- του Λευτέρη Τηλιγάδα
———————————–—
Πάνω στο γραφείο του αρχιφύλακα βάρδιας,
φάτσα στη γύψινη υγρασία της οροφής,
η διαταγή της εκτέλεσης των ονείρων
διατάζει τη ρουτίνα του νέου πρωινού.
Χρόνια πριν -κανείς δεν θυμάται πότε-
ένα πρόχειρα στημένο στρατοδικείο
αποφάσισε ερήμην τους το θάνατο.
Ερήμην μου αυταρχικοί ρεαλισμοί
με όρισαν και μένα,
φύλακα ονείρων μελλοθανάτων.
Άκου…
Το απόσπασμα αρμολογεί τον οπλισμό του.
Ο αξιωματικός διατάζει τις διαδικασίες:
Μόνο τα αναγκαία είναι απαραίτητα τώρα…
Τα αναγκαία… και τα τσιγάρα.
Χρόνια πολλά μετά την εκτέλεση
μια μυρωδιά καμένης ζελατίνας,
λένε όσοι αντέχουν τη μνήμη,
πλημμυρίζει τους διαδρόμους
και φυτεύει κάτι σαν ίλιγγο
στο νωτιαίο μυελό των δεσμοφυλάκων.
Τις ριπές δεν τις θυμάμαι κανείς.
Μοναδική μαρτυρία της εκτέλεσης
μια μικρή αστάθεια στις αρθρώσεις.
Τα ‘χει αυτά η δουλειά όμως.
