Ας κάνουμε το πρώτο βήμα!

Για μία νέα, ενωτική και ανατρεπτική πολιτική στην Αριστερά.

Βα­δί­ζο­ντας μέσα στις δυ­σκο­λί­ες…

Συλλογικό Κείμενο Οργανώσεων

Ο ση­με­ρι­νός κό­σμος βρί­σκε­ται σε βαθιά πε­ρι­δί­νη­ση. Τα σύν­νε­φα του πο­λέ­μου σκε­πά­ζουν την Ου­κρα­νία, την Πα­λαι­στί­νη, το Ιράν, τη Συρία. Το κρά­τος – τρο­μο­κρά­της του Ισ­ρα­ήλ εντεί­νει την επι­χεί­ρη­ση γε­νο­κτο­νί­ας στη Γάζα, επι­χει­ρεί να επε­κτεί­νει τους εποι­κι­σμούς στη Δυ­τι­κή Όχθη, ενώ ταυ­τό­χρο­να οι επι­θέ­σεις του απέ­να­ντι σε άλλες χώρες συ­νε­χί­ζουν να τρο­φο­δο­τούν τον κίν­δυ­νο πο­λε­μι­κής ανά­φλε­ξης σε ολό­κλη­ρη τη Μέση Ανα­το­λή, με την άμεση υπο­στή­ρι­ξη του ευ­ρω­α­τλα­ντι­κού άξονα, αλλά και την εκ­κω­φα­ντι­κή απρα­ξία άλλων αντα­γω­νι­στι­κών “πόλων”. Σε αυτές τις στιγ­μές, η καρ­διά και ο αγώ­νας μας είναι με τον πα­λαι­στι­νια­κό λαό.

Δη­μιουρ­γεί­ται ένας άγριος πο­λυ­πο­λι­κός κό­σμος επι­κίν­δυ­νων αντα­γω­νι­σμών, εμπο­ρι­κών και στρα­τιω­τι­κών πο­λέ­μων που γεννά με­γά­λους κιν­δύ­νους για τους λαούς και κάνει ακόμα πιο ανα­γκαίο ένα μα­ζι­κό ενω­τι­κό και ανε­ξάρ­τη­το, αντι­πο­λε­μι­κό-αντι­μπε­ρια­λι­στι­κό κί­νη­μα. Που θα στρέ­φε­ται, ιδιαί­τε­ρα στην καρ­διά του δυ­τι­κού κό­σμου, πρω­τί­στως ενά­ντια στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Αλλά και μέσα στην ίδια μας τη χώρα, είναι ανα­γκαίο ένα κί­νη­μα που θα ανα­δεί­ξει τις ευ­θύ­νες και θα κα­ταγ­γεί­λει την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση για την εγκλη­μα­τι­κή συ­νε­νο­χή και συ­νερ­γα­σία με το Ισ­ρα­ήλ και για τα ευ­ρύ­τε­ρα μι­λι­τα­ρι­στι­κά φι­λο­πό­λε­μα σχέ­διά της, στο πλαί­σιο του ReArm Europe, το οποίο απο­τε­λεί πλέον μια άμεση απει­λή για τους λαούς της Ευ­ρώ­πης.

