Ούτε Τσίπρας – Ούτε Μητσοτάκης

Ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός υποχρεώθηκε σε μια άτακτη υποχώρηση, ακριβώς πάνω στο θέμα όπου προγραμμάτιζε ένα θρίαμβο: στο θέμα της τάχα επαναφοράς της 13ης σύνταξης, που αποδείχθηκε τόσο δήθεν, ώστε να σκορπίσει περισσότερη αγανάκτηση παρά ευχαρίστηση στους «ευεργετηθέντες» χαμηλοσυνταξιούχους.

Η πο­λυ­δια­φη­μι­σμέ­νη επα­να­φο­ρά της 13ης σύ­ντα­ξης απο­δεί­χθη­κε ένα εφά­παξ «βο­ή­θη­μα» της τάξης των 320 ευρώ κατά γε­νι­κό μέσο όρο. Επρό­κει­το για υπο­λο­γι­σμούς επί του 50% της 13ης σύ­ντα­ξης, που μά­λι­στα προ­έ­κυ­πτε κου­τσου­ρε­μέ­νο, μετά τις κρα­τή­σεις των φόρων και του «χα­ρα­τσιού» 6% της υπο­χρε­ω­τι­κής πρό­σθε­της ει­σφο­ράς για την πε­ρί­θαλ­ψη που έχει επι­βά­λει το μνη­μό­νιο 3.

Αντώνης Νταβανέλος |

Ασφα­λώς, για έναν κόσμο που έχει χτυ­πη­θεί άγρια από τη φτώ­χεια, ακόμα και ένα ελά­χι­στο ποσό έχει ση­μα­σία. Όμως οι συ­ντα­ξιού­χοι γνω­ρί­ζουν ότι για τη 13η και 14η σύ­ντα­ξη έχουν, επί δε­κα­ε­τί­ες, κα­τα­βά­λει ει­σφο­ρές, γι’ αυτό άλ­λω­στε στή­ρι­ξαν το 2015 με εν­θου­σια­σμό το αί­τη­μα για την επα­να­φο­ρά αυτών των συ­ντά­ξε­ων. Επί­σης γνω­ρί­ζουν ότι οι συ­ντά­ξεις αυτές ήταν στα­θε­ρές και νό­μι­μες απο­δο­χές που προσ­διο­ρί­ζο­νταν από κα­τα­κτή­σεις, από ρυθ­μί­σεις και από τις κα­τα­βο­λές στα Τα­μεία και όχι από την «καλή πρό­θε­ση» του όποιου υπουρ­γού Ερ­γα­σί­ας. Γι’ αυτό η κου­τσου­ρε­μέ­νη κα­τα­βο­λή του «βοη­θή­μα­τος» ακύ­ρω­σε σχε­δόν αυ­το­στιγ­μεί τους πα­νη­γυ­ρι­σμούς και τους επι­κοι­νω­νια­κούς σχε­δια­σμούς του Τσί­πρα.

Δυ­στυ­χώς, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που ανα­δει­κνύ­ει αυτό το πα­ρά­δειγ­μα, είναι γε­νι­κό­τε­ρης ση­μα­σί­ας:

Η κυ­βέρ­νη­ση πα­νη­γυ­ρί­ζει, γιατί μέσα στο 2018 πέ­τυ­χε υπερ­πλε­ό­να­σμα της τάξης του 4,4% του ΑΕΠ, ξε­περ­νώ­ντας την πρό­βλε­ψη του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού για πλε­ό­να­σμα 3,9%, όπως και το στόχο του προ­γράμ­μα­τος Ενι­σχυ­μέ­νης Επο­πτεί­ας (3,5%). Όμως αυτή η επι­τυ­χία είναι κυ­ριο­λε­κτι­κά αι­μα­τη­ρή: Το υπερ­πλε­ό­να­σμα προ­έ­κυ­ψε μέσα από την επι­βο­λή ενός στα­θε­ρού ετή­σιου ρυθ­μού μεί­ω­σης των δα­πα­νών (κατά 0,8% του ΑΕΠ το 2018), όπως και ενός στα­θε­ρού ετή­σιου ρυθ­μού αύ­ξη­σης των εσό­δων από φό­ρους (κατά 3,6% του ΑΕΠ το 2018). Το ποιοι ση­κώ­νουν το κύριο βάρος της φο­ρο­λό­γη­σης είναι γνω­στό από την κοινή πείρα, αλλά πρέ­πει να ση­μειώ­σου­με το ει­δι­κό «βάρος» του ΦΠΑ, του πιο αντι­δρα­στι­κού φόρου πάνω στη λαϊκή κα­τα­νά­λω­ση, που μέσα στο 2018 «υπε­ρα­πέ­δω­σε» κατά 4,4% του ΑΕΠ. Σύμ­φω­να δε με τα στοι­χεία της ΕΛ­ΣΤΑΤ, το πλε­ό­να­σμα στους Φο­ρείς Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης εξη­γεί­ται με τη στα­θε­ρή ετή­σια μεί­ω­ση των κα­τα­βο­λών για συ­ντά­ξεις κατά 0,7% του ΑΕΠ.

