Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη: επιτάχυνση των νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων

Η  ευφορία στις γραμμές των καπιταλιστών, μετά τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης της ΝΔ, είναι ολοφάνερη. Μια ολοσέλιδη διαφήμιση της Eurobank κραύγασε: «Οι Επιχειρήσεις Μπροστά!». Αυτό το διαφημιστικό σύνθημα θα μπορούσε να πει κανείς ότι συνοψίζει το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης.

Δεν είναι χωρίς φραγ­μούς. Ένας πρώ­τος φραγ­μός είναι οι συμ­φω­νί­ες του Τσί­πρα με τους δα­νει­στές, που ορί­ζουν τα δρα­κό­ντεια «πλε­ο­νά­σμα­τα» μέχρι το 2023, αφή­νο­ντας όποια προ­ο­πτι­κή μεί­ω­σής τους για… μετά.

Μαρία Μπόλαρη

Αυτό το τοπίο υπο­γραμ­μί­στη­κε στον Σταϊ­κού­ρα από τις πρώ­τες συ­να­ντή­σεις του με την τρόι­κα. Έτσι, οι βα­ρύ­γδου­πες δια­κη­ρύ­ξεις για άμεσα μέτρα φο­ρο­ε­λά­φρυν­σης των επι­χει­ρή­σε­ων, αλλά και της «με­σαί­ας τάξης», ίσως και των λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών, δη­λα­δή οι υπο­σχέ­σεις που κυ­ριάρ­χη­σαν στην προ­ε­κλο­γι­κή κα­μπά­νια της ΝΔ, μπή­καν ήδη στο ψα­λί­δι. Στα άμεσα μέτρα θα πρέ­πει να ανα­μέ­νε­ται η φο­ρο­ε­λά­φρυν­ση των επι­χει­ρή­σε­ων, όπως και η «χα­λά­ρω­ση» των προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων για τις 120 δό­σεις, με στόχο να «χω­ρέ­σουν» πε­ρισ­σό­τε­ρα Νο­μι­κά Πρό­σω­πα Ιδιω­τι­κού Δι­καί­ου, δη­λα­δή πε­ρισ­σό­τε­ρες επι­χει­ρή­σεις. Όσο για τα άλλα ζη­τή­μα­τα, όπως η μεί­ω­ση του ΕΝΦΙΑ και κυ­ρί­ως του ΦΠΑ που τσα­κί­ζει τη λαϊκή κα­τα­νά­λω­ση, πα­ρα­πέ­μπο­νται σε… ορί­ζο­ντα τε­τρα­ε­τί­ας.

«Ιδε­ο­λο­γι­κή» επί­θε­ση

Αυτή η αί­σθη­ση σπρώ­χνει την κυ­βέρ­νη­ση να δώσει την έμ­φα­ση στην επι­τά­χυν­ση των αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων σε το­μείς κύρια «ιδε­ο­λο­γι­κού» πε­ριε­χο­μέ­νου. Η Κε­ρα­μέ­ως δη­λώ­νει ότι θα αρκεί το τη­λε­φώ­νη­μα ενός ρου­φιά­νου για να μπαί­νει η αστυ­νο­μία μέσα στους πα­νε­πι­στη­μια­κούς χώ­ρους. Με το άνοιγ­μα των σχο­λών θα δια­πι­στώ­σει ότι αυτή η θρα­σύ­δει­λη πο­λι­τι­κή θα έχει με­γα­λύ­τε­ρες δυ­σκο­λί­ες να επι­βλη­θεί απ’ όσες έχει τώρα που τη δια­τυ­πώ­νει στα ΜΜΕ.

Επί­σης, αργά ή γρή­γο­ρα θα δια­πι­στώ­σει ότι στα πα­νε­πι­στή­μια υπάρ­χουν πολλά άλλα και σο­βα­ρό­τε­ρα ζη­τή­μα­τα (όπως οι πόροι και η έλ­λει­ψη προ­σω­πι­κού) πέρα από την υπο­τι­θέ­με­νη κυ­ριαρ­χία της «ανο­μί­ας και της πα­ρα­βα­τι­κό­τη­τας».

