Οι ευρωεκλογές, ο κίνδυνος της πιο συντηρητικής στροφής και η ανάγκη μίας άλλης Αριστεράς

Εντός των επόμενων μηνών, θα ζήσουμε πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις με ήδη ορισμένες τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά και βουλευτικές εκλογές με την ημερομηνία των τελευταίων να παραμένει αδιευκρίνιστη.

Χρίστος Τουλιάτος

Θέ­λου­με να αντι­με­τω­πί­σου­με κάθε μάχη με την αυ­το­τέ­λειά της, αλλά και με ενιαίο κρι­τή­ριο την προ­σπά­θεια ανά­δει­ξης ενός ρεύ­μα­τος στην ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά που κι­νεί­ται ταυ­τό­χρο­να ρι­ζο­σπα­στι­κά, ενω­τι­κά και προ­γραμ­μα­τι­κά με βάση τη με­τα­βα­τι­κή λο­γι­κή σύν­δε­σης των άμε­σων τα­κτι­κών αι­τη­μά­των με τη στρα­τη­γι­κή προ­ο­πτι­κή μας. Στο πλαί­σιο αυτό, θε­ω­ρού­με ότι κρι­τή­ριο πρέ­πει να είναι οι πο­λι­τι­κοί – προ­γραμ­μα­τι­κοί όροι, η φυ­σιο­γνω­μία και οι συμ­μα­χί­ες για την υλο­ποί­η­ση της κί­νη­σής μας. Επι­διώ­κου­με πο­λι­τι­κά τη δη­μιουρ­γία αρι­στε­ρών ρι­ζο­σπα­στι­κών πο­λι­τι­κών και εκλο­γι­κών σχη­μά­των με σαφή αντιευ­ρώ-αντιΕΕ τόνο και συμ­μα­χί­ες που θα κι­νού­νται σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση. Μία κα­τεύ­θυν­ση απεύ­θυν­σης στο κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­κό δυ­να­μι­κό των κι­νη­μά­των και της Αρι­στε­ράς, με ανά­λο­γο τόνο, πε­ριε­χό­με­νο και φυ­σιο­γνω­μία. Χωρίς «θολές» απευ­θύν­σεις σε κά­ποιον γε­νι­κά «πα­τριω­τι­κό» χώρο ή πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο ανά­λο­γες συμ­μα­χί­ες, κάτι που εξυ­πη­ρε­τεί ένα άλλο πο­λι­τι­κό σχέ­διο από αυτό της ανα­γκαί­ας σύγ­χρο­νης με­τω­πι­κής και ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, ένα σχέ­διο που δεν μας αφορά.

Στις πα­ρού­σες συν­θή­κες, μίας ΕΕ που βρί­σκε­ται σε σο­βα­ρή πο­λι­τι­κή κρίση (βλ. γερ­μα­νι­κές και ιτα­λι­κές εκλο­γές, Brexit, άνο­δος ακρο­δε­ξιάς, αντι­με­τα­να­στευ­τι­κή πο­λι­τι­κή με αιχμή τις «χώρες του Bί­ζεν­γκραντ» κλπ.) είναι επι­τα­κτι­κή μια πρό­τα­ση για ένα ενω­τι­κό αρι­στε­ρό αντιευ­ρώ – αντιΕΕ ψη­φο­δέλ­τιο στις ευ­ρω­ε­κλο­γές. Η ΕΕ είναι σε κρίση, οι ευ­ρω­ε­κλο­γές έχουν και χα­ρα­κτή­ρα συ­ζή­τη­σης γι’ αυτό, χρεια­ζό­μα­στε τις κρι­τι­κές αρι­στε­ρές αντιΕΕ φωνές ως αντί­πα­λο και αντί­βα­ρο στο δήθεν ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμό της ακρο­δε­ξιάς. Μία τέ­τοια κί­νη­ση θα συμ­βάλ­λει και στη ρυ­μούλ­κη­ση δυ­νά­με­ων προς τα αρι­στε­ρά στις διερ­γα­σί­ες που γί­νο­νται στην ευ­ρω­παϊ­κή ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά. Μία τέ­τοια προ­σπά­θεια πρέ­πει να ανα­πτύ­ξει επα­φές με δυ­νά­μεις που κι­νού­νται προς τα αρι­στε­ρά στην Ευ­ρώ­πη, σε γραμ­μή «αρι­στε­ρού ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμού», έστω και πρω­τό­λεια, απο­κτώ­ντας ένα δυ­νη­τι­κό χώρο ανα­φο­ράς υπό προ­ϋ­πο­θέ­σεις.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, ο τόνος πρέ­πει να είναι τόνος μάχης κό­ντρα στην ευ­ρω­παϊ­κή ακρο­δε­ξιά που βρί­σκε­ται σε ανο­δι­κή τρο­χιά και τον κο­σμο­πο­λί­τι­κο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό των δε­ξιών και σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών δυ­νά­με­ων, με οριο­θέ­τη­ση από την ευ­ρω­παϊ­στι­κή αρι­στε­ρά που αδυ­να­τεί να προ­βάλ­λει αντί­πα­λο δέος σε αυτή την κα­τά­στα­ση. Απαι­τεί­ται να λη­φθεί ενω­τι­κή πρω­το­βου­λία με αγω­νι­στές/τριες των κι­νη­μά­των, δια­νο­ού­με­νους/ες, κόσμο της αρι­στε­ράς, αλλά και με δέ­σμευ­ση σε μία ρι­ζο­σπα­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση. Με πλαί­σιο ενά­ντια στα μνη­μό­νια, τη λι­τό­τη­τα και με σαφή τόνο ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ. Με προ­σπά­θεια ση­μα­ντι­κό βάρος της εκ­προ­σώ­πη­σης να το πά­ρουν νε­ώ­τε­ροι/ες σύ­ντρο­φοι/ισσες. Ένα τέ­τοιο ανοι­χτό ενω­τι­κό κά­λε­σμα πρέ­πει να υπάρ­ξει έγκαι­ρα ως δη­μό­σια πο­λι­τι­κή πρό­τα­ση. Η Λαϊκή Ενό­τη­τα, αλλά και όλες οι ορ­γα­νώ­σεις και δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής και κομ­μου­νι­στι­κής αρι­στε­ράς που επι­μέ­νουν ενω­τι­κά και ρι­ζο­σπα­στι­κά πρέ­πει να κι­νη­θούν θε­τι­κά προς μία τέ­τοια κα­τεύ­θυν­ση λαμ­βά­νο­ντας αντί­στοι­χες πρω­το­βου­λί­ες και επι­κοι­νω­νώ­ντας ορι­ζό­ντια. Το ιδε­α­τό εν­δε­χό­με­νο θα ήταν ένα πλατύ, ενω­τι­κό ψη­φο­δέλ­τιο όλου του χώρου από τη ΛΑΕ, την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, αγω­νι­στές/τριες και ορ­γα­νώ­σεις που απο­χώ­ρη­σαν από το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ το 2015 ή από το ΚΚΕ λόγω δια­φω­νιών με τη σε­χτα­ρι­στι­κή στρο­φή του. Ξέ­ρου­με ότι αυτό δυ­στυ­χώς φα­ντά­ζει απί­θα­νο δε­δο­μέ­νων και των το­πο­θε­τή­σε­ων χώρων όπως η ση­με­ρι­νή ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ. Όμως η ανά­γκη γι’ αυτό δεί­χνει ότι οι προ­σπά­θειες πρέ­πει να εξα­ντλη­θούν και να προ­χω­ρή­σουν με όσες δυ­νά­μεις την αντι­λαμ­βά­νο­νται.

rproject.gr