“…Όπου υπάρχει αγώνας για να φάνε οι πεινασμένοι, θα είμαι εκεί… Θα είμαι εκεί όπου οι άνθρωποι διαμαρτύρονται όταν θυμώνουν γιατί αδικούνται…”.
Τζον Στάϊνμπεκ(“τα σταφύλια της οργής” )
Απ’ αφορμή τα 51 χρόνια από την ηρωική-ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973, ας ειπωθούν λίγα λόγια.
Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος 
Αρχικά να τιμήσουμε, τους νεκρούς εκείνου του αγώνα κι όσους τότε αγωνίστηκαν!.
Κι ακόμα:
1. Να τιμήσουμε τα όπλα- μη νομίσετε τίποτα μυδράλια, όχι· όπλα εννοώ τις ζεστές καρδιές που θέλουνε το δίκιο των αδικημένων στους αιώνες, όπλα είναι οι φωνές της μάνας που ζητάει τον Ορέστη* απ’ το Βόλο, οι φωνές της μάνας που ζητάει τη Μαρία* απ’ τη Σπάρτη.
2. Να τρυπήσουμε την απελπισία και το φόβο και να επικαιροποιήσουμε τον αγώνα της νεολαίας εκείνου του Νοέμβρη, γιατί ο κάθε αγώνας είναι προϋπόθεση για τον επόμενο αγώνα, είναι κρίκος που γυρεύει τον επόμενο κρίκο της ατελεύτητης αλυσίδας των αγώνων της συγκλονιστικής ανθρώπινης περιπέτειας, στην διαδρομή της ζωής…
Η επέτειος του Πολυτεχνείου δε μπορεί, δεν επιτρέπεται να είναι αγγαρεία ή ευκαιρία για μια στιγμή δημοσιότητας στις κάμερες και στις φωτογραφίες. Δεν επιτρέπεται να είναι βήμα υποκρισίας γι’ αυτούς που αποδεδειγμένα όχι μόνο δεν πιστεύουν στους λαϊκούς αγώνες, αλλά που σε κάθε ευκαιρία τους λοιδορούν, τους καταστέλλουν, που διώκουν τους αγωνιστές διώκοντας έτσι και τις ιδέες που βάζουν σε φρέσκιες φωνές τα μηνύματα του Πολυτεχνείου του ’73.
Σήμερα τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν (η εσχάτως σπαρασσόμενη ΝΔ, το αθεράπευτο από κυβερνοεξάρτηση ΠΑΣΟΚ κι ο υπό εξάτμιση ΣΥΡΙΖΑ {και Κασελάκης και Νέα Αριστερά} ) είναι απόλυτα ένοχα για την κατάσταση που σοβεί στην Ελλάδα. Τα απανωτά μνημόνια που φόρτωσαν την Ελληνική κοινωνία είναι μια αδιανόητη εθνική, οικονομική, εργασιακή και κοινωνική απάτη σε περίοδο δημοκρατίας σε βάρος των εργαζόμενων, των μικρών επιχειρήσεων και συνολικά της λαϊκής οικονομίας και της χώρας και υπέρ των κολοσσών του παγκόσμιου πλούτου. Είναι μια σύγχρονη Εθνική τραγωδία! Η δημοκρατία δε λειτούργησε κι εξακολουθεί να μην είναι λειτουργική κι αποτελεσματική, αντιπολίτευση δεν υπάρχει κι έτσι αναφύονται κι υπάρχουν τα ακροδεξιά βολικά κόμματα(στη βουλή και στην ευρωβουλή) που όχι μόνο δεν εναντιώνονται στις κυρίαρχες στρατηγικές, αλλά υπάρχουν και στηρίζονται από γνωστούς σημαντικούς παράγοντες του συστήματος και μόνο αντισυστημικά δεν είναι.
Είναι πανθομολογούμενο εδώ και χρόνια πως δεν ασκείται αντιπολίτευση.
Το ερώτημα, γιατί δεν ασκείται αντιπολίτευση(;), είναι αυταπάντητο.
