Πιθανόν η τοποθέτησή του περί μη παρουσίας Eλλήνων παικτών στους big-5 του πρωταθλήματος να ήρθε τώρα, ύστερα από δύο χρόνια στο τιμόνι της Εθνικής, ως αντίδραση για τα σενάρια αποχώρησής του. Σίγουρα θα έπρεπε να είχε καυτηριάσει νωρίτερα την όλη κατάσταση, αυτό όμως δεν αλλάζει την ουσία: Ο Φαν’τ Σχιπ έχει δίκιο, το ελληνικό πρωτάθλημα και ειδικά οι «μεγάλοι» του δεν αγαπάνε τους Ελληνες.
Κώστας Πετρωτός
Συνιστά πραγματικά case study για τμήματα ψυχολογίας Πανεπιστημίων πώς το ποδόσφαιρο της χώρας μας κατάφερε να φτάσει ώς εδώ μετά τη μεγαλύτερη στιγμή της ύπαρξής του, την κατάκτηση του EURO 2004. Θα περίμενε κανείς η διεθνής αναγνώριση της αξίας των Ελλήνων ποδοσφαιριστών να δώσει μεγαλύτερη ώθηση για να αναδειχτούν αρκετά ακόμη ταλέντα, ωστόσο εμείς βρήκαμε τον τρόπο να τα θάβουμε.
Ευτυχώς, με την ταμπέλα των κοινοτικών βρίσκουν ευκαιρίες σε ομάδες εκτός συνόρων και μάλλον δεν είναι τυχαίο πλέον ότι μόλις ένας νεαρός δείξει κάποια καλά στοιχεία ψάχνει κατευθείαν τον δρόμο για το εξωτερικό. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσο θα συνεχιστεί αυτή η προβληματική (κάντε σύγκριση στην ποιότητα των ξένων που έρχονται τώρα σε σχέση με το παρελθόν) κατάσταση, το σίγουρο είναι ότι οι «μεγάλοι» έχουν δεχτεί πολλά χαστούκια για να σφυρίζουν αδιάφορα.
Η χώρα μας έχει κατρακυλήσει στην κατάταξη της UEFA, δύο μόλις ομάδες μας συμμετέχουν στη Β’ (Ολυμπιακός) και στην Γ’ (ΠΑΟΚ) κατηγορία της Ευρώπης και οι Ελληνες φίλαθλοι… ξεγελούν τους εαυτούς τους με επετείους θριάμβων του παρελθόντος. Μπορεί και αυτή η επιλογή να τους είναι αληθινά χρήσιμη, αρκεί να ρίχνουν μια ματιά για να μετρούν πόσοι γηγενείς ποδοσφαιριστές υπήρχαν τότε στις ενδεκάδες των ομάδων τους.
.efsyn.gr
