Η Γιάννα τελικά με γαλιφιές και με τη συνδρομή της μαμάς του Ντόρας κατάφερε τον Κωστάκη το Δήμαρχο Αθηναίων να απευθύνει ένα σύντομο χαιρετισμό.
Ο Κωστάκης πλησίασε το μικρόφωνο και είπε,
«Θέλω να ευχαριστήσω τους ήρωες του ’21 που θυσιάστηκαν για να είμαι εγώ Δήμαρχος Αθηναίων. ΕΓΩ με τη σειρά μου μετέφερα την Πρωτεύουσα της χώρας στην Αθήνα, γιατί από το Ναύπλιο είναι ο πεθερός του Σαμαρά που δεν τον χωνεύω, γιατί το 1993 γκρέμισε τον παππού μου από Πρωθυπουργό.»
– Κωστάκη παιδί μου δεν είναι σωστό να λες ΕΓΩ, είμαστε στο εμείς! Κι ΕΓΩ υπήρξα Δήμαρχος Αθηναίων κι ΕΓΩ δε χωνεύω το Σαμαρά και μάλιστα έχω περισσότερους λόγους από σένα. Είμαστε στο εμείς, είμαστε οικογένεια, είπε συμβουλευτικά η Ντόρα στο γιο της.
Στο μικρόφωνο πλησίασε ο μικρός αδελφός της Ντόρας, ο Κούλης ο Πρωθυπουργός και είπε,
«Θέλω να ευχαριστήσω τους ήρωες του ’21 που θυσιάστηκαν για να είμαι εγώ Πρωθυπουργός της Ελλάδας. ΕΓΩ με τη σειρά μου κατάφερα να πάω τη χώρα 200 χρόνια πίσω και να που σήμερα βρισκόμαστε πάλι στο 1821. Το βλέπετε, όλοι στην Ευρώπη λένε την Ελλάδα Ψωροκώσταινα. Βέβαια σ’ αυτό βοήθησαν κι οι άλλοι Πρωθυπουργοί που προηγήθηκαν εμού, με προεξάρχοντα τον μπαμπά μου, αλλά και τον κύριο Σημίτη. Βοήθησαν βέβαια και ο Κώστας Καραμανλής –όχι ο ίδιος, οι κουμπάροι του-, αλλά και ο ΓΑΠ και ο Σαμαράς –όχι ο ίδιος, ΕΓΩ που ήμουνα υπουργός του- και η ΕΚΤ(Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) δια της κατά Λουκά(Παπαδήμου) Πρωθυπουργίας και βέβαια ο Αλ6 που μου έστρωσε το χαλί και πήρα 40% στις εκλογές του 2019.»
– Κούλη αγόρι μου δεν είναι σωστό να λες ΕΓΩ, είμαστε στο εμείς! Όλη η οικογένειά μας (το Μητσοτακέϊκο) φρόντισε για την οπισθοδρόμηση της Ελλάδας, ήμουν κι ΕΓΩ υπουργός, είπε ταπεινωμένη η Ντόρα μη αντέχοντας να ζει στη σκιά του γιού της και του αδερφού της.
Στο μικρόφωνο πλησίασε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατρίν και είπε,
«Πρέπει να είναι περήφανοι οι ήρωες του ‘21 που θυσιάστηκαν για να είμαι εγώ ΠτΔ της Ελλάδας. ΕΓΩ με τη σειρά μου θα υπογράψω τα πάντα αρκεί αυτά(τα πάντα) να κρατούν σταθερά την Ελλάδα μας σε τροχιά οπισθοδρόμησης.»
Είχε έρθει η μεγάλη στιγμή της βραδιάς. Η μεγάλη πριμαντόνα της Ελληνικής δημοσιογραφίας, η Αφροδίτη των αφρών, των θαλασσών και των Ωκεανών και πρωθιέρεια της βραδιάς ΕΛΛΗ ΣΤΑΗ πλησίασε στο μικρόφωνο βαδίζοντας αργά, με επισημότητα Πάπισσας.
