Ενωτική ριζοσπαστική απάντηση στον εκλογικό νόμο Βορίδη

Να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία και τα δικαιώματα των πολιτών στις πόλεις και τις γειτονιές μας!

Μετά από την δη­μο­σιο­ποί­η­ση προ­σχε­δί­ων του και την έντο­νη συ­ζή­τη­ση τόσο σε θε­σμι­κό επί­πε­δο (ΚΕΔΕ, επι­μέ­ρους ΔΣ δήμων κλπ), αλλά και στο επί­πε­δο των δυ­νά­με­ων της ορ­γα­νω­μέ­νης Αρι­στε­ράς, το νο­μο­σχέ­διο Βο­ρί­δη για τις εκλο­γές στην το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση ανα­μέ­νε­ται το αμέ­σως επό­με­νο χρο­νι­κό διά­στη­μα να ει­σέλ­θει στις επι­τρο­πές της Βου­λής και προ­ο­πτι­κά να τεθεί προς ψή­φι­ση. Εντός αυτού του πλαι­σί­ου, ή ορ­θό­τε­ρα μπρο­στά σε αυτή την απει­λή, πραγ­μα­το­ποιού­νται ορι­σμέ­νες πολύ εν­δια­φέ­ρου­σες πρω­το­βου­λί­ες συ­σπεί­ρω­σης δη­μο­τι­κών και πε­ρι­φε­ρεια­κών σχη­μά­των που επι­χει­ρούν να ση­κώ­σουν το γάντι και να αντι­στα­θούν τόσο στην ψή­φι­ση όσο στο πλαί­σιο που αυτή επι­διώ­κει να δια­μορ­φώ­σει.

Θάνος Λυκουργιάς

Ως προς τις δια­τά­ξεις του νο­μο­σχε­δί­ου, παρά το γε­γο­νός ότι υπήρ­ξαν επι­μέ­ρους τρο­πο­ποι­ή­σεις από το το προη­γού­με­νο σχέ­διο που είχε δια­ρεύ­σει –και είχαν σχο­λια­στεί και στο προη­γού­με­νο φύλλο της Ερ­γα­τι­κής Αρι­στε­ράς– η δια­τύ­πω­ση πως πρό­κει­ται για έναν πολύ επι­θε­τι­κό νόμο ισχύ­ει πλή­ρως. Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να:

• Δια­τη­ρεί­ται η πρό­βλε­ψη πως Δή­μαρ­χοι και Πε­ρι­φε­ρειάρ­χες εκλέ­γο­νται με πο­σο­στό 43% και παίρ­νουν τα 3/5 των εδρών, επι­στρέ­φο­ντας σε ένα ισχυ­ρά πλειο­ψη­φι­κό, καλ­πο­νο­θευ­τι­κό σύ­στη­μα.

• Δια­τη­ρεί­ται επί­σης η επι­στρο­φή το πλα­φόν του 3% για την εκ­προ­σώ­πη­ση των αυ­το­διοι­κη­τι­κών σχη­μα­τι­σμών στα συμ­βού­λια. Οι όποιες θε­τι­κές πρό­νοιες του προη­γού­με­νου εκλο­γι­κού νόμου που οδή­γη­σαν σε εκ­προ­σώ­πη­ση πλή­θους μι­κρών σχη­μα­τι­σμών και με­τα­ξύ αυτών και δυ­νά­με­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, δεν είναι πλέον ανε­κτές.

