- του Λευτέρη Τηλιγάδα
———————————–—–
Να τη σπουδάσουμε αυτή τη γραμματική
των φθόγγων της σιωπής…
Μόνο έτσι θα καταφέρουμε
να μην μας βρει απαίδευτους
η μυσταγωγία των χειλιών μας…
Να κρατήσεις το κορμί σου ζεστό,
να ακουμπήσω τις χειροτεχνίες της αφής μου,
– ανάσες θαλερές – στην βάση του λαιμού σου.
Δίπλα ακριβώς,
ένας διάφανος Σεπτέμβριος
θα συλλαβίζει εναλλάξ τα ονόματά μας
και θα τ’ αλλάζει…
Ποιο το αρσενικό τώρα,
και ποιο το θηλυκό;
Μόνο έτσι αδειάζει ο κόσμος
απ’ τα στερεότυπα του θανάτου,
ομορφιά μου
και γεμίζει με έρωτες λωτοφάγους.