Η κλι­μα­τι­κή – πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή κρίση ανα­δει­κνύ­ει ότι ο κα­πι­τα­λι­σμός της επο­χής μας τρο­φο­δο­τεί­ται από την κα­τα­στρο­φή. Η έμ­φα­ση στην εξο­ρυ­κτι­κή στρα­τη­γι­κή που προ­α­νάγ­γει­λε η αντι­δρα­στι­κή κυ­βέρ­νη­ση του Τραμπ, όπως και η έντα­ξη της Αρ­κτι­κής στις αντα­γω­νι­στι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις των με­γά­λων δυ­νά­με­ων, δεί­χνουν την πλήρη αδια­φο­ρία για τους κιν­δύ­νους μιας κα­τα­στρο­φι­κής κλι­μα­τι­κής κα­τάρ­ρευ­σης. Την ίδια στιγ­μή, στην Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση, για χάρη των πο­λε­μι­κών δα­πα­νών, πε­ριο­ρί­ζο­νται ακόμα και τα ημί­με­τρα της «πρά­σι­νης με­τά­βα­σης», την οποία κα­λού­νταν να πλη­ρώ­σουν οι λαοί. Χρεια­ζό­μα­στε επει­γό­ντως ένα μα­χη­τι­κό ρι­ζο­σπα­στι­κό οι­κο­λο­γι­κό κί­νη­μα, σε σύν­δε­ση με το ευ­ρύ­τε­ρο ερ­γα­τι­κό – λαϊκό κί­νη­μα και την προ­ο­πτι­κή μιας άλλης κοι­νω­νί­ας. Ένα κί­νη­μα ικανό να μπο­λιά­σει όλα τα κι­νή­μα­τα με μία ρι­ζο­σπα­στι­κή οι­κο­λο­γι­κή προ­γραμ­μα­τι­κή αντί­λη­ψη.

Την ίδια στιγ­μή, η νε­ο­συ­ντη­ρη­τι­κή Δεξιά και η Ακρο­δε­ξιά διε­θνώς παίρ­νουν την πρω­το­βου­λία των κι­νή­σε­ων, χτυ­πούν τα δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα και τις λαϊ­κές ελευ­θε­ρί­ες, δη­λη­τη­ριά­ζουν τις κοι­νω­νί­ες με το ρα­τσι­στι­κό, μι­σο­γυ­νι­κό και ομο­φο­βι­κό δη­λη­τή­ριό τους.

Σε αυ­τούς τους και­ρούς, η πλευ­ρά μας, η ερ­γα­τι­κή τάξη, ο κό­σμος της ερ­γα­σί­ας συ­νο­λι­κά, αλλά και ιδιαί­τε­ρα, των νέων, των με­τα­να­στών και με­τα­να­στριών, των γυ­ναι­κών και των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ ατό­μων δέ­χε­ται μία πο­λύ­πλευ­ρη επί­θε­ση. Ο κα­πι­τα­λι­σμός της επο­χής μας βα­θαί­νει και σκλη­ραί­νει την ερ­γα­σια­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση, εντεί­νει κάθε μορφή κα­τα­πί­ε­σης, επι­χει­ρεί να ξε­θε­με­λιώ­σει ό,τι έχει μεί­νει ως κοι­νω­νι­κό  κε­κτη­μέ­νο και δι­καί­ω­μα για να κα­τα­φέ­ρει να ανορ­θώ­σει ξανά την κερ­δο­φο­ρία του. Αυτό είναι το πραγ­μα­τι­κό ΤΙΝΑ του κε­φα­λαί­ου που με­τα­φρά­ζε­ται στις πο­λι­τι­κές του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, της διαρ­κούς λι­τό­τη­τας και του μι­λι­τα­ρι­σμού.

 

Το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα της χώρας ανα­δια­τάσ­σε­ται

 

Το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα στη χώρα μας βρί­σκε­ται σε τρο­χιά ανα­κα­τα­τά­ξε­ων σε όλο το πο­λι­τι­κό φάσμα. Και η αιτία είναι η αύ­ξη­ση της λαϊ­κής δυ­σα­ρέ­σκειας, πρώτα από όλα από την κυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ και γε­νι­κά από την αστι­κή πο­λι­τι­κή, που οδη­γεί στη μεί­ω­ση της εμπι­στο­σύ­νης στα κυ­ρί­αρ­χα κόμ­μα­τα. Την ίδια πε­ρί­ο­δο, τα κυ­βερ­νη­τι­κά σκάν­δα­λα ξε­σπά­νε το ένα μετά το άλλο, με τε­λευ­ταίο τον ΟΠΕ­ΚΕ­ΠΕ. Σκάν­δα­λα που συν­δέ­ο­νται τόσο με διαρ­θρω­τι­κές λει­τουρ­γί­ες του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού, όσο και με το αί­σθη­μα πα­ντο­δυ­να­μί­ας των «από πάνω».