Δύο γκαρσόνια της Γιάννας έσπευσαν.
Ο Πέτσας κρατώντας ολόχρυσο δίσκο της πρόσφερε ένα ρολό χαρτί δεμένο με μπλε κορδέλα.
Ο Μπαλάφας της τοποθέτησε ένα ποτήρι νερό στο βήμα.
Η Πρωθιέρεια ΕΛΛΗ, άρχισε να ομιλεί.
«Είχα σκοπό να μιλήσω από στήθους, αλλά βλέπω ότι μου έστειλε με το γκαρσόνι ο κος Σημίτης γραμμένη ομιλία από το Γιάννη Ντερμπεντέρη, δε βλέπω και καλά…»
– Πρετεντέρης κυρία Στάη, Γιάννης Πρετεντέρης, παρενέβη ο Σημίτης.
«Τέλος πάντων αυτός, αλλά συνεχίζω από στήθους. Θέλω να ξεκινήσω αισιόδοξα και να σας πω πως έχω τη βεβαιότητα ότι η Ελλάδα του χρόνου θα γιορτάσει τα 300 χρόνια οπισθοδρόμησης και σας μιλάω μετά λόγου γνώσεως, ότι γνωρίζοντας τα μυστικά των στόλων ανά την υφήλιο, λόγω των γνωστών σχέσεών μου με τον Εφοπλιστικό Κόσμο μπορώ να υπολογίσω σωστά που θα βρίσκεται η χώρα μας στις 25 Μαρτίου του 2022.»
– Αυτή δε χορταίνει με τους εφοπλιστές του τώρα, θέλει να κι αναδρομικά τους Κανάρη, Μιαούλη, Πιπίνο, και Παπανικολή, σχολίασε ειρωνικά η Όλγα Τρέμη.
– Παρέλειψες το Λυκούργο Λογοθέτη, παρενέβη η Άννα Παναγιωταρέα
– Βρε μέχρι το Λάμπρο Κατσώνη θα έφτανε, είπε χαμογελώντας η Μάρα Ζαχαρέα
– Ξεχάσατε τους αδερφούς Ορλώφ, είπε η Έλενα Ακρίτα, ειρωνευόμενη άπασες στην ομήγυρη και τη Στάη συνάμα.
– Εγώ στην ιστορία είμαι λίγο αδύνατη, αλλά μήπως παίζει ο Χριστόρος Κολόμβος, ρώτησε ντροπαλά η ΣΙΑ Κοσιώνη κι όλες γέλασαν με την καρδιά τους.
Η ΕΛΛΗ αναγκάστηκε να διακόψει μέχρι να ξαναεπικρατήσει ησυχία και συνέχισε χωρίς να σχολιάσει τις πικρόχολες παρεμβολές.
«Όταν πρωτοσύναψα μνημόνιο σχέσης με εφοπλιστή, εκείνος με ρώτησε, τι θέλω να μου χαρίσει, με την υπόσχεση αμέσως να πραγματοποιήσει την επιθυμία μου. Εγώ του ζήτησα να μου χαρίσει την Πόλη, την Κωσταντινούπολη κι αμέσως πήραμε τη μεγαλύτερη θαλαμηγό που έχω δει και ξεκινήσαμε για την Πόλη. Ήταν νύχτα κι όταν ξημέρωσε είχαμε 
φτάσει στην είσοδο των Δαρδανελίων. Τότε ζήτησα απ’ τον καλό μου να κρατήσω εγώ το τιμόνι κι έτρεξα χαρούμενη να νιώσω καπετάνισσα, μα από μια απροσεξία, μου έφυγε ένας πόντος απ’ το καλτσόν μου. Επικράτησε αναστάτωση κι όταν ο καλός μου ρώτησε, τι συμβαίνει, ο κυβερνήτης της θαλαμηγού τον ενημέρωσε, ότι έφυγε ένας πόντος απ’ το καλτσόν της ΕΛΛΗΣ. Τότε ο καλός μου αποφάσισε και ονόμασε τα Δαρδανέλια ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟ.
