Τα ‘μαθες τα νέα, Δήμαρχε; Βγήκανε οι μειοψηφούσες παρατάξεις των εργαζομένων στο νοσοκομείο στα «κάγκελα». Ξέρεις για ποιο λέω… Γι’ αυτό το υπερσύγχρονο τεράστιο τσιμεντένιο κιβώτιο εκεί στον Ρουπακιά, που χτίστηκε, για να βρίσκουν τόπο να ξαποσταίνουν τα τσόνια και οι άλλες φτερωτές φυλές της περιοχής, αλλά και για να αποδεικνύει με τον τεράστιο όγκο του, ότι η δημόσια υγεία, σε αυτούς του χαλεπούς καιρούς που είχαμε την ατυχία να βρεθούμε, είναι μια πολύ σημαντική υπόθεση, ένα τεράστια αξιακό οικοδόμημα του κοινωνικού μας συνόλου, το οποίο, δυστυχώς, παραμένει κενό περιεχομένου.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Ένα πράγμα σαν εκείνο, που περιγράφεται στον στίχο από το «Μακρύ ζεμπέκικο για τον Νίκο» του Διονύση, λίγο παραλλαγμένος φυσικά: Το σύστημα υγείας λειτουργεί μέσα εκεί, αλλά η υγεία είναι απέξω.
Θα έλεγα μάλιστα και λίγο παραπάνω… Όπως κοιτάς από κει προς το Αγρίνιο, λίγο αριστερά, σε μια τοποθεσία που φέρει το τοπικό τοπωνύμιο «Αι Γιώργης», για τον οποίο, όπως λένε και στις εκκλησίες, είναι ο μόνος τόπος στην περιοχή που είναι φωτεινός, χλοερός και «αναψύξεως», στον οποίο δεν υπάρχει καθόλου πόνος, λύπη και στεναγμός[1].
«Για πρώτη φορά η προϊσταμένη αρχή, αυτή δηλαδή της 6 ΥΠΕ», λένε οι μειοψηφούσες παρατάξεις των εργαζομένων στο νοσοκομείο, Δήμαρχε, «αποφάσισε να μην χορηγήσει το 10% του προϋπολογισμού του ιδρύματος. Το ποσό αυτό ξεπερνά τις 800 χιλιάδες ευρώ και καταβάλλεται τους τελευταίους μήνες του χρόνου, όπως συμβαίνει σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας προκειμένου να καλυφτούν οι ανάγκες τους».
Και συνεχίζουν: «Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την ποσοτική πτώση σε διάφορες λειτουργίες του νοσοκομείου π.χ. στα τακτικά χειρουργεία όπως εκείνα των ορθοπεδικών και του οφθαλμίατρου, λόγω των πιθανών ελλείψεων στο απαραίτητο και αναγκαίο υγειονομικό υλικό. Τυχόν διάφορα απρόοπτα συμβάντα, όπως βλάβες και ζημίες σε μηχανήματα, θα είναι αδύνατον να αντιμετωπιστούν, ενώ εμπόδια μπαίνουν και στο μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό, όπως αυτόν που αφορά αιτήματα για τις προσλήψεις επικουρικού ιατρικού και όχι μόνο προσωπικού, λόγω της αδυναμίας αποστολής προς το υπουργείο των ανάλογων οικονομικών βεβαιώσεων» (Δες ΕΔΩ).
Αυτά, που λες Δήμαρχε, λένε οι μειοψηφούσες!
Μη με ρωτήσεις, «τι κάνουν οι πλειοψηφούσες».
Οι πλειοψηφούσες είναι με την κυβέρνηση .
Μη διασταυρωμένες φήμες, μάλιστα, αναφέρουν, ότι με έγγραφο τους προς τον αγρινιώτη υποδιοικητή της 6ης ΥΠΕ αυτές (οι πλειοψηφούσες για να ακριβολογούμε) ζητούν να μεσολαβήσει, ο ίδιος, προς τον υπουργό εσωτερικών, ο οποίος τις έχει τις άκρες του, να μην έρθουν μεν τα οχτακόσια χιλιάρικα στο νοσοκομείο, αλλά να μην μείνει και το ίδρυμα μετέωρο.
Να έρθει κάτι, ρε παιδί μου! Κανένα σκήνωμα, καμία ζώνη… Κάτι “ιερό και όσιο”, τέλος πάντων, γιατί, απ’ ότι φαίνεται, κάτι τέτοιο εκλείπει από τα μυαλά και τις συνειδήσεις, όσων αποφασίζουν «περί τούτων».
Τώρα θα μου πεις, γιατί σου τα λέω εσένα όλα αυτά.
Τι να σου πω;
Ίσως γιατί μ’ αρέσει να «τα λέω στη νύφη, για να τα ακούει η πεθερά». Τόσα χρόνια το λέει ο λαός μας αυτό. Και δοκιμασμένο είναι και αποτελεσματικό.
Θα μου πεις: «Και καλά… Είμαι εγώ νύφη»;
Όχι, Δήμαρχε, νύφη δεν είσαι, αλλά η πεθερά. που μας προέκυψε προσφάτως και ακούει στο κωδικό όνομα «Μίλτος», θα πρέπει να το πάρει το μήνυμα, γιατί αλλιώς θα μπλέξουνε τα σόγια… κι άλλο να σου λέω, κι άλλο να είσαι εκεί να βλέπεις.
Όσο για τα μεταξύ μας… Την άλλη εβδομάδα, που δεν θα απλώσουν οι άλλοι τραχανά, θα περισσέψει χώρος και για το δικό μας λιναρόσπορο.
[1] «ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως, ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός»
