Εχουμε τώρα και τον δήμαρχο Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη, να διαφημίζει την Αθήνα σαν ιδέα – πώς του ήρθε; Αλλά και τι να πει όταν δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα; Οι ιδέες δεν έχουν σχέση με τις αισθήσεις, ήγουν με την πραγματικότητα και τον αισθητό κόσμο. Η Αθήνα οφείλει την ύπαρξή της σε αιώνιες, αυθύπαρκτες, αμετάβλητες νοητές οντότητες, όπως είναι οι ιδέες; Μάλιστα.
Ο καθένας μπορεί να το πει αυτό και να μη δίνει λογαριασμό στην αλήθεια – γιατί ποιος θα ελέγξει τη βεβαιότητα των ιδεών; Και, πού γκεζεράνε αυτές οι ιδέες; Ποια ακριβώς είναι η ιδέα της πόλης των Αθηνών; Υπάρχουν, λέει ο δήμαρχος, πόλεις ισχυρές και πόλεις-ιδέες· η Αθήνα είναι πόλη-ιδέα. [Να συμπεράνει κανείς ότι, άρα, δεν είναι ισχυρή;]
Γιώργος Σταματόπουλος
Δεν είναι κακό να φαντασιώνεσαι μια πόλη ιδανική, πρέπει όμως, ταυτόχρονα, να μπορείς να κάνεις πράξη αυτή σου τη φαντασίωση. Καλό είναι το μυαλό, καλύτερα ακόμη αν καθοδηγεί τα χέρια, την πράξη, εκεί που πάσχουμε σχεδόν όλοι. Ανετα μιλάμε επί παντός του επιστητού, δυσκολευόμαστε εντούτοις όταν καλούμαστε να κάνουμε πράξη τον λόγο – το ρίχνουμε τότε στις ιδέες [και ο θεός βοηθός] και είμαστε καλά με τη «συνείδησή» μας, αυτή την οπή.
Τι ακριβώς έχει κάνει για την πρωτεύουσα ο κύριος δήμαρχος; Μια τρύπα στο νερό. Εχει αποτύχει παταγωδώς σε ό,τι «ιδεώθηκε». Οι γειτονιές μαραίνονται, οι εγκληματίες κάθε κοπής κάνουν καθημερινά πάρτι σκορπίζοντας τον πανικό στους φιλήσυχους, το κέντρο έχει καταντήσει απρόσιτο και αποκρουστικό με εκείνες τις θεαματικές αλλαξοδρομήσεις-πεζοδρομήσεις, που μόνο τον γέλωτα προκάλεσαν και ουδόλως διευκόλυναν τους περιπάτους, ούτε βέβαια ανέδειξαν την ιστορικότητα του κέντρου, με τις αντιαισθητικές ζαρντινιέρες.
Γειτονιές-γκέτο υπάρχουν διάσπαρτες στην έκταση της πόλης· για ποια έξυπνη πόλη που θα την αγαπούσαν οι νέοι μιλάει ο νεαρός αυτός πολιτικός; Πού είναι τα παγκάκια στα μικρά της πάρκα; Δεν ντρέπονται λίγο που τα έχουν αφαιρέσει από παντού, την ώρα που τα «πάρκα τσέπης» πληθύνονται σε άλλες χώρες ώστε να δίνουν λίγες ανάσες στους φτωχούς; Προφανώς δεν ντρέπονται και αυτή η έλλειψη ντροπής χαρακτηρίζει τους πλείστους νέους τάχα πολιτικούς [που στην ουσία είναι γηραιότεροι από τους πιο παλιούς, ξεπεσμένους και παρωχημένους].
Εχει γούστο ότι ο δήμαρχος Αθηναίων νομίζει ότι λέει κάτι εντυπωσιακό αποκαλώντας την Αθήνα πόλη-ιδέα, ότι μαγεύει το πόπολο, που τον ακούει να «φιλοσοφεί» τάχα, ότι δήθεν έχει οράματα τούτος ο δήμαρχος. Ε, δεν φημίζονται και για πολιτι(στι)κή ευφυΐα οι άνθρωποι του φιλελευθερισμού, ας κάνουν όμως κράτει όταν απευθύνονται σε ανθρώπους που επιμένουν να θεωρούν ακόμη εαυτούς πολίτες και όχι χάσκακες.
Ναι, θα μπορούσε η Αθήνα να είναι από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης, αν είχε όμως φωτισμένους ανθρώπους στο τιμόνι και όχι μεγαλόφωνους «ιδεολόγους» σαν τον κύριο Μπακογιάννη. Απορία προκαλεί το πώς στο καλό αναπτύχθηκε η έννοια του μέτρου σε τούτα τα χώματα, αφού οι «απόγονοι» ούτε καν γνωρίζουμε τι ακριβώς σημαίνει, εφόσον το έχουμε αποβάλει από τη σκέψη μας και από την καθημερινή μας πρακτική. Κουραστικό κι αυτό, αλλά δεν γίνεται κι αλλιώς.
efsyn.gr