Σε λίγες μέρες απ’ το συμβάν αυτό, συνεδρίασε το ΕΣΡ (Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης) και αποφάσισε προκήρυξη διαγωνισμού για μια πρωτοποριακή εκπομπή, τον οποίο(διαγωνισμό) κέρδισε το MEGA channel, όπου ΕΓΩ παρουσίαζα την κορυφαία εκπομπή επικαιρότητας με τον τίτλο “ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΣ”.
Σε ένα άλλο μας ταξίδι στην Κύπρο στo επόμενο μνημόνιο σχέσης που σύναψα με άλλον εφοπλιστή, ο τότε καλός μου θαυμάζοντας τα μάτια μου και περιγράφοντάς τα, είπε, “χρυσοπράσινα φύλλα ριγμένα στο πέλαγο” και τότε ένας άγνωστος Κύπριος ποιητής – δε θυμάμαι το όνομά του, με ποιητές θ’ ασχολούμαστε τώρα- παρακάλεσε έναν άγνωστο συνθέτη- δε θυμάμαι το όνομά του, με συνθέτες θ’ ασχολούμαστε τώρα- κι έτσι για τα μάτια μου δημιουργήθηκε το κορυφαίο τραγούδι “Χρυσοπράσινα φύλλα ριγμένα στο πέλαγο”. Τότε ξανά το ΕΣΡ προκήρυξε διαγωνισμό για εκπομπή επικαιρότητας παγκόσμιου βεληνεκούς με τίτλο “ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ”, που κέρδισε το κανάλι του ΑΝΤ1, που παρουσίαζα ασφαλώς ΕΓΩ· τέλος πάντων να μην περιαυτολογώ.
Δεν έχω να σας πω τίποτε άλλο για τη θαλασσινή και πνευματική μου ζωή· ελπίζω να ευχαριστήθηκαν οι ήρωες του ’21 που καταδέχτηκα να μιλήσω σ’ αυτήν την εκδήλωση. Θα κλείσω με μια παλαιότερη φράση μου που τη ζήλεψε και την παρουσίασε σαν ποίημά του ένας άγνωστος δημοσιογράφος απ’ το Μεσολόγγι,
“Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα
Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!”
Τα λέμε του χρόνου, στα 300 χρόνια της Ελληνικής Οπισθοδρόμησης. Γεια σας!»
Όλοι σχεδόν χειροκρότησαν με ανείπωτο ενθουσιασμό κι αμέσως το έριξαν στον Καλαματιανό, άδοντος όλο δόξα κι όλο χάρη του νεοδεξιού πρωτοψάλτη Διονυσίου Σαββοπούλου το “Ας κρατήσουν οι χοροί”.
Η Λιάνα Κανέλλη σταυροκοπούμενη απήγγειλε το στίχο του Σολωμού, “Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σου έμενε να λες περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις”, προσευχόμενη συνάμα ευλαβικώς για το επιστημονικό και λοιπό προλεταριάτο της Ελλάδας.
Ένας γεροχωριάτης που διάβαινε με το γαϊδούρι του έξω απ’ την αυλή της Γιάννας είπε, «Ελλάδα είναι νάχεις την ψυχή σου ολοφάνερη, ολοένα κάτω απ’ τον ήλιο. Μα άμα χρειαστεί, αυτοί που κρατάνε τη βούλα μπορεί και να σε βάλουν φυλακή ή και να σε χαλάσουν κι άμα κάποτε η χρεία είναι να κρύψουνε τις πομπές τους, μπορεί και να σε πούνε ήρωα και σε κοροϊδεύουν πάσα μέρα και να σε παινεύουν κάθε 200 χρόνια».
Τον είπαν αλαφροΐσκιωτο και γέλασαν οι εξερχόμενοι, όλοι δόξα-όλοι χάρη…
Τ Ε Λ Ο Σ