Σε απλά ελ­λη­νι­κά, αυτά τα στοι­χεία ση­μαί­νουν ότι η κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή οδη­γεί:

α) Στη μό­νι­μη και στα­θε­ρή μεί­ω­ση των δα­πα­νών.

β) Στη μό­νι­μη και στα­θε­ρή αύ­ξη­ση των εσό­δων από φό­ρους και ει­δι­κό­τε­ρα από τους αντι­δρα­στι­κούς άμε­σους φό­ρους (ΦΠΑ).

γ) Στη μό­νι­μη και στα­θε­ρή μεί­ω­ση των κα­τα­κτη­μέ­νων, ρυθ­μι­σμέ­νων και στα­θε­ρών «κα­τα­βο­λών» όπως οι συ­ντά­ξεις και οι μι­σθοί στο Δη­μό­σιο.

Με αυτές τις με­θό­δους επι­τυγ­χά­νε­ται το υπερ­πλε­ό­να­σμα. Και για να μπο­ρούν αυτές οι μέ­θο­δοι να συ­νε­χί­ζουν να εφαρ­μό­ζο­νται, οι κα­θε­στω­τι­κές δυ­νά­μεις (ακόμα και η τρόι­κα) ανα­γνω­ρί­ζουν την ανα­γκαιό­τη­τα να δί­νε­ται πού και πού κά­ποιο «βο­ή­θη­μα», με στόχο να δια­τη­ρεί­ται στη ζωή το όλο σύ­στη­μα αφαί­μα­ξης των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών μαζών.

Αυτή η μό­νι­μη και στα­θε­ρή υπο­βάθ­μι­ση των ερ­γα­τι­κών δι­καιω­μά­των και των λαϊ­κών κα­τα­κτή­σε­ων και η υπο­κα­τά­στα­σή τους με τη λο­γι­κή των έκτα­κτων και μη θε­σπι­σμέ­νων «βοη­θη­μά­των» προς τους πιο αδύ­να­μους, είναι ένα από τα πιο βα­σι­κά γνω­ρί­σμα­τα της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πο­λι­τι­κής. Της πο­λι­τι­κής όπως του μνη­μο­νί­ου 3, που υπέ­γρα­ψε κι εφαρ­μό­ζει η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα.

Η πο­λι­τι­κή αυτή προ­έ­βλε­πε και εν­σω­μά­τω­νε μια «προ­σω­ρι­νή χα­λά­ρω­ση» κατά την προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο, με στόχο να μειω­θούν οι πο­λι­τι­κοί τρα­νταγ­μοί που θα μπο­ρού­σαν να απει­λή­σουν τη γε­νι­κό­τε­ρη στα­θε­ρό­τη­τα του συ­στή­μα­τος.

