Ακουγα -και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου- έναν Γιώργο Στρατάκο, γενικό γραμματέα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, τότε που κυριαρχούσαν στον ΟΠΕΚΕΠΕ «χασάπηδες» και «φραπέδες», στην εξεταστική της Βουλής για το μέγα αυτό σκάνδαλο και τις συνομιλίες του με τους εν λόγω φραπέδες. Του λέει ο φραπές: «Εάν είχα σκοτώσει την Παρασκευή Τυχεροπούλου και είχα δώσει και πενήντα χιλιαρικάκια σε έναν δικηγοράκο, τώρα θα ήμουν έξω». Και ερωτάται, ευλόγως με μέγιστη απορία, από μέλος της εξεταστικής: «Καλά, βρε άνθρωπέ μου, σας μίλαγε με αυτή τη μαφιόζικη φρασεολογία και ήσασταν γενικός γραμματέας του υπουργείου;». Και τι απαντά το θλιβερό αυτό ανθρωπάριο, ο εξόχως γελοίος αυτός αξιωματούχος; Ιδού: «Δεν εκλάμβανα σοβαρά τα λεγόμενά του -προσάρμοζα τον λόγο μου ανάλογα με τον συνομιλητή μου». Μάλιστα.
Γιώργος Σταματόπουλος
Θα έπρεπε εκείνη τη στιγμή η ερωτώσα (Μιλένα Αποστολάκη) να σταματήσει τη διαδικασία και να τον παραδώσει στη χλεύη της Βουλής, της κοινωνίας ολόκληρης, στα παιδιά και στους βαριά στενάζοντες φορολογούμενους, που δεν μπορούν να βγάλουν πέρα τον μήνα με τον πενιχρό μισθό τους. Σε οποιοδήποτε κοινοβούλιο του (πρώτου, δεύτερου, τρίτου κόσμου…) αυτός ο άνθρωπος θα είχε πεταχτεί έξω από το σχολείο [Ναό τον αποκαλούμε ακόμη] υποτίθεται της δημοκρατίας -όχι με κλοτσιές αλλά με ομόφωνη απόφαση των βουλευτών [αλλά πού να βρεθεί βουλευτική βούληση και θέληση και αξιοπρέπεια;] Ασε που θα υπήρχε κάποιος εισαγγελέας με σθένος και αυταπάρνηση -αλλά γιατί με σθένος και αυταπάρνηση; Απλώς θα έκανε σοβαρά τη δουλειά του, υπερασπιζόμενος τα αυτονόητα μιας δημοκρατικής πολιτείας. Πού να βρεθούν επαγγελματίες της Δικαιοσύνης σήμερα σε τούτο το τραγελαφικό πανηγύρι που έχει σύνορα και το λένε Ελλάδα;
Συμπεραίνεται [από ποιους όμως;] ότι αξιωματούχοι σαν τον κύριο αυτόν που ανέχεται, αδιαφορεί καλύτερα, για τις μαφιόζικες μεθόδους των «συνομιλητών» του είναι επικίνδυνοι για την έστω κατ’ επίφασιν δημοκρατία μας. Τεκμαίρεται (;) δε ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι κάνουν απλώς μια δουλειά και ουδόλως ενδιαφέρονται εάν αυτή η δουλειά ουδεμία σχέση έχει με τα συμφέροντα αυτών που εκπροσωπούν, με τον λαό εάν δεν γίνεται κατανοητό, αλλά αποσκοπεί και σε ίδιον όφελος και σε όφελος των παρατρεχάμενων. Γνωστά βέβαια όλα αυτά αλλά συμπεριφορές σαν του διαβόητου πλέον Στρατάκου οφείλουν να προβληματίσουν σοβαρά το πόπολο, εάν επιθυμεί κάποια στιγμή να γίνει πρόσωπο [πολίτης και κοινωνία].
Σε αυτόν μπροστά ο υστερικός και γραφικός Αδωνης φαντάζει αγριμάκι που το έχει εγκαταλείψει η μαμά του και προσπαθεί μόνο του να βρει τροφή και να ενηλικιωθεί, μόνο επίσης, αλλά βασισμένο στην αγέλη που ξέρει ότι κάπου τριγύρω του βόσκει. Τι κάνει η αντιπολίτευση με τέτοιους πολιτικούς της κυβερνώσας παράταξης; Ο,τι κάνει πάντα. Εξαπολύει καταγγελίες και εν συνεχεία πάει στο μπαρ της Βουλής να πιει το καφεδάκι του [ή το ποτάκι του]. Και όμως, όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τους ψηφοφόρους τους. Ελεγε -αλλά ποιος τον άκουγε;- ο Οσκαρ Ουάιλντ ότι μόνο οι αμβλύνοες έχουν κοινό -και μάλλον είχε δίκιο.
Ες κόρακα θα έστελναν τον ανθρωπάκο αυτό οι αρχαίοι ή στο σπίτι του. Λέμε…
https://www.efsyn.gr/stiles/yposimeioseis/490292_o-k-stratakos
Σχόλια (0)