- του Λευτέρη Τηλιγάδα
——————————
Αν μου δώσεις μια φωτιά κι ένα τσιγάρο,
θα καθίσω και θα διαβάσω προσεκτικά
όλες τις γραμμές του φιλιού σου
– ενθύμιο άγριας κρυφής ισορροπίας
ελλειπτικών παρατατικών ερώτων.
Μια αδιέξοδη απόπειρα χειλομαντείας
στα δημόσια ουρητήρια της επαρχίας.
Αν μου δώσεις μία τζούρα καπνό στο στόμα,
θα ξεκαρφώσω με την ζέουσα γλώσσα μου
όλες τις εκπνοές της ψυχής σου
– πεταλούδες φορτωμένες αλκοολούχα
στην άκρη του οισοφάγου σου.
Μια τελετή ωμοφαγίας των αισθημάτων
μέσα στις βαθιές σιωπές της μνήμης.
Πλάι σε μια κάθετη δέσμη αλογόνου η Marilyn,
σφίγγει ανάμεσα στα μπούτια της τον άνεμο,
την ώρα που μια πλούσια κοτσίδα, ατίθαση κόμπρα,
χρωμογραφεί το φως στην άκρη των γλουτών της.
Βραδιάζει…
Θέλω απόψε να με περιμένεις ντυμένη
με τη λεηλασία των αδηφάγων στομάτων,
που υποδύθηκαν τους αχαλίνωτους πόθους
στην χείλος του τραχήλου της μήτρας σου,
όπως τόνοι μουστάρδας και κέτσαπ
– εκκρίσεις λιπαντικές αδένων αποστειρωμένων –
πάνω στο πάγκο της καντίνας της Μαβίλη.
Ματώνω εμφιαλωμένα κόκκινα ουρλιαχτά
Βγαίνω στα τέρματα της μοναξιάς του κόσμου
και φτύνω τις μέσα μου πανσελήνους μακριά,
εκεί που οι γεωγραφίες όλες γίνονται θρύψαλα,
για να βρουν οι νύχτες υλικό να χτίσουν τα σκοτάδια
– κάθιδρες εικόνες σκάβουν το οπτικό μου νεύρο –
πλάι στα ραγισμένα ανάγλυφα των ερώτων.
Μια λάμπα θυέλλης αναβοσβήνει μακριά…
Στα λιβάδια ο άνεμος σκορπάει τους κόπους
– σπορά άκαρπη των βυθών και των γκρεμνών –
όσων θάρρεψαν ότι ανέχονται τις αντοχές τους.
Ίσως να βραδιάζει, πάλι…
————————–—————————————————————-
Από την Συλλογή «Οι χρόνοι των ερώτων»
θα βοηθήσει το άκουσμα
του μουσικού κομματιού
του Chet Baker «Almost blue»
καθώς και η μη γνώση της Αγγλικής
