[Ash-sha’ab yurid isqat an-nizam ή Ο λαός θέλει να πέσει το καθεστώς]

της Γιάννας Φραγκοπούλου
—————————————-

Φλυαρήσαμε πολύ, κύριοι
εκείνο τ’ αυγουστιάτικο μεσημέρι
καθώς γυμνοί
υφάναμε της πειθούς την κάβλα
στημονιάζοντας το φόβο
εισπνέοντας λαλιές και μύθους
Kι ήπιαμε πολύ, λιώμα γίναμε
απ’το πιοτό των μυστικών
λίγο λίγο σε μικρά μπουκαλάκια
για την τέχνη των βασάνων
Παραφέραμε τωόντι
ηδονιστές,καβλώδεις,ανίεροι
δαγκώνοντας εκχύσεις θηλυκές
ρίζες καθαρμένες
τόσο
που στο μεθύσι εκείνο
εξέπεσε ο Καιρός
σαν μήνυσε πως έρχεται
αέρας παιδεραστής
και καταιγίδα του αίματος
και βροχή λοιμώδης αφρικάνικη
κι ότι γυμνοί ηδονιστές μεθυσμένοι
αθώοι στον οργασμό του Καιρού
δε θα αξιωνόμασταν το Πένθος
κι ας επωαζόταν στωικά στις συμφωνημένες λέξεις
κι ας ανάσαινε ακροθιγώς στην άκρη των χειλιών μας
κι ας είναι πάντα το μεθύσι του Αυγούστου
λαμπρότατα πένθιμο.