• Δεί­χνει να πραγ­μα­το­ποιεί­ται μια τομή προς το χει­ρό­τε­ρο σε σχέση με το προη­γού­με­νο σχέ­διο, ως προς την εκ­προ­σώ­πη­ση των κοι­νο­τή­των, καθώς κα­ταρ­γού­νται πλή­ρως τα κοι­νο­τι­κά συμ­βού­λια στους με­γά­λους δή­μους. Αυτό ση­μαί­νει ότι πχ στην Αθήνα οι 7 δη­μο­τι­κές κοι­νό­τη­τες δεν θα έχουν πλέον εκ­προ­σώ­πη­ση μέσω το­πι­κού συμ­βου­λί­ου και τα το­πι­κά κι­νή­μα­τα δεν θα μπο­ρούν να ασκούν άμεση πίεση, αλλά θα υπάρ­χει απλώς κά­ποιος/α αντι­δή­μαρ­χος. (Καθώς αυτό όμως δεν είναι λει­τουρ­γι­κό, εκτι­μά­ται πως είτε θα απο­συρ­θεί ως «φύλλο συκής» για να εν­δυ­θούν μαν­δύα δη­μο­κρα­τι­κό­τη­τας οι λοι­πές δια­τά­ξεις, είτε πολύ πιο ανη­συ­χη­τι­κά τα κοι­νο­τι­κά συμ­βού­λια θα αντι­κα­τα­στα­θούν από επι­τρο­πές με­τα­κλη­τών και θα οδη­γη­θού­με από την εκ­προ­σώ­πη­ση – έστω και πε­ριο­ρι­σμέ­νων αρ­μο­διο­τή­των – σε διο­ρι­σμέ­νες διοι­κή­σεις).

• Δια­τη­ρεί­ται η μεί­ω­ση του αριθ­μού των δη­μο­τι­κών και πε­ρι­φε­ρεια­κών συμ­βού­λων, η οποία ανά πε­ρί­πτω­ση μπο­ρεί να φτά­σει μέχρι και σχε­δόν 40%, όπως επί­σης δια­τη­ρεί­ται και η αύ­ξη­ση των πα­ρα­βό­λων για την κα­τά­θε­ση υπο­ψη­φιο­τή­των και σχη­μα­τι­σμών. Συ­μπλη­ρω­μα­τι­κά με όσα προ­α­να­φέρ­θη­καν, η έν­νοια της εκ­προ­σώ­πη­σης εξω­θεί­ται στο όριο μέσα σε ένα πλαί­σιο όπου όλο και με­γα­λύ­τε­ρων δυ­σκο­λιών κα­τά­θε­σης ψη­φο­δελ­τί­ων για όλο και λι­γό­τε­ρες θέ­σεις υπό ένα όλο και πιο υψηλό «πλα­φόν» συμ­με­το­χής στα κοι­νο­τι­κά συμ­βού­λια, καθώς στην πράξη ούτε καν το 3% θα είναι αρ­κε­τό για να λάβει μια θέση στα ΔΣ.

Όπως προ­έ­κυ­πτε και από το προη­γού­με­νο σχέ­διο, και όπως ανα­φέ­ρουν σε κοινή ανα­κοί­νω­ση τους συ­νερ­γα­ζό­με­νες δη­μο­τι­κές κι­νή­σεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, το νο­μο­σχέ­διο Βο­ρί­δη δεν αγ­γί­ζει τα τρία βα­σι­κά ση­μεία που όλες οι μνη­μο­νια­κές Κυ­βερ­νή­σεις δια­μόρ­φω­σαν και προ­ώ­θη­σαν, δη­λα­δή «την επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα των Δήμων, την ενί­σχυ­ση και διεύ­ρυν­ση της αντα­πο­δο­τι­κό­τη­τας που οδη­γεί σε Δή­μους πολ­λών τα­χυ­τή­των και την οι­κο­νο­μι­κή επι­τρο­πεία (…)» Αντι­θέ­τως στό­χευ­ση της Κυ­βέρ­νη­σης είναι «να επι­τα­χυν­θούν όλα τα πα­ρα­πά­νω και για να συμ­βεί αυτό χρειά­ζε­ται το ανά­λο­γο εκλο­γι­κό σύ­στη­μα», είναι να δια­μορ­φω­θεί κατά τα πρό­τυ­πα του επι­τε­λι­κού κρά­τους ένα απο­λύ­τως απο­στει­ρω­μέ­νο από τις λαϊ­κές διεκ­δι­κή­σεις πλαί­σιο, στο οποίο οι κα­θε­στω­τι­κές δυ­νά­μεις ελ­πί­ζουν να νέ­μο­νται ανε­νό­χλη­τες όλη την πίτα.

Προ­κει­μέ­νου να αντι­με­τω­πι­σθεί αυτή η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα έχουν δρο­μο­λο­γη­θεί μια σειρά από πρω­το­βου­λί­ες.

