«Έχει τύχει ποτέ να συνειδητοποιείς ότι ονειρεύεσαι, αλλά να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι επηρεάζοντας αυτό που συμβαίνει; Σε ένα συνειδητό (διαυγές) όνειρο μπορείς να ξεπεράσεις τους φραγμούς σου, να επιλέξεις το σκηνικό, τους χαρακτήρες, το σενάριο, το τέλος. Όταν »ξυπνάς» από μια τέτοια εμπειρία έχεις την απόλυτη γνώση της ύπαρξης και της ελευθερίας σου, με αποτέλεσμα να αναρωτιέσαι: Αφού η συνείδηση μου μπορεί να έχει έναν τόσο ενεργό ρόλο όταν κοιμάμαι, γιατί εξαφανίζεται στον πραγματικό κόσμο; Γιατί ελέγχω ελάχιστα έως καθόλου τη ζωή μου, την καθημερινότητά μου;
Οι φωτογραφίες αυτές είναι αφηγήσεις με την μορφή συνειδητού ονείρου. Αποτελούν μια προσπάθεια να αποτυπώσω ένα κομμάτι του δικού μου κόσμου. Ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο όνειρο, στη μνήμη και στο πέρασμα του χρόνου. Δεν υπάρχει αλληλουχία. Ούτε πιθανές απαντήσεις. Όπως ένα παιχνίδι με κάρτες που παίζεις με φίλους, οι εικόνες αυτές αφηγούνται κάτι διαφορετικό ανάλογα με το ποιες επιλέγεις. Οι θεατές μπορούν να δημιουργήσουν τις δικές τους ιστορίες και να αποφασίσουν από ποια μεριά του καθρέφτη θέλουν να είναι.
Επιλέγω να φωτογραφίζω σε ένα μέρος όταν δημιουργείται η κατάλληλη ατμόσφαιρα, τοποθετώντας τον εαυτό μου ή κάποια ανθρώπινη φιγούρα στο κάδρο. Οι άνθρωποι πάντα κυριαρχούν στην σύνθεση. Ιδιαίτερα στην περίπτωση των αυτοπορτρέτων ελευθερώνονται κρυμμένοι κόσμοι, αφού το τελικό αποτέλεσμα το αισθάνεσαι περισσότερο παρά το βλέπεις μέσα από την κάμερα. Το να ποζάρεις και να φωτογραφίζεις τον εαυτό σου είναι μια πράξη αυτοέκθεσης: ανάγκη και φόβος μαζί. Αποτελεί μια προσπάθεια να ελέγξεις τον εαυτό σου, αλλά και ταυτόχρονα να τον επινοήσεις. Εκθέτοντας τον εαυτό σου, αναγκάζεσαι να τον δεις σαν αντικείμενο. Αποκτάς επίγνωση. Η όλη διαδικασία θυμίζει συνειδητό όνειρο.»
»…We are such stuff
As dreams are made on; and our little life
is rounded with a sleep»
Prospero – W. Shakespeare
Stratos Maragos
http://www.thegreekfoundation.com , http://www.stratosmaragos.com/projects/