Όλα αυτά συ­νο­δεύ­ο­νται από την ανα­ξιο­πι­στία της κα­θε­στω­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και των θραυ­σμά­των του. Η προ­σπά­θεια ανα­νέ­ω­σης του χώρου με ένα μείγ­μα «δη­μο­κρα­τι­κού κα­πι­τα­λι­σμού» και τρα­μπι­κού «πα­τριω­τι­σμού», με δια­πι­στευ­τή­ρια από το με­γά­λο κε­φά­λαιο και την αμε­ρι­κα­νι­κή πρε­σβεία, δεν μπο­ρεί να έχει καμία σχέση με τα λαϊκά συμ­φέ­ρο­ντα.

Η ήττα του 2015, η ανα­ξιο­πι­στία που έχει δη­μιουρ­γή­σει για το χώρο της Αρι­στε­ράς συ­νο­λι­κό­τε­ρα η δια­κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η πρό­σφα­τη εκ­φυ­λι­στι­κή πο­ρεία του, δεν γεν­νούν  αυ­το­μά­τως δυ­να­τό­τη­τες για την ρι­ζο­σπα­στι­κή, αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή και κομ­μου­νι­στι­κή Αρι­στε­ρά. Αντί­θε­τα, μπο­ρεί να προ­κα­λούν συ­ναι­σθή­μα­τα απο­γο­ή­τευ­σης και πα­ραί­τη­σης από την πο­λι­τι­κή γε­νι­κά σε τμή­μα­τα της κοι­νω­νί­ας, που οδη­γούν στην αποχή. Στο έδα­φος αυτό δια­μορ­φώ­νο­νται οι συν­θή­κες που ενι­σχύ­ουν νε­ο­συ­ντη­ρη­τι­κές και ακρο­δε­ξιές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις.

 

Οι συν­θή­κες γεν­νούν δυ­να­τό­τη­τες, αλλά και την ανά­γκη να πάμε αλ­λιώς

 

Μέσα σε αυτό το τοπίο, όμως, γεν­νιού­νται και οι νέες δυ­να­τό­τη­τες για τη ρι­ζο­σπα­στι­κή, αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή και κομ­μου­νι­στι­κή Αρι­στε­ρά. Πριν λί­γους μήνες, ζή­σα­με μια γι­γα­ντιαία εκ­δή­λω­ση της κοι­νω­νι­κής οργής για το έγκλη­μα των Τε­μπών και την ατι­μω­ρη­σία των υψηλά ιστά­με­νων υπευ­θύ­νων. Την ίδια πε­ρί­ο­δο, διε­ξά­γο­νται σκλη­ροί αγώ­νες αντί­στα­σης στην εκ­παί­δευ­ση και τα πα­νε­πι­στή­μια. Εκ­δη­λώ­νε­ται ένα συ­γκι­νη­τι­κό κί­νη­μα αλ­λη­λεγ­γύ­ης προς την Πα­λαι­στί­νη. Γυ­ναί­κες και ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα υπε­ρα­σπί­ζο­νται μα­ζι­κά τα δι­καιώ­μα­τά τους και μα­χη­τι­κά κι­νή­μα­τα υπε­ρά­σπι­σης του πε­ρι­βάλ­λο­ντος δί­νουν κα­θη­με­ρι­νά αγώ­νες. Εμ­φα­νί­ζο­νται ερ­γα­τι­κοί αγώ­νες που ανα­ζη­τούν και κά­ποιες φορές, όπως στους ναυ­τερ­γά­τες πρό­σφα­τα, πε­τυ­χαί­νουν μι­κρές νίκες που μπο­ρούν να ανοί­ξουν το δρόμο για με­γά­λες κα­τα­κτή­σεις.

