«Τα ελληνικά συνδικάτα μπροστά στην πρόκληση των σύγχρονων μεταναστευτικών ροών»

Εκδήλωση-συζήτηση με αφορμή τη μελέτη του Αποστόλη Καψάλη

Το βι­βλίο του Α. Κα­ψά­λη «Τα ελ­λη­νι­κά συν­δι­κά­τα μπρο­στά στην πρό­κλη­ση των σύγ­χρο­νων με­τα­να­στευ­τι­κών ροών» απο­τε­λεί ένα απα­ραί­τη­το πέ­ρα­σμα σε μια εφ’ όλης της ύλης συ­ζή­τη­ση, στρα­τη­γι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού του αντι­ρα­τσι­στι­κού κι­νή­μα­τος. 

Παναγιώτης Λίλλης

Πα­ρα­θέ­του­με κά­ποια από μια ολό­κλη­ρη σειρά ερω­τη­μά­των, που προ­κύ­πτουν από την ύλη του βι­βλί­ου, που μπο­ρούν και πρέ­πει να απο­τε­λέ­σουν την αφε­τη­ρία ενός γό­νι­μου και ανοι­κτού δια­λό­γου:

1) Το με­τα­να­στευ­τι­κό/προ­σφυ­γι­κό σαν ένα πολύ επί­μο­νο πα­γκό­σμιο φαι­νό­με­νο που θα τρο­φο­δο­τεί­ται συ­νέ­χεια όχι μόνο από δια­φο­ρε­τι­κές οι­κο­νο­μι­κές ή πο­λι­τι­κές αι­τί­ες, αλλά σαν μια γε­νι­κευ­μέ­νη αν­θρω­πι­στι­κή κρίση που θα πλήτ­τει δε­κά­δες εκα­τομ­μύ­ρια αν­θρώ­πους. Έτσι η διά­κρι­ση με­τα­ξύ με­τα­να­στών και προ­σφύ­γων χάνει το νόημά της. Πα­ρα­μέ­νει παρ’ όλα αυτά σαν όπλο διαί­ρε­σης και δια­χεί­ρι­σης των κα­τα­τρεγ­μέ­νων αν­θρώ­πι­νων μαζών από τις κα­πι­τα­λι­στι­κές ολι­γαρ­χί­ες της Δύσης. Η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση έχει επι­δεί­ξει εξαι­ρε­τι­κή ικα­νό­τη­τα και κυ­νι­σμό στο  να ξε­χω­ρί­ζει τα «αν­θρώ­πι­να κο­πά­δια» στα hot spots των νη­σιών σ’ αυ­τούς που δια­θέ­τουν «προ­σφυ­γι­κό προ­φίλ» και σ’ αυ­τούς που δεν έχουν και γι’ αυτό φυ­λα­κί­ζο­νται για άμεση απέ­λα­ση.

2) Η κα­τα­γρα­φή των με­τα­να­στών/προ­σφύ­γων με κρι­τή­ριο τους κλά­δους πα­ρα­γω­γής όπου ερ­γά­ζο­νται και τον ρόλο τους στα πλαί­σια των επι­χει­ρή­σε­ων, ανα­δει­κνύ­ει την ει­κό­να του πιο τα­ξι­κού κομ­μα­τιού των ερ­γα­ζό­με­νων αν­θρώ­πων στη χώρα. Σχε­δόν το 90% ανή­κει στην κα­τη­γο­ρία των κα­τώ­τε­ρων στρω­μά­των των μι­σθω­τών, μοι­ρα­σμέ­νοι στους κλά­δους  του­ρι­σμού, οι­κια­κής ερ­γα­σί­ας, οι­κο­δο­μές, βιο­τε­χνί­ες και σαν ερ­γά­τες γης. Ενώ μόνο 1,5% είναι ερ­γο­δό­τες! Κατά τη γνώμη μας αυτή είναι η «βάση ανα­φο­ράς» που πρέ­πει να έχει μια ρι­ζο­σπα­στι­κή αντι­ρα­τσι­στι­κή πο­λι­τι­κή. Αυτό βέ­βαια δεν ση­μαί­νει ότι υπο­τι­μού­με τη ση­μα­σία και την αξία της αν­θρω­πι­στι­κής προ­σέγ­γι­σης του ζη­τή­μα­τος, κάτι που δεν θα ξε­χά­σουν ποτέ οι απλοί άν­θρω­ποι της αλ­λη­λεγ­γύ­ης και οι πρό­σφυ­γες. Ούτε εί­μα­στε αδιά­φο­ροι στην αντί­λη­ψη για την προ­τε­ραιό­τη­τα των αν­θρω­πί­νων και πο­λι­τι­κών δι­καιω­μά­των των με­τα­να­στών/προ­σφύ­γων που έχει ένα τμήμα του αντι­ρα­τσι­στι­κού κι­νή­μα­τος. Όμως το ζή­τη­μα είναι πριν απ’ όλα ζή­τη­μα τα­ξι­κής ενό­τη­τας και αλ­λη­λεγ­γύ­ης της ερ­γα­τι­κής τάξης της χώρας μας, με­τα­ξύ γη­γε­νών και αλ­λο­δα­πών ερ­γα­τών.

3) Βά­ζο­ντας έτσι το ζή­τη­μα, το ερώ­τη­μα των συν­δι­κά­των απο­κτά πρω­τεύ­ου­σα ση­μα­σία, γιατί είναι η βα­σι­κή ορ­γά­νω­ση αλ­λη­λο­βο­ή­θειας και συλ­λο­γι­κής δρά­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων, παρά τη γρα­φειο­κρα­τι­κή τους πα­ρα­μόρ­φω­ση. Έχουν επι­δεί­ξει θαυ­μά­σια πα­ρα­δείγ­μα­τα αλ­λη­λεγ­γύ­ης κυ­ρί­ως στους χώ­ρους της παι­δεί­ας (σχο­λεία ανοι­κτά για τα προ­σφυ­γό­που­λα) και υγεί­ας (δη­μό­σια δω­ρε­άν υγεία για όλους, χωρίς απο­κλει­σμούς και εξαι­ρέ­σεις), αλλά συ­νο­λι­κά κυ­ριαρ­χεί η απά­θεια και η μικρή ενα­σχό­λη­ση με τα προ­βλή­μα­τα επι­βί­ω­σης των με­τα­να­στών ερ­γα­τών.

4) Τα συν­δι­κά­τα στη χώρα μας, από τα πρω­το­βάθ­μια μέχρι τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, θα μπο­ρού­σαν να ξα­να­στα­θούν στα πόδια τους, δυ­να­μω­μέ­να από το νέο αίμα των με­τα­να­στών ερ­γα­τών. Απα­ρά­βα­τος όρος γι’ αυτό θα ήταν μια με­γά­λη εκ­στρα­τεία εγ­γρα­φής νέων μελών. Θα ήταν ιδιαί­τε­ρα τι­μη­τι­κό για τη ΓΣΕΕ να στρα­το­λο­γή­σει χι­λιά­δες πα­κι­στα­νούς, μπα­γκλα­ντέ­ζους και ιν­δούς ερ­γά­τες γης, που δου­λεύ­ουν σε κα­θε­στώς «σκλά­βων ερ­γα­τών» στις κα­πι­τα­λι­στι­κές φάρ­μες στη χώρα.

Για όλα αυτά τα θέ­μα­τα και ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρα, σας προ­σκα­λού­με στην ανοι­κτή συ­ζή­τη­ση στην πα­ρου­σί­α­ση του βι­βλί­ου του Α. Κα­ψά­λη.

rproject.gr/