Ο Βρού­τσης, σε μια κα­τά­πτυ­στη πράξη (που χα­ρα­κτη­ρί­στη­κε «δεξιό σο­λά­ρι­σμα» ακόμα κι από το μα­ρι­να­κι­κό «Βήμα») κα­ταρ­γεί τη δυ­να­τό­τη­τα έκ­δο­σης ΑΜΚΑ από τους πρό­σφυ­γες και τους με­τα­νά­στες. Ξεχνά όμως ότι αυτή η δυ­να­τό­τη­τα θε­σπί­στη­κε μόλις πριν ελά­χι­στες βδο­μά­δες από την απερ­χό­με­νη κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που επί χρό­νια «λη­σμο­νού­σε» αυτό το κα­θή­κον, αφή­νο­ντας την πε­ρί­θαλ­ψη των με­τα­να­στών και των προ­σφύ­γων στις πρω­το­βου­λί­ες και στην αλ­λη­λεγ­γύη των ερ­γα­ζο­μέ­νων στα δη­μό­σια νο­σο­κο­μεία. Και με αυτή την πραγ­μα­τι­κή δύ­να­μη, εάν και όταν η ΝΔ επι­χει­ρή­σει να συ­γκρου­στεί, θα δια­πι­στώ­σει ότι θα έχει μπρο­στά της ένα συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων πολύ δια­φο­ρε­τι­κό απ’ ό,τι στην εκλο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και στις φι­λι­κές κου­βε­ντού­λες στα «πα­ρά­θυ­ρα» των ΜΜΕ.

Πραγ­μα­τι­κοί κίν­δυ­νοι

Αυτά δεν ση­μαί­νουν ότι δεν υπάρ­χουν και πιο πραγ­μα­τι­κοί και πιο σο­βα­ροί κίν­δυ­νοι. Είναι κοινό μυ­στι­κό ότι στο κέ­ντρο των αντι­λή­ψε­ων των νέων κυ­βερ­νη­τι­κών στε­λε­χών βρί­σκε­ται η πο­λι­τι­κή μεί­ω­σης των δη­μό­σιων/κοι­νω­νι­κών δα­πα­νών. Και εδώ ο Τσί­πρας τους έχει στρώ­σει το δρόμο για τα καλά: το «Με­σο­πρό­θε­σμο» πρό­γραμ­μα της πε­ριό­δου 2019-2023, που έχει υπο­γρα­φεί από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την τρόι­κα, προ­βλέ­πει μεί­ω­ση του­λά­χι­στον κατά 10% στις δα­πά­νες για την εκ­παί­δευ­ση, την υγεία, την κοι­νω­νι­κή πρό­νοια και τους μι­σθούς στο Δη­μό­σιο, ενώ για τις συ­νο­λι­κές δα­πά­νες για τις συ­ντά­ξεις προ­βλέ­πει μεί­ω­ση κατά 1 δισ. ευρώ ετη­σί­ως! Το γε­γο­νός ότι αυτό το «πρό­γραμ­μα» θα το εφαρ­μό­σουν με εν­θου­σια­σμό άν­θρω­ποι σαν τον Σταϊ­κού­ρα, απο­τε­λεί ένα ση­μα­ντι­κό κίν­δυ­νο για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τις λαϊ­κές τά­ξεις.

