Δυναμικό “όχι” στο ξεπούλημα της ΔΕΗ

Η μα­ζι­κό­τη­τα της συ­γκέ­ντρω­σης που διορ­γα­νώ­θη­κε από την Πε­ρι­φέ­ρεια και τη ΓΕΝΟΠ απο­τε­λεί δείγ­μα της έκτα­σης της ανη­συ­χί­ας του το­πι­κού πλη­θυ­σμού για τη ΔΕΗ και το μέλ­λον της πε­ριο­χής, δείγ­μα του ποιο είναι το πο­λι­τι­κό μέλ­λον που επι­φυ­λάσ­σε­τι σε όσους βά­λουν το χε­ρά­κι τους στο ξε­πού­λη­μα, δείγ­μα του ότι ο κό­σμος δια­τη­ρεί απο­θέ­μα­τα διά­θε­σης να ανα­ζη­τή­σει «λύ­σεις» στο δρόμο απέ­να­ντι στο μνη­μο­νια­κό οδο­στρω­τή­ρα.

Βέ­βαια η πείρα δεί­χνει ότι ο Πε­ρι­φε­ρειάρ­χης Δ.Μα­κε­δο­νί­ας,  οι δή­μαρ­χοι Εορ­δαί­ας, Κο­ζά­νης, Φλώ­ρι­νας και το ιε­ρα­τείο (!) που έβγα­λαν φλο­γε­ρούς λό­γους ενά­ντια στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, ούτε θέ­λουν, ούτε μπο­ρούν να δώ­σουν καμία μάχη πέρα από πυ­ρο­τε­χνή­μα­τα όπως το χθε­σι­νό. Ο «ρι­ζο­σπα­στι­κός λόγος»  είναι μεν απο­τέ­λε­σμα της πί­ε­σης «από τα κάτω», (αυτή η πίεση είναι που υπο­χρε­ώ­νει και τις ΟΜ ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να δη­λώ­νουν «ενά­ντια στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση»!) η μάχη όμως θα κρι­θεί από το κατά πόσο θα πε­ρά­σει ο αγώ­νας στα χέρια των ερ­γα­τών στα ερ­γο­στά­σια .

Οι  δυ­να­τό­τη­τες είναι υπο­νο­μευ­μέ­νες, η συν­δι­κα­λι­στι­κή ηγε­σία μια σκλη­ρή γρα­φειο­κρα­τι­κή ΠΑΣΚΕ συ­νε­πι­κου­ρού­με­νη από τη ΔΑΚΕ και τα συν­δι­κά­τα σο­βα­ρά απα­ξιω­μέ­να. Η Αρι­στε­ρά έχει μι­κρές δυ­νά­μεις και γνω­στές αδυ­να­μί­ες. Ωστό­σο η μάχη αξί­ζει να δοθεί , γιατί η λύση θα έρθει μόνο «από τα κάτω». Η ΝΔ συμ­φω­νεί με τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, ενώ οι το­πι­κοί βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δια­μη­νύ­ουν  ότι θα ψη­φί­σουν «με πόνο». Η οργή του κό­σμου, οι ερ­γα­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις και η δράση της Αρι­στε­ράς είναι ο μόνος ρε­α­λι­στι­κός τρό­πος για να κλι­μα­κω­θεί η πίεση «από τα κάτω κι αρι­στε­ρά» πάνω στην κυ­βέρ­νη­ση και  τη μνη­μο­νια­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, για να υπάρ­ξουν ανα­τρο­πές τόσο για θέμα της ΔΕΗ όσο και συ­νο­λι­κά απέ­να­ντι στα νέα μνη­μο­νια­κά μέτρα και το πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό.

Η ορ­γα­νω­μέ­νη Αρι­στε­ρά (KKE, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ κ.ά.) ήταν πα­ρού­σα στο συλ­λα­λη­τή­ριο για να κα­τα­δεί­ξει τους υπευ­θύ­νους, να εκ­θέ­σει τους πο­λι­τι­κά­ντη­δες, να δώσει στίγ­μα και κά­λε­σμα για μάχη. Έδωσε τον τόνο στη συ­γκέ­ντρω­ση με πανό, ση­μαί­ες, έντυ­πο υλικό και συν­θή­μα­τα όπως:  “Ο λαός δε χρω­στά-δεν πλη­ρώ­νει-δεν πουλά”, “τέρμα πια στις αυ­τα­πά­τες -ή με το κε­φά­λαιο ή με τους ερ­γά­τες” , “Τσί­πρας-Μη­τσο­τά­κης δου­λεύ­ου­νε μα­ζί-αυ­τή η πο­λι­τι­κή θα ανα­τρα­πεί” και με πρω­το­βου­λία της ακο­λού­θη­σε σύ­ντο­μη πο­ρεία στο κέ­ντρο της πόλης με 150 άτομα. Στη συ­γκέ­ντρω­ση και την δια­δή­λω­ση πα­ρα­βρέ­θη­κε ο Πα­να­γιώ­της Λα­φα­ζά­νης κι αρ­κε­τά μέλη και στε­λέ­χη της ΛΑΕ από άλλες πό­λεις.

Το «παρών» έδωσε και η Πρω­το­βου­λία Πο­λι­τών Εορ­δαί­ας, ενώ πολύ ευ­χά­ρι­στο ήταν το γε­γο­νός ότι το ΚΚΕ κα­τέ­φτα­σε στην κε­ντρι­κή συ­γκέ­ντρω­ση, φω­νά­ξα­με κοινά συν­θή­μα­τα κι έπει­τα πο­ρευ­τή­κα­με μαζί. Το ενω­τι­κό πο­λι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό μέ­τω­πο και η αρι­στε­ρή συ­μπα­ρά­τα­ξη είναι ανα­γκαία ερ­γα­λεία για να συμ­βά­λουν στον προ­σα­να­το­λι­σμό της οργής του κό­σμου σε αρι­στε­ρή-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση (και όχι ακρο­δε­ξιά, γιατί υπήρ­ξαν χθες και θα υπάρ­ξουν γε­νι­κά τέ­τοιες συ­γκα­λυμ­μέ­νες προ­σπά­θειες).