Στο προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο μετά το πέρας του πρώτου θέματος που αφορούσε στις καταστροφές από τις πρόσφατες πλημμύρες , το σύνολο των δημοτικών συμβούλων των παρατάξεων του κ. Μοσχολιού και του κ. Τραπεζιώτη έκριναν σκόπιμο να αποχωρήσουν από την αίθουσα συνεδριάσεων απαξιώνοντας με τη στάση τους αυτή, τόσο το ρόλο τους και το όργανο του δημοτικού συμβουλίου, όσο και τα τρέχοντα θέματα, όπως αυτό των προβλεπόμενων συγχωνεύσεων – καταργήσεων σχολείων.
- του Στέλιου Μερμίγκη
Πρώην δήμαρχοι, πρώην αντιδήμαρχοι, έμπειροι αυτοδιοικητικοί παράγοντες, αρκετοί από αυτούς μάλιστα με την ιδιότητα του εκπαιδευτικού, δεν είχαν τη στοιχειώδη υπομονή να ακούσουν την αγωνία του κόσμου της εκπαίδευσης και να λάβουν μαζί με τους υπολοίπους δημοτικούς συμβούλους το ανάλογο ψήφισμα προκειμένου να συμβάλλουν, έστω και με αυτό τον τρόπο, στην πίεση της κυβέρνησης ώστε να εμποδιστούν αυτές οι επιλογές της.
Πολύ φοβάμαι ότι το ίδιο θα έπρατταν και οι συνάδελφοι της συμπολίτευσης, αν δεν ήταν υποχρεωμένοι να βρίσκονται εκεί για τα υπόλοιπα θέματα.
Φαίνεται ξεκάθαρα, ότι η αντίληψη για τα κοινά αρχίζει και τελειώνει, για κάποιους, στην προεκλογική περίοδο ή στην καλλίτερη περίπτωση σε θέματα που θεωρούν αυτοί μείζονος σημασίας. Δυστυχώς όμως αυτό αφορά και στην πλειονότητα της κοινωνίας μας.
Μόνο όταν θιγόμαστε άμεσα,θυμόμαστε να τρέξουμε… Κι αυτό πάλι, όχι από όλους.
Η ανάθεση είναι η μεγάλη γάγγραινα της εποχής μας. “Ας βγάλει το φίδι από την τρύπα κάποιος άλλος, αρκεί να μην είμαι εγώ”, είναι το μότο της εποχής μας.
Η ζωή όμως δεν χαρίζεται σε κανένα, εκτός αν έχεις το σωστό επίθετο. Οπότε η ενασχόληση με τα κοινά, όχι βέβαια για τα οφίτσια και το γκουβέρνο, αλλά με στόχο τη δημιουργία εκείνων των όρων για μια αξιοβίωτη ζωή τόσο για τους ανθρώπους, όσο και για τον υπόλοιπο πλανήτη, δεν μπορεί παρά να είναι μονόδρομος, για όσους τουλάχιστον θεωρούν, ότι δεν μπορείς να περνάς καλά, όταν γύρω σου χορεύει η βαρβαρότητα, γιατί πολύ απλά θα σου χτυπήσει και σένα αργά ή γρήγορα την πόρτα.
Η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη είναι τα μόνα όπλα που διαθέτουν οι πλειοψηφίες, οπότε δεν έχουν παρά να τα χρησιμοποιήσουν.