Γνω­ρί­ζου­με καλά ότι ακόμα απέ­χου­με ση­μα­ντι­κά από τις προ­κλή­σεις των και­ρών. Έχου­με ήδη μπει, όμως, σε μία νέα ιστο­ρι­κή φάση που μας ανα­γκά­ζει να ανα­στο­χα­στού­με τα ερ­γα­λεία, τα αι­τή­μα­τα, το πρό­γραμ­μα, τις μορ­φές πα­ρέμ­βα­σης και ορ­γά­νω­σης της Αρι­στε­ράς. Αφή­νο­ντας κατά μέρος τη με­γά­λη ήττα που βίωσε ο λαός στη χώρα μας δέκα χρό­νια πριν. Χωρίς όμως να την ξε­χνά­με, αφού δεν θα μπο­ρέ­σου­με να πάμε μα­κριά αν δεν μά­θου­με από αυτή, αν δεν ανα­με­τριό­μα­στε διαρ­κώς με τις προ­κλή­σεις και τα κα­θή­κο­ντα για να ξε­δια­λύ­νου­με πώς θα πάει αλ­λιώς τώρα για να νι­κή­σου­με.

Για αυτό πι­στεύ­ου­με βαθιά ότι είναι ανα­γκαία μία νέα από­πει­ρα ανα­συ­γκρό­τη­σης μέσα στην ευ­ρύ­τε­ρη Αρι­στε­ρά και τα κι­νή­μα­τα. Είναι ανα­γκαία μία νέα, μα­ζι­κή ανα­τρε­πτι­κή Αρι­στε­ρά. Μια προ­σπά­θεια που φυ­σι­κά θα κρατά όσα υλικά του πα­ρελ­θό­ντος είναι  πο­λύ­τι­μα. Για να κοιτά, όμως, προς το μέλ­λον, δεν μπο­ρεί παρά να είναι νέα σε πε­ριε­χό­με­νο, πρό­γραμ­μα, μορ­φές και δομές.

 

Ξε­περ­νώ­ντας την ήττα και τα υλικά του πα­ρελ­θό­ντος

 

Στις απαι­τή­σεις των και­ρών δεν μπο­ρεί να δοθεί απά­ντη­ση από μία Αρι­στε­ρά που θα συμ­βι­βα­στεί και θα υπο­τα­χθεί και πάλι στους νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρους κα­πι­τα­λι­στι­κούς ιμπε­ρια­λι­στι­κούς «μο­νό­δρο­μους», στο ΝΑΤΟ και την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση. Που θα πε­ριο­ρί­ζε­ται στην κοι­νο­βου­λευ­τι­κή και θε­σμι­κή πα­ρέμ­βα­ση, χωρίς να έχει δι­δα­χτεί από την πρό­σφα­τη εμπει­ρία του 2015. Που αρ­νεί­ται την προ­ο­πτι­κή της ρήξης και της επα­να­στα­τι­κής ανα­τρο­πής, πε­ριο­ρί­ζο­ντας τους στρα­τη­γι­κούς στό­χους της στη δια­χεί­ρι­ση της κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας στα πλαί­σια του συ­στή­μα­τος. Δεν μπο­ρεί να αντα­πο­κρι­θεί στις απαι­τή­σεις των και­ρών μια Αρι­στε­ρά απο­κομ­μέ­νη από την ερ­γα­τι­κή τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώ­μα­τα, που τα αντι­με­τω­πί­ζει απλά ως ψη­φο­φό­ρους.

