Για τον περισσότερο κόσμο, το «λουκέτο» της Lehman Brothers, τον Σεπτέμβριο του 2008, και το κραχ που αυτό πυροδότησε στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Η πλειονότητα δεν είχε ξανακούσει για τα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κίνδυνου και τα χρηματιστηριακά παράγωγα που δομήθηκαν πάνω σε αυτά.
Μπάμπης Μιχάλης
Ουδείς φανταζόταν ότι πάνω στο δάνειο της «καλύβας του μπάρμπα Θωμά» στην κάτω Αριζόνα είχε δομηθεί ομόλογο το οποίο μοσχοπουλιόταν από τις τράπεζες σε… αγρότες επενδυτές της άνω Πετρομαγούλας. Το «μπουμ» έπιασε αδιάβαστους όχι μόνο τους αδαείς αλλά και τους επαγγελματίες του κλάδου, ενώ οι ειδήσεις και άλλες πληροφορίες που έρχονταν τότε από τις ΗΠΑ στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου αναμεταδίδονταν χωρίς σημαντική επεξεργασία και ανάλυση.
Στη σημερινή κρίση, αντίθετα, από το πρώτο της επεισόδιο -την κατάρρευση της Silicon Valley Bank-, οι αναλύσεις, τα σχόλια, οι εκτιμήσεις για το τι έφταιξε, ποιος κινδυνεύει περισσότερο και τι μέλλει γενέσθαι είναι μυριάδες. Δεν υπάρχει τραπεζίτης που να μην έχει χτυπήσει «καμπανάκι», δεν υπάρχει αναλυτής που να μην έχει γράψει για συστημικό κίνδυνο. Και δεν έχει περάσει καν ένας μήνας από τότε που ξεκίνησαν όλα.
Πρόκειται για βομβαρδισμό. Οχι ειδήσεων, αλλά αναλύσεων και εκτιμήσεων, κυρίως από ανθρώπους ενός κλάδου που, ως γνωστόν, ποντάρει και κερδίζει τόσο από την άνοδο των μετοχών και άλλων τίτλων όσο και από την πτώση τους (σορτάρισμα). Καλό είναι έτσι να κρατά κάνεις μικρό καλάθι σε αυτά που ακούει και διαβάζει. Της μαζικής φυγής καταθέσεων (bank-run) από τις 3 τράπεζες που βούλιαξαν προηγήθηκε καθίζηση των μετοχών τους. Ομως ελάχιστα -σχεδόν τίποτα- γράφτηκαν για τον ρόλο που έπαιξε σε αυτήν την πτώση το σορτάρισμα. Επηρέασε; Γιατί οι Αρχές δεν μπλόκαραν αμέσως τους σορτάκηδες, όταν διέγνωσαν συστημικό κίνδυνο; Πόσο αθώα είναι η παρέμβασή τους που διέσωσε τελικά, για ακόμη μια φορά, πλούσιους καταθέτες;
efsyn.gr
