Ποτέ δεν μπορεί κανείς να κρίνει πότε ένας συνάνθρωπός του είναι ελεεινός και άθλιος, όποια θέση κι αν έχει στο κοινωνικό «στερέωμα» [στρώμα], από τον πιο «μικρό» έως τον πιο «μεγάλο». Οι παλιότεροι έλεγαν πως ποτέ δεν πρέπει να επηρεάζεσαι, στη γνώμη που θέλεις να σχηματίσεις για κάποιον, από τις γνώσεις του, τους τίτλους του και άλλα βαρυσήμαντα κοινωνικά επίπλαστα, εάν δεν δεις, δεν αντιληφθείς το ήθος του, διότι αυτό είναι που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο και τον επιστήμονα.
Γιώργος Σταματόπουλος
Είχαν -έχουν- δίκιο οι παλιότεροι. Να, λ.χ., ο πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, ονόματι Νίκος Παπαϊωάννου, ο οποίος έτρεξε να εμβολιαστεί εκτός σειράς, αδιαφορώντας παντελώς για όσους επείγει όντως να εμβολιαστούν από το ιατρικό και νοσηλευτικό και άλλο βοηθητικό προσωπικό. Λες, πάει στο καλό, δεν είναι ο πρώτος, συνηθισμένα τα «γαλάζια» στελέχη σε τέτοιου είδους ανήθικες «ανατροπές». Ο κύριος όμως αυτός αρνήθηκε ότι είχε εμβολιαστεί. Οταν αποκαλύφθηκε η απάτη του, το αισχρό ψεύδος του, επέπεσε σε άλλο ατόπημα: είπε ότι ήταν παθολόγος γιατρός ενώ είναι κτηνίατρος. Πόσο γελοίος είναι ικανός να καταντήσει ένας άνθρωπος; Πόσο χυδαίος; Μόνο όσοι είναι ικανοί για κάτι τέτοιο μπορούν να απαντήσουν [μα, μπορούν;].
Θα ανέμενε κανείς ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος να δίνει το παράδειγμα όχι μόνο στους φοιτητές του αλλά σε όλη την κοινωνία. Α, μπα. Αφού λοιπόν έπραξε τα ανίερα, θα περιμέναμε όλοι να παραιτηθεί από τη θέση του μην αντέχοντας τέτοιον εξευτελισμό· αντ’ αυτού παραμένει αγέρωχος στη θέση του. Πώς, διάβολε, κοιτάει στα μάτια τους συνανθρώπους του, τι νιώθει όταν όλοι τον κοιτάζουν απαξιωτικά, ίσως και με περιφρόνηση; Για τους φοιτητές του δεν γίνεται λόγος – απέδειξε πριν από λίγο καιρό πόσο τους σέβεται όταν κάλεσε τους ένστολους να εισβάλουν στο Πανεπιστήμιο και να βγάλουν με τη βία [πώς αλλιώς;] τους φοιτητές παρότι οι τελευταίοι είχαν δηλώσει ότι θα αποχωρούσαν οικειοθελώς. Αχάραγα τα ΜΑΤ εισέβαλαν.
Ηθος ανθρώπω δαίμων (το ήθος είναι ο προσωπικός θεός του ανθρώπου, ο χαρακτήρας του), μας έχει προειδοποιήσει ο Ηράκλειτος, αυτά όμως φαίνονται ψιλά γράμματα για τους «γαλάζιους» διανοούμενους [όχι μόνο για τους «γαλάζιους»]. Ο καθηγητής αυτός πρέπει να πάψει να ασκεί τα καθήκοντα του πρύτανη, χθες, εάν είναι δυνατό. Δεν είναι. Γιατί, είναι δυνατό να διδάσκει νέους; Πρέπει οπωσδήποτε να βάλει κανείς φυλακή στο στόμα του προκειμένου να μην εκφραστεί όπως θα έπρεπε για τούτον τον καθηγητή. Τόση μιζέρια και μικρότητα δεν συναντάς εύκολα στους πανεπιστημιακούς δασκάλους και εν γένει σε «εγγράμματους» ανθρώπους.
Κανονικά, έτσι όπως κυλάνε τα πράγματα, οι παραιτήσεις «στελεχών» της Δεξιάς θα έπρεπε να διαδέχονται η μία την άλλη, οπότε, λένε μερικοί, είναι ματαιοπονία να ζητάει κανείς να αποχωρήσουν διότι θα διαλυόταν ο κρατικός μηχανισμός – και τι θα κάναμε μετά χωρίς τον κρατικό [μας] μηχανισμό, χωρίς το μοναδικό τους «ήθος»; Ηθελα να ήξερα εάν οι φίλοι του εξακολουθούν να τον βλέπουν με τα ίδια μάτια – εκτός εάν είναι του ιδίου φυράματος, εκτός εάν δεν έχει φίλους, εκτός εάν δεν ενδιαφέρεται να έχει φίλους. Είναι όλα πιθανά. Περιμένουμε σύντομα την παραίτησή του, μπας και σώσει τίποτα..
.efsyn.gr