Ανά­λο­γος είναι ο κίν­δυ­νος στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις. Ο Άδ. Γε­ωρ­γιά­δης ισχυ­ρί­ζε­ται ότι στο Ελ­λη­νι­κό «θα μπουν μπουλ­ντό­ζες», ανε­ξάρ­τη­τα από τις πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κές ή αρ­χαιο­λο­γι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις. Αυτή την υπό­σχε­ση την ακού­νε οι με­γα­λο­ερ­γο­λά­βοι που ήδη ση­μα­δεύ­ουν τους τε­λευ­ταί­ους ελεύ­θε­ρους δη­μό­σιους χώ­ρους και τους τρέ­χουν τα σάλια. Στην αιχμή είναι η ΔΕΗ. Ο Χα­τζη­δά­κης δη­λώ­νει ότι απο­τε­λεί «χρε­ο­κο­πη­μέ­νη επι­χεί­ρη­ση» όπως πα­λιό­τε­ρα η Ολυ­μπια­κή (την οποία πού­λη­σε ο ίδιος με αντί­τι­μο… 1 ευρώ!), κρύ­βο­ντας προς το παρόν τις ευ­θύ­νες της κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα και της τρόι­κα που υπο­χρέ­ω­σαν (δια νόμου!) τη ΔΕΗ να «υπο­χω­ρή­σει» προς το 50% της αγο­ράς ενέρ­γειας, ενώ η ίδια πουλά το ρεύμα προς τους «πα­ρό­χους» σε τιμές φτη­νό­τε­ρες από το κό­στος πα­ρα­γω­γής, ώστε να δια­σφα­λί­ζο­νται τα κέρδη τους. Η απει­λή να ολο­κλη­ρω­θεί αυτό το με­γά­λο πλιά­τσι­κο είναι σο­βα­ρή και πρό­κει­ται για μια με­γά­λη μάχη, που δεν θα αφορά μόνο τους ερ­γα­ζό­με­νους στη ΔΕΗ, αλλά όλους μας.

Στον φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κό Τύπο υπο­λο­γί­ζε­ται ότι οι απο­λύ­σεις ερ­γα­ζο­μέ­νων στις άμε­σες ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, που σχε­διά­ζει η κυ­βέρ­νη­ση, θα ξε­πε­ρά­σουν τις 15.000. Αυτή η κα­τεύ­θυν­ση επι­τά­χυν­σης του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού είναι επι­θυ­μη­τή από την κυ­ρί­αρ­χη τάξη. Που θυ­μί­ζει όμως ότι χρειά­ζε­ται και τα­κτι­κή, χρειά­ζε­ται και «τρό­πος».

Σε αυτό υπεν­θυ­μί­ζουν τα πε­πραγ­μέ­να Τσί­πρα. Που «έτρε­ξε» τις μνη­μο­νια­κές αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σεις, επι­βάλ­λο­ντας και δια­τη­ρώ­ντας κλίμα κοι­νω­νι­κής ει­ρή­νης. Αυτή η «κα­τά­κτη­ση», αυτό το «κλίμα» είναι επί­σης πολύ σο­βα­ρό κε­κτη­μέ­νο για την κυ­ρί­αρ­χη τάξη, που δεν σκο­πεύ­ει να αφή­σει διά­φο­ρους «μα­θη­τευό­με­νους μά­γους» του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού να το θέ­σουν σε αιφ­νί­δια δο­κι­μα­σία.

Νέα κρίση;

Ένα γε­νι­κό­τε­ρο όριο για την κυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ είναι η διε­θνής οι­κο­νο­μι­κή συ­γκυ­ρία. Η επι­βρά­δυν­ση θε­ω­ρεί­ται δε­δο­μέ­νη, ενώ όλο και πε­ρισ­σό­τε­ροι συ­στη­μι­κοί ανα­λυ­τές προει­δο­ποιούν ότι μια νέα κρίση επω­ά­ζε­ται με τα­χύ­τη­τα. Κάτι τέ­τοιο θα έβαζε σε άμεση δο­κι­μα­σία τα «συμ­φω­νη­θέ­ντα» με τους δα­νει­στές (που στη­ρί­ζο­νται σε υπε­ραι­σιό­δο­ξες προ­βλέ­ψεις) και θα οδη­γού­σε τον Μη­τσο­τά­κη μπρο­στά στον πο­λι­τι­κό εφιάλ­τη της εκ­πό­νη­σης και της επι­βο­λής ενός νέου μνη­μο­νί­ου.