Δεν μπο­ρεί να είναι απά­ντη­ση ούτε μία Αρι­στε­ρά του απο­μο­νω­τι­σμού, της άρ­νη­σης ενω­τι­κών πρω­το­βου­λιών, της μό­νι­μης κα­ταγ­γε­λί­ας, της «επα­να­στα­τι­κής» φρα­σε­ο­λο­γί­ας με στόχο την κομ­μα­τι­κή συ­ντή­ρη­ση δυ­νά­με­ων. Που δεν εμπλέ­κε­ται ου­σια­στι­κά στην προ­σπά­θεια αλ­λα­γής του πο­λι­τι­κού συ­σχε­τι­σμού δυ­νά­με­ων και κα­τα­κτή­σε­ων σή­με­ρα και θέτει ως προ­ϋ­πό­θε­ση για την κοινή δράση τε­χνη­τά τείχη δια­φω­νί­ας.  Οδη­γώ­ντας έτσι, ανε­ξάρ­τη­τα από προ­θέ­σεις, στην πα­ρε­μπό­δι­ση δυ­νη­τι­κά ανα­τρε­πτι­κών εξε­λί­ξε­ων στο απώ­τε­ρο μέλ­λον.

Και φυ­σι­κά δεν μπο­ρεί να αντα­πο­κρι­θεί στις σύγ­χρο­νες προ­κλή­σεις μια Αρι­στε­ρά που υπα­να­χω­ρεί σε ζη­τή­μα­τα αρχών είτε αυτό αφορά την στή­ρι­ξη της ερ­γα­τι­κής τάξης είτε τον αγώνα για τα δι­καιώ­μα­τα και την αλ­λη­λεγ­γύη προς τις γυ­ναί­κες και τα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα, τη νε­ο­λαία, τους με­τα­νά­στες και με­τα­νά­στριες.

 

Για μία πο­λι­τι­κή που ανα­ζη­τά νίκες και κα­τα­κτή­σεις για την ανα­τρο­πή

 

Η ενό­τη­τα είναι ανα­γκαία, όχι όμως ικανή προ­ϋ­πό­θε­ση από μόνη της. Χρειά­ζε­ται με­τα­σχη­μα­τι­σμός για να μην κα­τα­λή­ξου­με σε μία διαρ­κή ανα­κύ­κλω­ση «ητ­τη­μέ­νων υλι­κών» που αρ­νού­νται πει­σμα­τι­κά να αλ­λά­ξουν και βαλ­τώ­νουν διαρ­κώς ανα­μα­σώ­ντας τα­κτι­κές ευ­κο­λί­ες. Χρειά­ζε­ται ρι­ζι­κή ανα­σύν­θε­ση και ανα­συ­γκρό­τη­ση κοι­νω­νι­κών χώρων, κι­νη­μά­των και συλ­λο­γι­κο­τή­των, για να οι­κο­δο­μη­θεί ξανά μέσα στο κί­νη­μα ένα ισχυ­ρό και μα­ζι­κό μπλοκ της ρήξης. Χρειά­ζε­ται οι­κο­δό­μη­ση προ­γραμ­μα­τι­κών όρων και συ­γκλί­σε­ων σε ανοι­κτές πλα­τιές συ­νε­λεύ­σεις, με συμ­μέ­το­χους αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες με γνώση από κάθε πεδίο, με ου­σια­στι­κή πο­λι­τι­κή συ­ζή­τη­ση με όλο το εμπλε­κό­με­νο δυ­να­μι­κό.

Είναι ανα­γκαία μια αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή που θα διεκ­δι­κεί άμεσα, εδώ και τώρα, νίκες και υλι­κές κα­τα­κτή­σεις, που λει­τουρ­γούν και πα­ρα­δειγ­μα­τι­κά. Που θα επι­διώ­κει την ανα­συ­γκρό­τη­ση του ερ­γα­τι­κού – λαϊ­κού κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς. Που θα πα­ρα­μέ­νει ανυ­πο­χώ­ρη­τη στη στρα­τη­γι­κή της σο­σια­λι­στι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας. Θε­ω­ρού­με όλα αυτά κρί­σι­μες προ­ϋ­πο­θέ­σεις για το χτί­σι­μο ενός πο­λι­τι­κού φορέα της ανα­τρε­πτι­κής Αρι­στε­ράς που να μπο­ρέ­σει να απο­κτή­σει στα­δια­κά μα­ζι­κή απή­χη­ση.