Ει­δι­κό εν­δια­φέ­ρον έχει η προ­σπά­θεια που προ­έ­κυ­ψε ως συ­νέ­χεια της εκ­δή­λω­σης που είχαν πραγ­μα­το­ποι­ή­σει 8 δη­μο­τι­κές κι­νή­σεις και σχή­μα­τα της Ατ­τι­κής στις αρχές Φλε­βά­ρη. Με βάση αυτήν έχει δια­μορ­φω­θεί χώρος δια­λό­γου με­τα­ξύ των σχη­μά­των, ο οποί­ος εν προ­κει­μέ­νω δια­μόρ­φω­σε κοινή ανα­κοί­νω­ση/ δελ­τίο τύπου –από την οποία προ­έρ­χε­ται το προ­α­να­φερ­θέν από­σπα­σμα– και προ­σα­να­το­λί­ζε­ται σε κοινή ημέρα δρά­σης και ενη­μέ­ρω­σης των πο­λι­τών το Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο 3-4/4 και προ­ο­πτι­κά κοι­νής εκ­δή­λω­σης για ενη­μέ­ρω­ση και ορ­γά­νω­ση της συ­νέ­χειας. Τέ­τοιου εί­δους πρω­το­βου­λί­ες είναι πολύ ου­σια­στι­κές τόσο για να ανοί­ξει η συ­ζή­τη­ση στις γει­το­νιές μας, όσο και για την «οι­κο­δό­μη­ση» δε­σμών μέσω κοι­νών εμπει­ριών στα επι­μέ­ρους σχή­μα­τα. Επί­σης, για την προ­ε­τοι­μα­σία μιας όσο το δυ­να­τόν μα­ζι­κό­τε­ρης συ­γκέ­ντρω­σης όταν θα κα­τα­τε­θεί ή θα τεθεί προς ψή­φι­ση το νο­μο­σχέ­διο.

Σ’ αυτή την κα­τεύ­θυν­ση κι­νεί­ται και η πα­νελ­λα­δι­κή δια­δι­κτυα­κή σύ­σκε­ψη που κά­λε­σαν (Πόλη Ανά­πο­δα – Θεσ­σα­λο­νί­κη και Φυ­σά­ει Κό­ντρα – Αγία Πα­ρα­σκευή, Αθήνα) για να υπάρ­ξει κοινή αντι­με­τώ­πι­ση από όλο το φάσμα της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς.

Θα είναι κρί­σι­μο τόσο για την προ­σπά­θεια μπλο­κα­ρί­σμα­τος του νο­μο­σχε­δί­ου, όσο και για την συ­νέ­χι­ση του αγώνα εφό­σον αυτό ψη­φι­στεί, να υπάρ­ξει η ευ­ρύ­τε­ρη δυ­να­τή συ­σπεί­ρω­ση πάνω σε όσα μας ενώ­νουν, τα οποία είναι και τα πε­ρισ­σό­τε­ρα. Όπως φά­νη­κε κα­θα­ρά στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στην κρα­τι­κή κα­τα­στο­λή στα μέσα Μάρτη, ο κό­σμος στις γει­το­νιές έχει φύγει πλέον από την αδρά­νεια και ζητά τρό­πους για να εκ­φρα­στεί. Μπρο­στά στην κοινή δια­πί­στω­ση ότι επι­χει­ρεί­ται η βά­ναυ­ση απο­νέ­κρω­ση της το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης από κάθε αντι­πο­λι­τευό­με­νη φωνή, χρειά­ζε­ται να γυ­ρί­σου­με «τού­μπα» τα σχέ­δια της Κυ­βέρ­νη­σης και να προ­χω­ρή­σου­με σε ενω­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες και ευχής έργον να δια­μορ­φω­θεί προ­ο­πτι­κά η δυ­να­τό­τη­τα για κοινά εκο­γι­κά κα­τε­βά­σμα­τα των δυ­νά­με­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς σε δή­μους και πε­ρι­φέ­ρειες. Η ανά­γκη γί­νε­ται πιο επι­τα­κτι­κή από ποτέ και είναι η κα­λύ­τε­ρη «υπη­ρε­σία» που θα μπο­ρού­σα­με να προ­σφέ­ρου­με στα κι­νή­μα­τα που ανα­πτύσ­σο­νται και θα συ­νε­χί­σουν να πα­λεύ­ουν.

/rproject.gr/