Αντιπολίτευση δεν ασκείται και ΔΕΝ πρόκειται να ασκηθεί όσο υπάρχουν αυτά τα κόμματα με τις παρόμοιες ή και ταυτόσημες πολιτικές θέσεις με την κυβέρνηση.
Για να μην αδικήσουμε το ΚΚΕ που, διαφοροποιούμενο από τις κυβερνητικές επιλογές, ασκεί κάποια αντιπολίτευση. Όμως κάθε φορά που θα εμφανιστεί κάποια αριστερή αγωνιστική φωνή, αντί να αποδεχτεί ή πολύ περισσότερο να αναζητήσει τη συνεργασία της, την αντιμετωπίζει τουλάχιστον εχθρικά. Τακτική που λέει, όποιος δεν ενσωματώνεται στο ΚΚΕ ή στη Λαϊκή Συσπείρωση ή στο ΠΑΜΕ δεν πρέπει να υπάρχει. Αυτό όμως ούτε το λαϊκό κίνημα ευνοεί, ούτε τη δυνατή κι άρα αποτελεσματική αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο.
Το «μονοπρόσωπο» κόμμα της «Πλεύσης Ελευθερίας» περιφρονεί τα περί κινήματος, λαϊκών αγώνων και πολιτικών συνεργασιών εναποθέτοντας τα πάντα σε μια χειροποίητη «εγκάρδια αγάπη».
Κάποιος όμως πρέπει να μιλήσει για την κοινωνία που εξακολουθεί να μαστίζεται σε μια εξελισσόμενη ανθρωπιστική κρίση, με εξωφρενική για τα μεταπολιτευτικά χρονικά ακρίβεια και με εξαφάνιση ή κατάρρευση των στοιχειωδών δομών του κράτους πρόνοιας, στο όνομα του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού που σπρώχνει τα πάντα στους ιδιώτες.
Ενέργεια, υγεία, παιδεία, μεταφορές, δημόσια αγαθά μετατρέπονται σε απλησίαστα εμπορεύματα. Κι η νεολαία ήδη έχει πάρει το δρόμο της μαζικής μετανάστευσης.
Η ουσιαστική αντιπολίτευση πρέπει να εκφραστεί και στο λαϊκό κίνημα(νεολαία, συνδικάτα, αγρότες, τοπική αυτοδιοίκηση) και στο κοινοβούλιο. Εκείνες οι δυνάμεις της Αριστεράς που εξ αρχής αντιστάθηκαν στα μνημόνια στο πλάι των εργαζόμενων και του αγωνιζόμενου λαού, αντιστάθηκαν και στο 3ο μνημόνιο όπως απαίτησαν οι Έλληνες πολίτες με το περήφανο ΟΧΙ (61,3%) στις 5 Ιούλη του 2015.
Η ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά αγωνιζόμενη με συνέπεια ενάντια στην καταστροφή της χώρας, προσβλέπει σε κοινή πορεία όλων συνεπών δυνάμεων της ριζοσπαστικής αντιμνημονιακής αριστεράς, της οικολογίας και των κινημάτων για αντίσταση στις αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης, ΕΕ, ΝΑΤΟ, για κοινωνικές διεκδικήσεις και προοπτική αξιοβίωτης χώρας.
Ο Αγώνας για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία συνεχίζεται!
Ο Αγώνας για δίκαιη κοινωνία και Ειρήνη παντού συνεχίζεται!
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ένας απ’ τους φάρους της ιστορίας που φωτίζουν το δρόμο για την αδιάκοπη πορεία του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, όπου η μόνη αθανασία..!!!
*«Ορέστη απ’ το Βόλο γυρεύεω το γιο μου
Μαρία απ’ τη Σπάρτη την κόρη μου θέλω»
Στίχος απ’ το ποίημα του Ιάκωβου Καμπανέλη με τίτλο ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ
Που γράφηκε για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη του 1973
Και που μελοποιήθηκε από το Σταύρο Ξαρχάκο και τραγουδήθηκε από
τους Νίκο Δημητράτο, Τζένη Καρέζη και χορωδία.
Σχόλια (0)