Όμως προ­σο­χή: η όποια «χα­λά­ρω­ση» τε­λειώ­νει μαζί με τις εκλο­γές. Το Με­σο­πρό­θε­σμο Πρό­γραμ­μα του 2019-2022 προ­βλέ­πει επι­στρο­φή σε δρα­κό­ντεια λι­τό­τη­τα. Για πα­ρά­δειγ­μα, το πρό­γραμ­μα αυτό (που έχει εκ­πο­νή­σει και έχει υπο­γρά­ψει η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα) προ­βλέ­πει ότι στην ερ­χό­με­νη τριε­τία οι δα­πά­νες για τα δη­μό­σια νο­σο­κο­μεία, που σή­με­ρα βρί­σκο­νται σε άθλια κα­τά­στα­ση, θα πρέ­πει να… μειω­θούν κατά 10,96%! Γι’ αυτό ο σο­σιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρος Μ. Νε­κτά­ριος, της «Επι­τρο­πής Σοφών», προει­δο­ποί­η­σε ότι όποια κι αν είναι η κυ­βέρ­νη­ση, θα πρέ­πει μέσα στο 2020 να αρ­χί­σει τις δια­δι­κα­σί­ες ξε­που­λή­μα­τος ολό­κλη­ρων τμη­μά­των των δη­μό­σιων νο­σο­κο­μεί­ων στις ανερ­χό­με­νες ασφα­λι­στι­κές Α.Ε., που εφορ­μούν στο σύ­στη­μα πε­ρί­θαλ­ψης.

Μη­τσο­τά­κης

Σ’ αυτή την εφη­με­ρί­δα δεν έχου­με ποτέ κρύ­ψει την απέ­χθειά μας προς τη Δεξιά και ει­δι­κό­τε­ρη προς τους νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρους μου­τζα­χε­ντίν του Κυρ. Μη­τσο­τά­κη. Δεν έχου­με ποτέ υπο­βαθ­μί­σει τον κίν­δυ­νο για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τις λαϊ­κές δυ­νά­μεις που ση­μα­το­δο­τούν οι από­ψεις και η πο­λι­τι­κή του αρ­χη­γού της ΝΔ και του κόμ­μα­τός του.

Όμως, σή­με­ρα, αυτός ο κίν­δυ­νος πα­τά­ει πάνω στα «κε­κτη­μέ­να» που δη­μιουρ­γεί η πο­λι­τι­κή του Τσί­πρα και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η άποψη, για πα­ρά­δειγ­μα, του Κυρ. Μη­τσο­τά­κη για τα ΣΔΙΤ στα δη­μό­σια νο­σο­κο­μεία απο­τε­λεί μια «συ­γκε­κρι­με­νο­ποί­η­ση» της συμ­φω­νη­μέ­νης κα­τεύ­θυν­σης του Με­σο­πρό­θε­σμου, που ανα­φέ­ρα­με πα­ρα­πά­νω.

Το πα­ρά­δειγ­μα δεν είναι με­μο­νω­μέ­νο. Ο Κυρ. Μη­τσο­τά­κης υπό­σχε­ται μια πιο γεν­ναία μεί­ω­ση της φο­ρο­λό­γη­σης των κερ­δών και μια πιο με­γά­λη μεί­ω­ση των ερ­γο­δο­τι­κών ασφα­λι­στι­κών ει­σφο­ρών, απ’ ό,τι έχει ήδη δρο­μο­λο­γή­σει… ο Τσί­πρας. Υπό­σχε­ται μια θρα­σύ­τε­ρη πο­ρεία «αυ­το­τέ­λειας» των δη­μό­σιων σχο­λεί­ων (δη­λα­δή μια ξε­τσί­πω­τη τα­ξι­κή δια­φο­ρο­ποί­η­ση της χρη­μα­το­δό­τη­σής τους) απ’ ό,τι έχει ήδη δρο­μο­λο­γή­σει… ο Γα­βρό­γλου. Υπό­σχε­ται τη συ­νέ­χεια της υπο­κα­τά­στα­σης των απω­λειών στους μι­σθούς και τις συ­ντά­ξεις με «βοη­θή­μα­τα στους αδύ­να­μους» (Ελά­χι­στο Εγ­γυ­η­μέ­νο Ει­σό­δη­μα), συ­νε­χί­ζο­ντας την πο­λι­τι­κή διά­βρω­σης των στα­θε­ρών κα­τα­κτή­σε­ων που αγιο­ποί­η­σαν οι Κα­τρού­γκα­λος και Αχτσιό­γλου.