Από αυτή τη σκο­πιά, δεν αρ­κούν οι συ­νή­θεις κι­νή­σεις και προ­σπά­θειες ενό­τη­τας μόνο στο εκλο­γι­κό πεδίο ή απο­κλει­στι­κά από τα πάνω, χωρίς ου­σια­στι­κή κι­νη­μα­τι­κή και προ­γραμ­μα­τι­κή ανα­βά­πτι­ση. Μας δια­περ­νά από κοι­νού αυτή η πε­ποί­θη­ση και για αυτό οι συλ­λο­γι­κό­τη­τές μας είναι ξε­κά­θα­ρα προ­σα­να­το­λι­σμέ­νες σε αυτή την ανα­ζή­τη­ση.

Αυτή η πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση απαι­τεί ιε­ραρ­χή­σεις, επι­λο­γές και ενό­τη­τα όλων των δια­θέ­σι­μων δυ­νά­με­ων. Πρώτα από όλα στο επί­πε­δο του κι­νή­μα­τος, με την προ­σπά­θεια για την κοινή δράση όλης της μα­χό­με­νης Αρι­στε­ράς. Ακρι­βώς επει­δή το βάθος της αντι­λαϊ­κής επί­θε­σης δεν χωρά πο­λυ­τέ­λειες για «εμ­φύ­λιες δια­μά­χες» μέσα στο κί­νη­μα και την Αρι­στε­ρά. Δια­τη­ρού­με τις από­ψεις και την κρι­τι­κή μας σε άλλες δυ­νά­μεις, πι­στεύ­ο­ντας ότι ο ανοι­χτός διά­λο­γος και η συ­ντρο­φι­κή δια­πά­λη από­ψε­ων είναι ανα­γκαία. Πάντα μέσα, όμως, στην κοινή αγω­νι­στι­κή συ­νερ­γα­σία και δράση ενά­ντια στους κύ­ριους αντι­πά­λους, την κυ­βέρ­νη­ση και το κρά­τος, την αστι­κή πο­λι­τι­κή και το κε­φά­λαιο.

Χρειά­ζε­ται να δο­κι­μά­σου­με τολ­μη­ρά νέους ενω­τι­κούς δρό­μους για νι­κη­φό­ρους αγώ­νες, στη­ριγ­μέ­νοι μα­χη­τι­κά στο μα­ζι­κό κί­νη­μα, τους συλ­λό­γους και σε όλες τις αγω­νι­στι­κές κοι­νω­νι­κές μορ­φές ορ­γά­νω­σης. Αγω­νι­ζό­με­νοι, πρώτα από όλα, για συν­δι­κά­τα αγω­νι­στι­κά και τα­ξι­κά, μα­χό­με­να κι ενω­τι­κά, στα χέρια των ίδιων των ερ­γα­ζο­μέ­νων, ενά­ντια στον εται­ρι­κό, ερ­γο­δο­τι­κό και κυ­βερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό. Οι­κο­δο­μώ­ντας συ­ντρο­φι­κή κουλ­τού­ρα στα κι­νή­μα­τα, με την πα­ρέμ­βα­σή μας να απο­σκο­πεί στην ενί­σχυ­σή τους, μα­κριά από λο­γι­κές κα­πε­λώ­μα­τος και εν­δο­α­ρι­στε­ρών αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων σε βάρος τους.

