Πριν από λίγες ημέρες ένα σκίτσο με θέμα την Κοίμηση της Θεοτόκου, που θεωρήθηκε βλάσφημο, δημοσιεύθηκε σε μια σελίδα στο facebook, η οποία έπειτα από καταγγελίες έπεσε, ενώ απειλήθηκε με μήνυση από μια εκκλησιαστική ιστοσελίδα και μηνύθηκε από κάποιον ακροδεξιό έφεδρο και ιερέα (!), άγνωστο βάσει ποιας νομοθεσίας, σε μια υπόθεση που θύμισε «γέροντα Παστίτσιο».
Αλέξανδρος Σακελλαρίου*
Τις ίδιες ημέρες έγιναν γνωστές οι αγωγές του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων κατά του δημοσιογράφου Δ. Αλικάκου για το αποκαλυπτικό του βιβλίο «Λύτρωση», σχετικά με το «Αγιο Φως», για ηθική βλάβη (ή διαφυγόντα κέρδη;). Οι εν λόγω αντιδράσεις και νομικές κινήσεις στοχεύουν ευθέως την ελευθερία της έκφρασης και τη δημοσιογραφική έρευνα και αποτελούν απόπειρες ελέγχου και λογοκρισίας.
Οι δύο αυτές περιπτώσεις αποδεικνύουν αφ’ ενός τη σημασία της κατάργησης των άρθρων περί βλασφημίας με τη μεταρρύθμιση του Ποινικού Κώδικα που (ευτυχώς) ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση και αφ’ ετέρου τη δυσανεξία ορισμένων πιστών και μέρους της Εκκλησίας στην ελευθερία της έκφρασης και την κριτική έρευνα.
Εκείνο που διερωτάται κανείς είναι γιατί εκείνοι οι οποίοι μηνύουν, δεν αφήνουν στην κρίση του Θεού, στον οποίο πιστεύουν και προσεύχονται, την όποια τιμωρία, αλλά επιζητούν τη συνδρομή του κράτους και των δικαστηρίων, δηλαδή κοσμικών θεσμών; Δύο τινά συμβαίνουν, είτε ούτε οι ίδιοι πιστεύουν σε αυτόν τον Θεό είτε έχουν εκκοσμικευθεί τόσο πολύ που έχουν απολέσει την εμπιστοσύνη τους στην κρίση του.
*Διδάσκων Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, μέλος Δ.Σ. της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
https://www.efsyn.gr
