«Μπορεί εγώ να χώρισα με τη γυναίκα μου και να έχω πάθος εναντίον της, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι κακός πατέρας. Οπως αντίστροφα, μια γυναίκα την οποία ο άνδρας της την απατά, την έδερνε, την κακοποιούσε και έχει μίσος εναντίον του. Ομως, παρ’ όλα αυτά, το παιδί έχει το δικαίωμα να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς».
Διαλεκτή Αγγελή
Η απαράδεκτη και άκρως παραπλανητική δήλωση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Γιάννη Λοβέρδου περί «πάθους εναντίον της» παραπέμπει συνήθως σε κακοποίηση και συνηγορεί στην έμφυλη βία. Μια βία που συναντάται στον δρόμο, στους χώρους εργασίας, στο σπίτι, στην οικογένεια. Βία φραστική, ψυχολογική, σωματική, που στοχοποιεί όλες τις θηλυκότητες.
Μέχρι και το επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Τσιάρας, για τον αριθμό των αποφάσεων για υποχρέωση καταβολής διατροφής, είναι παραπλανητικό, καθώς παίρνει ως δεδομένο μόνο τις συγκριτικά λίγες περιπτώσεις που είχαν την τύχη να χωρίσουν με καλούς όρους.
Ωστόσο, παραγνωρίζει τον μεγάλο αριθμό των περιπτώσεων που καταδεικνύουν ότι είτε οι σχέσεις μεταξύ των δύο πρώην συζύγων είναι τόσο κακές που οι διατροφές επιδικάζονται από τα δικαστήρια ή πολύ απλά δεν έχουν φτάσει καν στα δικαστήρια, αφού παλεύουν να επιβιώσουν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Ενας «παθιασμένος», όπως τον χαρακτηρίζει ο Γ. Λοβέρδος, σύζυγος πιθανότατα έχει κακοποιήσει τόσο τη σύντροφό του όσο και το/τα παιδί/ά του και βεβαίως δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ικανός να διασφαλίσει την ψυχοσυναισθηματική ασφάλεια και ηρεμία σε ένα παιδί. Οσο δε για τη γυναίκα, είναι βάναυσο να εξαναγκάζεται να συναντά συνεχώς τον κακοποιητή της και να εκτίθεται ξανά και ξανά σε κίνδυνο και απειλή.
Αφού λοιπόν η κυβέρνηση επέμεινε και ψήφισε το νομοσχέδιο, ακόμη και μετά την αποκάλυψη της απόκρυψης της σχετικής έκθεσης-κόλαφου του ΟΗΕ, είναι προφανές ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ομολογία πως τελικά συντάσσεται και με τους κακοποιητές.
.efsyn.gr/