Για μία ενω­τι­κή και ανα­τρε­πτι­κή Αρι­στε­ρά

 

Μέσα σε μία τέ­τοια πο­ρεία αγώνα και διεκ­δί­κη­σης θα υπη­ρε­τη­θεί απο­τε­λε­σμα­τι­κά και η φα­νε­ρή ανά­γκη για μία νέα ανα­τρε­πτι­κή Αρι­στε­ρά που θα έχει απο­τι­μή­σει δη­μιουρ­γι­κά τα θε­τι­κά στοι­χεία, αλλά κυ­ρί­ως τα όρια των ση­με­ρι­νών σχη­μα­τι­σμών της ρι­ζο­σπα­στι­κής, κομ­μου­νι­στι­κής και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς. Για να γίνει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η συ­σπεί­ρω­ση της ενω­τι­κής και ανα­τρε­πτι­κής Αρι­στε­ράς πάνω σε ένα με­τα­βα­τι­κό πρό­γραμ­μα που διεκ­δι­κεί κα­τα­κτή­σεις σε όλα τα άμεσα ερ­γα­τι­κά – λαϊκά προ­βλή­μα­τα, συν­δέ­ο­ντας τις ση­με­ρι­νές μάχες με την προ­ο­πτι­κή ευ­ρύ­τε­ρων ανα­τρο­πών. Συ­γκρο­τώ­ντας έτσι το «μπλοκ των δυ­νά­με­ων της ρήξης» και τε­λι­κά της ανα­τρο­πής του ίδιου του συ­στή­μα­τος.

Με επί­γνω­ση ότι η προ­ώ­θη­ση του περνά από την σύ­γκρου­ση με την εγ­χώ­ρια άρ­χου­σα τάξη, με τα πο­λι­τι­κά και επι­κοι­νω­νια­κά στη­ρίγ­μα­τά της. Γνω­ρί­ζο­ντας πλέον και από την εμπει­ρία του 2015, ότι είναι ανα­γκαία μια κα­τεύ­θυν­ση για απει­θαρ­χία, ρήξη και έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Από ερ­γα­τι­κή – λαϊκή σκο­πιά και με διε­θνι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση. Γνω­ρί­ζο­ντας, επί­σης, ότι η κα­τεύ­θυν­ση αυτή χρειά­ζε­ται να τί­θε­ται στα κι­νή­μα­τα για να κα­τα­κτη­θεί από την ίδια την εμπει­ρία του αγώνα τους και όχι ως δια­χω­ρι­στι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για την ακύ­ρω­ση της κοι­νής δρά­σης εντός τους.

Χρειά­ζε­ται μια Αρι­στε­ρά με πρό­γραμ­μα για την πα­ρέμ­βα­ση σε όλες τις κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές μάχες. Για την ενω­τι­κή συ­γκρό­τη­ση όσων δυ­νά­με­ων κα­τα­νο­ούν βα­θύ­τε­ρα την ανά­γκη μίας αλ­λα­γής πο­ρεί­ας στην Αρι­στε­ρά και της οι­κο­δό­μη­σης σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση. Με σα­φείς δε­σμεύ­σεις στην πράξη για κοινή πα­ρέμ­βα­ση σε όλα τα πεδία, αλλά και ανοι­χτό διά­λο­γο για τα με­γά­λα στρα­τη­γι­κά ζη­τή­μα­τα.

 

