Σε κάποιο γεωγραφικό σημείο της πρωτεύουσας ήταν προγραμματισμένος για το μεσημέρι της Κυριακής ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Απόλλων Σμύρνης εναντίον Πανιωνίου. Ντέρμπι συνυφασμένο με τη λέξη Σμύρνη. Οι παλαιότεροι ποδοσφαιρόφιλοι δεν γίνεται στο άκουσμα μίας τέτοιας προαναγγελίας να μην έσπευσαν στο μπαούλο της μνήμης για να ανασύρουν παλιές παρεμφερείς παραστάσεις. Βγαλμένες από όμορφα χρόνια, κατά βάση ανόθευτα, με διαφορετικές έγνοιες-στόχους-προοπτικές, αλλά και περισσότερη γνησιότητα και ανθρωπιά. Σε μία σταθερή διαδικασία-μυσταγωγία: Μεσημεριανό φαγητό στο σπίτι και ύστερα γήπεδο. Με οπαδούς και των δύο ομάδων στις κερκίδες, με αυξημένο ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα. Αν βοηθάει και ο καιρός σε τέτοιες περιστάσεις, μπίνγκο!
Kι όμως, αυτός ο αγώνας έγινε στο πλαίσιο του τέταρτου ομίλου της φετινής ποδοσφαιρικής Γ’ Εθνικής. Η εποχιακή συγκυρία βρίσκει αυτές τις (πραγματικά) ιστορικές ομάδες, με παρουσία στα δρώμενα που κρατάει από το 1890 (για τον Πανιώνιο) και το 1891 (για τον Απόλλωνα) αντίστοιχα, να «βολοδέρνουν» στην τρίτη κατηγορία. Μαζί με μία «παλιοπαρέα» γεμάτη από το βαθύ dna του εγχώριου ποδοσφαίρου: στον ίδιο όμιλο συναντάει κάποιος και τον Εθνικό Πειραιά (στη συμπλήρωση των 100 χρόνων του), την Προοδευτική και το Φωστήρα. Κάποιος πολύ μυημένος θα με σκούνταγε και θα μου ανέφερε και τον Ατρόμητο Πειραιά. Ναι, αλλά οφείλει και αυτός να παραδεχτεί πως η ομάδα των Καμινίων είναι μία επιλογή για πολύ ψαγμένους…
Οι ομάδες αυτές, ο Απόλλωνας και ο Πανιώνιος, ο Πανιώνιος και ο Απόλλωνας, «χρωστάνε» στην ιστορία τους, αλλά και «εισπράττουν» από αυτήν. Είναι λογικό πολλοί άνθρωποι να τις θέλουν πιο ψηλά, δηλαδή στην Ά Εθνική. Γιατί είναι και οι δύο τους αναπόσπαστο κομμάτι της πρώτης κατηγορίας. Και οι ίδιοι οι οπαδοί τους, και καμαρώνουν, και προβληματίζονται, και αγωνιούν, και ονειρεύονται, και είναι προσγειωμένοι, και περιμένουν, και στηρίζουν. Αλλά δεν ντρέπονται (παρά το χαμηλό της κατηγορίας…), γιατί και η Lady Hope (όπως και πολλοί Έλληνες) πιστεύουν πως όταν υποστηρίζεις συνειδητά και για οποιονδήποτε λόγο τον Πανιώνιο και τον Απόλλωνα κάθε άλλο παρά να ντρέπεσαι πρέπει… Υπερήφανος πρέπει να είσαι γιατί δεν διάλεξες εύκολους δρόμους, γιατί ήθελες να γνωρίσεις τον αθλητισμό και από τα πιο περίεργα μονοπάτια του.
Ο ποδοσφαιρικός Απόλλωνας έχει μπει εδώ και κάποιους μήνες σε δύσκολα χωράφια. Ο Πανιώνιος τα γνώρισε λίγο καιρό νωρίτερα και πασχίζει να κάνει το βήμα παραπάνω. Όμως, το αν είναι κάποια στιγμή οι δύο αυτές ομάδες να επιστρέψουν στη Super League 1 δεν είναι ζήτημα ιστορίας. Αλλά, ενεστωτικής δυναμικής, προγραμματισμού, χρημάτων, φιλόδοξων και ικανών ανθρώπων, αρμόζουσας ποδοσφαιρικής ποιότητας. Αν τα έχουν αυτά σε επαρκείς ποσότητες θα ανέβουν, αν όχι δεν θα ανέβουν. Είναι, όμως, τυχερές γιατί η ιστορία τους είναι κίνητρο και πρόκριμα συνάμα για μία τέτοια υποθετική δυναμική…
ΥΓ. Για τη δημοσιογραφική ευταξία, δηλαδή ως προς την αναγκαιότητα της ενημέρωσης, στο συγκεκριμένο αγώνα ο φιλοξενούμενος Πανιώνιος επικράτησε δύσκολα με 2-1 του γηπεδούχου Απόλλωνα, σε μία σημαντική βαθμολογικά «απόδραση» που τον διατήρησε στην κορυφή του τέταρτου ομίλου.
.efsyn.gr
