Ανεπαρκής κυβέρνηση, άτολμη αντιπολίτευση

Ανεπαρκής κυβέρνηση, άτολμη αντιπολίτευση

  • |

Oπωσδήποτε έχει ανακύψει πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία. Η κυβέρνηση παραπαίει αλλά και η αντιπολίτευση, κυρίως η μείζων, δεν πάει πίσω. Λες και είναι ανύπαρκτη η τελευταία, θαρρείς και ζει σε άλλο πλανήτη η πλειοψηφία των κυβερνητικών στελεχών. Οπως περίτρανα αποδείχτηκε αυτά τα στελέχη φάνηκαν ανίκανα και ανεπαρκή να διαχειριστούν τη μάστιγα της πανδημίας.

Εμποτισμένα άπαντα από φιλελεύθερες ανοησίες αρνούνται, ακόμα και σήμερα, να δουν πόσο πολύτιμο θα ήταν για τη χώρα ένα γερό εθνικό σύστημα υγείας -αμετανόητοι φιλελεύθεροι, ντούροι δεξιοί στην ουσία, άνευ ουσιαστικά ιδεολογίας, χωρίς καμία συμπάθεια για τα λαϊκά στρώματα. Πώς γίνεται κάτι τέτοιο είναι παράδοξο, μια και οι ίδιοι μιλάνε για λαϊκή τάχα Δεξιά, για στροφή προς το Κέντρο και άλλα φληναφήματα. Σπουδαίοι αεροκωπηλάτες.

Γιώργος Σταματόπουλος
Αυτά πλέον έχουν γίνει αντιληπτά από μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, αλλά αυτό δεν σηματοδοτεί κάτι καινούργιο αφού δεν προσχωρούν σε κόμματα της αντιπολίτευσης και παραμένουν στους καναπέδες. Τι κάνουν στους καναπέδες; Τρώγονται με τα ρούχα τους, βρίζοντας τους πάντες. Κανονικά θα έπρεπε να απορεί κανείς γιατί η αντιπολίτευση δεν εισπράττει την απογοήτευση των ψηφοφόρων, αλλά αυτό είναι θέμα της ίδιας της αντιπολίτευσης, να αναλύσει επιτέλους τι πήγε στραβά όταν ήταν στην κυβέρνηση -δεν είναι δα δύσκολο· είναι όμως επώδυνο, αλλά τι να γίνει, μόνο έτσι επέρχεται η θεραπεία και η ίασις.

Παραπονούνται πολλοί ότι έχουν με το μέρος τους οι κυβερνώντες τα μέσα ενημέρωσης. Αυτό είναι λάθος. Ισα ίσα αυτό μάλλον τους κάνει κακό διότι είναι τόσο εμετική η υποστήριξη προς την κυβέρνηση, που οπωσδήποτε προκαλεί απέχθεια στους τηλεθεατές κυρίως.

Αυτοί οι προπαγανδιστές του κυβερνητικού έργου είναι τόσο ακραίοι ώστε απωθούν τον κοινό νου -εξαιρούνται πάντα οι φανατισμένοι και οι βολεμένοι από τούτη την κυβέρνηση. Είναι θέμα χρόνου να κλείσουν εντελώς τους διακόπτες οι τηλεπαθούντες -διότι υποφέρουμε όσοι επιμένουμε να ενημερωνόμαστε από τα τηλεοπτικά κανάλια. Το θέμα όμως παραμένει: τι κάνουν στη συνέχεια; Από πού αντλούν τις πληροφορίες που χρειάζονται για τη διεκπεραίωση του βίου τους;

Εδώ κάπου υπεισέρχεται ο ρόλος της αντιπολίτευσης. Εχει τρόπους να πάρει με το μέρος της τους απογοητευμένους; Είναι σε θέση να τους πληροφορήσει για όσα τους καίνε; Κομμάτι δύσκολο, κυρίως όταν επιμένει να κατακρίνει την κυβέρνηση για αμέλειες και αστοχίες τις οποίες είχε διαπράξει η ίδια ως κυβέρνηση. Γελάνε πικρόχολα αρκετοί όταν βλέπουν τέτοιου είδους αντιπολίτευση.

Να κάνει, ναι, την κριτική του, αφού έχει αποδυθεί στην αυτοκριτική του πρώτα και αφού έχει προετοιμάσει έναν καινούργιο λόγο, ικανό να πείσει για μια άλλη, πραγματικά κοινωνική διακυβέρνηση -εάν αυτό είναι δυνατό, διότι σε έναν κόσμο διεφθαρμένο δεν μπορεί κανείς να είναι έντιμος. Αυτά συμβαίνουν στα κόμματα εξουσίας [κάθε κόμμα είναι πρόταση εξουσίας], πώς αλλιώς;

Σαφώς κάτι καινούργιο πρέπει να γίνει, όσο συντηρητικοί κι αν έχουμε καταντήσει, όσο κι αν έχουμε απαρνηθεί τις δυνατότητες της κοινωνίας, όσο κι αν κρεμόμαστε από κόμματα -αλλά τι άλλο να κάνει κανείς; Ολοι για δημοκρατία μιλάνε, αλλά πώς τη βλέπουν είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

efsyn.gr/