­μα­τά μας δεν ση­κώ­νουν ανα­βο­λή. Αντί­θε­τα οι απα­γο­ρεύ­σεις και οι συν­θή­κες εγκλει­σμού κά­νουν ακόμα πιο ασφυ­κτι­κή την κα­τα­πί­ε­ση, την έμ­φυ­λη βία και την ανι­σό­τη­τα που βιώ­νου­με.

Ορ­γα­νώ­νο­ντας την 8η Μάρτη

Οι συ­ζη­τή­σεις για την ορ­γά­νω­ση της 8ης Μάρτη έχουν ήδη ξε­κι­νή­σει ανά­με­σα σε φε­μι­νι­στι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες σε πα­νελ­λα­δι­κό επί­πε­δο. Η Συ­νέ­λευ­ση 8 Μάρτη στην Αθήνα έχει πραγ­μα­το­ποι­ή­σει ήδη δύο δια­δι­κτυα­κές συ­νε­λεύ­σεις στις οποί­ες συ­ζή­τη­σε τις θε­μα­τι­κές που μας απα­σχο­λούν φέτος, με έμ­φα­ση στην παν­δη­μία και την έμ­φυ­λη βία. Καθώς ετοι­μά­ζο­νται αφί­σες, συν­θή­μα­τα και  κεί­με­να σκε­φτό­μα­στε δρά­σεις προς την 8η Μάρτη καθώς και ιδέες για την ίδια τη μέρα. Σε αντί­στοι­χο κλίμα κι­νεί­ται και η Συ­νέ­λευ­ση Γυ­ναι­κών 8 Μάρτη Θεσ­σα­λο­νί­κης.

Είναι κρί­σι­μο αυτές οι δρά­σεις να έχουν ενω­τι­κό, συ­μπε­ρι­λη­πτι­κό και ταυ­τό­χρο­να ρι­ζο­σπα­στι­κό χα­ρα­κτή­ρα. Δεν μπο­ρού­με παρά να μι­λή­σου­με για τις σχέ­σεις ανι­σό­τη­τας, εξου­σί­ας και εκ­με­τάλ­λευ­σης που κα­θι­στούν τις γυ­ναί­κες ευά­λω­τες στη βία, για τις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές που δη­μιουρ­γούν συν­θή­κες φτώ­χειας και εξα­θλί­ω­σης για χι­λιά­δες γυ­ναί­κες, δεν μπο­ρού­με να συ­ντα­χτού­με με όσες γυ­ναί­κες και άν­δρες απο­κρύ­πτουν αυτή την ανι­σό­τη­τα εστιά­ζο­ντας μόνο στο μι­σο­γυ­νι­σμό και την κα­ταγ­γε­λία κά­ποιων υπο­τί­θε­ται «εξαι­ρέ­σε­ων». Την ίδια στιγ­μή από αυτή τη μάχη δεν πε­ρισ­σεύ­ει κα­νείς. Χρεια­ζό­μα­στε τη στή­ρι­ξη συλ­λο­γι­κο­τή­των, όπως είναι τα συν­δι­κά­τα, τα σω­μα­τεία, οι πα­νε­πι­στη­μια­κοί και οι φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι. Οι απο­φά­σεις συμ­με­το­χής τους στις δρά­σεις της 8ης Μάρτη είναι κομ­βι­κής ση­μα­σί­ας για τη διά­δο­ση των αι­τη­μά­των μας.

Θα ήταν επι­θυ­μη­τό η φε­τι­νή 8η Μάρτη να έχει και απερ­για­κό χα­ρα­κτή­ρα. Τα τε­λευ­ταία χρό­νια άλ­λω­στε η φε­μι­νι­στι­κή απερ­γία στο σπίτι και στη δου­λειά σε πα­γκό­σμιο επί­πε­δο-και ιδιαί­τε­ρα στην Ισπα­νία- έχει κι­νη­το­ποι­ή­σει εκα­τομ­μύ­ρια γυ­ναί­κες. Στην Ελ­λά­δα επι­βάλ­λε­ται το κύμα κα­ταγ­γε­λιών  κα­κο­ποί­η­σης να τα­ρα­κου­νή­σει φο­ρείς, συν­δι­κά­τα και συλ­λο­γι­κό­τη­τες και να οδη­γή­σει στη λήψη πρω­το­βου­λιών. Η πρό­τα­ση συν­δι­κα­λι­στριών και των γυ­ναι­κών που συμ­με­τέ­χουν στην Συ­νέ­λευ­ση 8 Μάρτη είναι η Δευ­τέ­ρα 8 Μάρτη να πάρει απερ­για­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά διευ­κο­λύ­νο­ντας τις ερ­γα­ζό­με­νες να δια­δη­λώ­σουν ή να ορ­γα­νώ­σουν το­πι­κές δρά­σεις για εκεί­νη την μέρα. Σε ανα­μο­νή τέ­τοιων απο­φά­σε­ων, οι προ­ε­τοι­μα­σί­ες στο δρόμο και στο δια­δί­κτυο συ­νε­χί­ζο­νται. Προ­σα­να­το­λι­ζό­μα­στε επί­σης στην ορ­γά­νω­ση δια­δι­κτυα­κής εκ­δή­λω­σης με διε­θνές συμ­με­το­χές φε­μι­νι­στριών από όλο τον κόσμο που θα μοι­ρα­στούν εμπει­ρί­ες του αγώνα τους μαζί μας.

Τις επό­με­νες μέρες ελ­πί­ζου­με ότι τα συν­θή­μα­τα και οι λέ­ξεις μας θα πλημ­μυ­ρί­σουν το δια­δί­κτυο, θα κολ­λη­θούν και θα ζω­γρα­φι­στούν σε τοί­χους, θα μοι­ρα­στούν στις συ­να­δέλ­φους μας, θα ανα­κοι­νω­θούν στις σχο­λι­κές μας τά­ξεις.

Με η χωρίς παν­δη­μία η 8η Μάρτη θα μας βρει ενω­μέ­νες στο δρόμο, να δια­δη­λώ­νου­με και να σχε­διά­ζου­με έναν κόσμο ελευ­θε­ρί­ας, συλ­λο­γι­κό­τη­τας, δη­μο­κρα­τί­ας και ισό­τη­τας.

://rproject.gr