Το πρώτο βήμα σε έναν μακρύ δρόμο

Αυτή η ανά­γκη μας ωθεί στην ανα­ζή­τη­ση, μέσα από συ­γκε­κρι­μέ­να βή­μα­τα, μιας ενω­τι­κής πο­λι­τι­κής κί­νη­σης της ανα­τρε­πτι­κής Αρι­στε­ράς. Με δη­μό­σιες και ανοι­χτές δια­δι­κα­σί­ες συ­γκρό­τη­σης, ενό­τη­τας, ανα­σύν­θε­σης, των ορ­γα­νώ­σε­ων και συλ­λο­γι­κο­τή­των, μαζί με τους αγω­νι­στές και τις αγω­νί­στριες που εν­δια­φέ­ρο­νται για κάτι τέ­τοιο. Κά­νο­ντας συμ­μέ­το­χο ολο­έ­να και ευ­ρύ­τε­ρο κόσμο των κι­νη­μά­των και των αντι­στά­σε­ων. Με εσω­τε­ρι­κή δη­μο­κρα­τία και δια­δι­κα­σί­ες βάσης για την εμπλο­κή όλου του δυ­να­μι­κού που ανα­ζη­τά μία τέ­τοια αλ­λα­γή πο­ρεί­ας στην ανα­τρε­πτι­κή Αρι­στε­ρά. Με μια φυ­σιο­γνω­μία που θα συν­δέ­ε­ται ιδιαί­τε­ρα με τη σύγ­χρο­νη ερ­γα­τι­κή τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώ­μα­τα και τους με­τα­νά­στες/τριες, ως τμήμα της τάξης. Αλλά και με όλο τον κόσμο που υφί­στα­ται τις πολ­λα­πλές κα­τα­πιέ­σεις. Αξιο­ποιώ­ντας τα σύγ­χρο­να μέσα και μορ­φές επι­κοι­νω­νί­ας, την αντί­στοι­χη αι­σθη­τι­κή, ενταγ­μέ­να στις συλ­λο­γι­κές κα­τευ­θύν­σεις.

Πι­στεύ­ου­με βαθιά ότι είναι ανα­γκαία και επί­και­ρη μια τέ­τοια προ­σπά­θεια ανα­συ­γκρό­τη­σης με προ­γραμ­μα­τι­κή συ­ζή­τη­ση, κοι­νω­νι­κή και κι­νη­μα­τι­κή δράση. Με εσω­τε­ρι­κή δη­μο­κρα­τία, με την ανα­γκαία ισο­τι­μία, με την συ­νει­σφο­ρά των ορ­γα­νω­μέ­νων δυ­νά­με­ων, με ου­σια­στι­κό λόγο και ρόλο στους ανέ­ντα­χτους αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες. Με συλ­λο­γι­κή δη­μό­σια εκ­προ­σώ­πη­ση, συ­ντο­νι­στι­κά όρ­γα­να, μορ­φές και τρό­πους λει­τουρ­γί­ας.

Για τη συ­γκρό­τη­ση ενός δια­κρι­τού πόλου στην ευ­ρύ­τε­ρη και δύ­σκο­λη προ­σπά­θεια για μία μα­ζι­κή αρι­στε­ρή ανα­τρε­πτι­κή πο­λι­τι­κή έκ­φρα­ση με πλα­τιά κοι­νω­νι­κή απεύ­θυν­ση σε όλη τη χώρα. Είναι ανά­γκη να υπερ­βού­με τη ση­με­ρι­νή κρι­σια­κή κα­τά­στα­ση με τη συ­σπεί­ρω­ση όσων δυ­νά­με­ων μπο­ρούν και θέ­λουν να κι­νη­θούν σε μία τέ­τοια πο­ρεία.

Ιε­ραρ­χού­με ψηλά αυτή την ανά­γκη και θα δώ­σου­με όλες τις δυ­νά­μεις μας για αυτό. Ξέ­ρου­με ότι τί­πο­τα από αυτά δεν είναι εύ­κο­λο. Η Αρι­στε­ρά, όμως, που τί­μη­σε την προ­ο­πτι­κή της ποτέ δεν ήταν για τα εύ­κο­λα, ήταν πάντα για τα ανα­γκαία.

Σε αυτή την ανά­γκη θα προ­σπα­θή­σου­με να αντα­πο­κρι­θού­με.

 

Ανα­μέ­τρη­ση – Ορ­γά­νω­ση για μία νέα κομ­μου­νι­στι­κή Αρι­στε­ρά

Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Πο­λι­τι­κή Ομάδα

Διε­θνι­στι­κή Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

Με­τά­βα­ση – Ορ­γά­νω­ση για την κομ­μου­νι­στι­κή προ­ο­πτι­κή

Ξε­κί­νη­μα – Σο­σια­λι­στι­κή Διε­θνι­στι­κή Ορ­γά­νω­ση