Ο Κυρ. Μη­τσο­τά­κης δεν δι­στά­ζει να «τσι­μπά­ει» προ­γραμ­μα­τι­κά στοι­χεία και από άλ­λους χώ­ρους. Στο εμ­βλη­μα­τι­κό για τη ΝΔ ζή­τη­μα των «Εξαρ­χεί­ων» εν­σω­μά­τω­σε στις άμε­σες δε­σμεύ­σεις της ΝΔ την πρό­τα­ση για ένα «πο­λι­τι­στι­κό-εμπο­ρι­κό σύ­μπλεγ­μα», που θα πε­ρι­λαμ­βά­νει το Μου­σείο, το ΕΜΠ και την Πλα­τεία Εξαρ­χεί­ων, ένα «σύ­μπλεγ­μα» επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και δρα­στη­ριο­τή­των που θα είναι ο φε­ρε­τζές για να κα­λυ­φθεί η αστυ­νο­μι­κή επι­δρο­μή. Θυ­μί­ζου­με ότι την πρό­τα­ση αυτή κα­τέ­θε­σε πρώ­τος ο Γ. Κα­ρα­μπε­λιάς, που κα­τε­βαί­νει ως υπο­ψή­φιος δή­μαρ­χος Αθή­νας εκ μέ­ρους ενός ευ­ρύ­τε­ρου «πα­τριω­τι­κού χώρου»…

Ασφα­λώς το πρό­γραμ­μα Μη­τσο­τά­κη πε­ρι­λαμ­βά­νει και νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες «τομές». Όπως η «απε­λευ­θέ­ρω­ση» της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας από κάθε εί­δους νο­μι­κές, πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κές, υγειο­νο­μι­κές κ.ά. προ­ϋ­πο­θέ­σεις (αρχή ερ­γα­σιών με «δή­λω­ση συμ­μόρ­φω­σης» προς τους νό­μους και όχι μετά από ελέγ­χους). Όπως η μεί­ω­ση της απα­σχό­λη­σης στο Δη­μό­σιο, με εξαί­ρε­ση την αστυ­νο­μία όπου προ­βλέ­πο­νται μα­ζι­κές προ­σλή­ψεις κ.ο.κ.

Πολ­λοί έμει­ναν άναυ­δοι με τη θρα­σύ­τη­τα με την οποία ο Κ. Μη­τσο­τά­κης δη­μο­σιο­ποιεί τις ακραία νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες από­ψεις του. Κά­ποιοι μί­λη­σαν για «μπου­ντα­λά», που κα­τα­λή­γει να δου­λεύ­ει προς όφε­λος του Τσί­πρα. Δεν πρό­κει­ται για ανοη­σί­ες ή για αστο­χί­ες του εκλο­γι­κού επι­τε­λεί­ου της ΝΔ, που συ­γκρο­τεί­ται από επαγ­γελ­μα­τί­ες «εκτε­λε­στές». Πρό­κει­ται, αφε­νός, για αί­σθη­ση υπε­ρο­χής (για υπερ­βο­λι­κή σι­γου­ριά για τη νίκη τους, με βάση τα χάλια του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) και, αφε­τέ­ρου, για πο­λι­τι­κή δια­μόρ­φω­σης του με­τε­κλο­γι­κού κυ­βερ­νη­τι­κού σκη­νι­κού. Στη ΝΔ γνω­ρί­ζουν το Με­σο­πρό­θε­σμο και ξέ­ρουν καλά ότι δεν έχουν συμ­φέ­ρον να αφή­σουν να καλ­λιερ­γη­θούν ση­μα­ντι­κές προσ­δο­κί­ες για την επό­με­νη κυ­βέρ­νη­ση.

Αυτά ση­μαί­νουν ότι, όπως πάντα, η Δεξιά είναι μια επι­κίν­δυ­νη απει­λή. Μόνο που πλέον δεν υπάρ­χουν πε­ρι­θώ­ρια για αυ­τα­πά­τες ότι άλλες μνη­μο­νια­κές-νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες δυ­νά­μεις (όπως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ του μνη­μο­νί­ου 3) μπο­ρούν να απο­τε­λέ­σουν άμυνα απέ­να­ντι στον κίν­δυ­νο της Δε­ξιάς. Από τη σκο­πιά των συμ­φε­ρό­ντων των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών τά­ξε­ων θα είναι κρί­σι­μο το μέ­γε­θος των δυ­νά­με­ων που θα σπά­σουν τα εκ­βια­στι­κά διλ­λή­μα­τα και θα δη­λώ­σουν: «Ούτε Τσί­πρας – Ούτε Μη­τσο­τά­κης. Ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά».

rproject.gr