Χάσατε (χάσαμε…) σε όλα, οι ψευδαισθήσεις κι οι αυταπάτες σας (μας) νίκησαν και αυτές έφεραν ξανά τη Δεξιά στην εξουσία και τους Φασίστες στην Αντιπολίτευση!
Επειδή στο λατρεμένο παραμύθι σας πολλοί αφεθήκατε και μάλιστα το υμνείτε κατά καιρούς πώς στις φυλακές έχετε «πολιτικές συμπάθειες» και πώς οι κρατούμενοι είναι εν δυνάμει «κοινωνικοί αγωνιστές» και «επαναστάτες» και πώς πίσω από τούς τοίχους των κελιών γεννιούνται «αντι-εξουσιαστικές συνειδήσεις».
Επειδή το χαρήκατε αρκετοί από το «ανταγωνιστικό κίνημα» και τον «χώρο» το προεκλογικό «πολιτικό» σύνθημα «Μητσοτάκη γ…» και φαντασιωθήκατε άλλη μια φορά «εξέγερση», «ρήγμα» στο σύστημα και ανατροπή της Δεξιάς.
Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν)
Φασίστες το φωνάζανε και την επέλαση της ανόδου και της επιστροφής τους προετοίμαζαν.
Και όταν κάνατε όλοι σας Αποχή και «Εκλογική απεργία» μαζί με όλα τα άλλα τα ρεμάλια στις παραλίες και στις εξοχές, εκείνοι ήταν όλοι τους στις κάλπες συνεπείς και ταγμένοι στο «πατριωτικό καθήκον».
Σας βρήκε εύκολο θύμα η ιδεολογική «πρέζα» της «μη ανάθεσης», δεν τοποθετείσαι και δεν ερμηνεύεις την κάθε πολιτική συγκυρία όπως οι αναρχικοί στο ξεκίνημά τους πρίν δύο σχεδόν αιώνες, δεν πέφτει έτσι «νερό» στον μύλο της εξέλιξης και της δημιουργίας!
Χάσατε (χάσαμε…) σε όλα, οι ψευδαισθήσεις κι οι αυταπάτες σας (μας) νίκησαν και αυτές έφεραν ξανά τη Δεξιά στην εξουσία και τους Φασίστες στην Αντιπολίτευση!
Και εσείς (και εγώ μαζί….δεν είμαι «εκτός» και ανεύθυνος…) εκεί όλοι στα κομματίδια της Αριστεράς και της Αντι-εξουσίας, από το ΚΚΕ μέχρι τους Αναρχικούς έχουμε Ιστορική ευθύνη γιατί ενώ δεν υπήρχε η «πολυτέλεια του χρόνου» για δεύτερες και τρίτες σκέψεις, ενώ βλέπαμε το Κτήνος να θεριεύει και να μεγαλώνει την διαφορά(αυτό που έχει πετύχει σε όλη την Ευρώπη)… εμείς εκεί σταθερά μίζεροι, αυτιστικοί και διαχωρισμένοι, προσκολλημένοι στον κατακερματισμό, στην πολυδιάσπαση, στο μίσος (σας) για τον ΣΥΡΙΖΑ (ως «βασική αιτία» για το «τραύμα» και την κρίση της Αριστεράς…), στη «μεταξύ μας» αντιπαλότητα και ανυποχώρητοι στο ζήτημα των «προσωπικών σας θέσεων» (λες και κρατά ο καθένας μας το «μαγικό κλειδί» και τη «μοναδική αλήθεια»… για την ευτυχία του Κόσμου…), ο καθένας μας μοναξιασμένος και απομονωμένος στο «περίπτερο και στο μαγαζί» της ιδεολογικής του «καθαρότητας»!
Μη «χάσει η Βενετιά βελόνι» από την «ξεχωριστή πρωτοπορία» μας, μην αφήσουμε στην άκρη για λίγο (έστω για λίγο…) ο καθένας μας το ατομικό του «σημαιάκι κατατεθέν» και την «περήφανη» ταμπέλα του…
Μη τυχόν και Ενωθούμε και «τσαλακωθεί» το Εγώ μας, μην τυχόν και «κοπιάσουμε» να γράψουμε με το ίδιο χέρι όλοι μαζί μια κοινή πρόταση, να σταθούμε σε ότι μας ενώνει και να ορθώσουμε απέναντι στην Βαρβαρότητα ένα Κοινό Μέτωπο,λές και ακόμα και μέσα στου καθενός τους κοινωνικούς χώρους και τις συλλογικότητες, στην ίδια την ζωή που μοιραζόμαστε μέχρι τον θάνατό μας όλοι είμαστε «ένα ,ταυτόσημοι και απαράλλακτοι»…
Αφήστε λοιπόν τα «σοκ και δέος», τις εκπλήξεις, τη θλίψη, το κλάμα και το ανάθεμα στην «κακούργα κοινωνία»…
Εμείς είμασθε οι βασικοί ένοχοι, εμείς είμασθε η κορυφή του Λάθους και της αιώνιας Παθογένειας που δυστυχώς κατατρέχει το ανθρώπινο είδος από καταβολής Κόσμου…
Ξανά απ’ την αρχή, «τα ίδια και τα ίδια» και πολύ φοβάμαι πως ούτε απ’ αυτή την μεγάλη΄Ηττα δεν θα μάθουμε, δεν θα “αλλάξουμε δρόμο»! Πολύ αργά για δάκρυα σύντροφοι/σσες, ούτε αυτά «κυλάνε» πλέον…..
Δεν «κυνηγήσαμε» την πραγματικότητα, την ιδεοληψία μας δεν θέλαμε «αμετανόητοι» να προδώσουμε!
Και ό,τι σπέρνεις θερίζεις όπως λέει κι ο παλιός ο γεωργός πού έχει μάθει από τη γη και τα καμώματα των καιρών, που έχει «φάει το χώμα με το κουτάλι»!
efsyn.gr/