Αυτή η αί­σθη­ση για τις δυ­σκο­λί­ες που είναι μπρο­στά εξη­γεί την απρό­σμε­νη αβρό­τη­τα με­τα­ξύ των απερ­χό­με­νων και των τω­ρι­νών κυ­βερ­νη­τι­κών. Στις τε­λε­τές πα­ρά­δο­σης-πα­ρα­λα­βής των υπουρ­γεί­ων, η «φι­λι­κό­τη­τα» προ­κά­λε­σε δη­λη­τη­ριώ­δη σχό­λια ακόμα και από τις φι­λι­κό­τε­ρες προς τη ΝΔ εφη­με­ρί­δες. Στην ευ­ρω­βου­λή, με οδη­γία Μεϊ­μα­ρά­κη, οι εκ­πρό­σω­ποι της ΝΔ ψή­φι­σαν τον Πα­πα­δη­μού­λη, πα­ρα­βιά­ζο­ντας τη γραμ­μή του Ευ­ρω­παϊ­κού Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος. Στα κα­νά­λια ο Άδω­νις Γε­ωρ­γιά­δης συ­νι­στά ψυ­χραι­μία στους Συ­ρι­ζαί­ους, δη­λώ­νο­ντας ότι «εκεί που ήσα­στε ήμουν εγώ χθες, εκεί που είμαι εγώ σή­με­ρα μπο­ρεί να βρε­θεί­τε αύριο εσείς». Δεν πρό­κει­ται για μια αιφ­νί­δια επι­δη­μία «πο­τα­μί­σιου πο­λι­τι­κού πο­λι­τι­σμού». Πρό­κει­ται για φόβο. Γιατί γνω­ρί­ζουν ότι ο κρα­τή­ρας της κρί­σης του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού πα­ρα­μέ­νει ενερ­γός και ότι αυτός μπο­ρεί να δώσει πο­λι­τι­κούς σει­σμούς με ανυ­πο­λό­γι­στες συ­νέ­πειες.

Το κοι­νω­νι­κό-οι­κο­νο­μι­κό ζή­τη­μα είναι αναμ­φί­βο­λα το κε­ντρι­κό. Όμως δεν πρέ­πει να υπο­τι­μη­θεί το ζή­τη­μα του θε­σμι­κού ρα­τσι­σμού. Η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη ήδη ανα­κοι­νώ­νει μέτρα για την «ασφά­λεια των συ­νό­ρων», μέτρα ενί­σχυ­σης των ελέγ­χων στη θά­λασ­σα, ενώ κάνει λόγο και για «τα­χύ­τα­τη επα­να­προ­ώ­θη­ση όσων απο­δει­χθούν πα­ρά­νο­μοι». Το αντι­ρα­τσι­στι­κό-αντι­φα­σι­στι­κό ζή­τη­μα θα πα­ρα­μεί­νει κε­ντρι­κό στην ατζέ­ντα του κι­νή­μα­τος αντί­στα­σης.

Ο κό­σμος που ψή­φι­σε ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με όποιες αυ­τα­πά­τες, θα είναι χρή­σι­μος στην αντί­στα­ση κατά του Μη­τσο­τά­κη. Όμως δεν ισχύ­ει το ίδιο για το συ­γκρο­τη­μέ­νο κόμμα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και κυ­ρί­ως για τη στε­λε­χι­κή εκ­προ­σώ­πη­σή του. Γιατί η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη, σε με­γά­λο βαθμό, θα συ­νε­χί­σει το έργο της κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα, επι­τα­χύ­νο­ντας στο δρόμο των αντερ­γα­τι­κών αντι­κοι­νω­νι­κών νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών.

Η αντί­στα­ση θα πρέ­πει να στη­ρι­χτεί από τα κάτω και από Αρι­στε­ρά.

/rproject.gr