«Οχι Ιρλανδοί – Οχι Μαύροι – Οχι Σκυλιά». Είναι ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του Τζόνι Ρότεν των Sex Pistols, εμπνευσμένος από την απαγορευτική πινακίδα που λέγεται ότι έβαζαν στις αγγλικές παμπ. Η σήμανση Covid-free που θα φέρουν από αύριο οι «αμιγείς» χώροι εστίασης και διασκέδασης δεν θα γράφει «όχι ανεμβολίαστοι», όμως το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο. Σε αντιδιαστολή, το κίνημα των αμπόλιαστων, αν μπορούμε να ονομάζουμε κίνημα μια τόσο ετερόκλητη κατηγορία ανθρώπων, υποστηρίζει πως θα καταφύγει στα δικά του «μπόλι-free» μαγαζιά.
Αφροδίτη Τζιαντζή
Απαρτχάιντ, Σπιναλόγκα, αποικία λεπρών… Οι χαρακτηρισμοί που εκτοξεύονται ενάντια στον διαχωρισμό των πολιτών σε εμβολιασμένους και μη θυμίζουν το διάσημο κείμενο του Οργουελ για την κατάχρηση της λέξης «φασισμός». Αν βαφτίζουμε φασιστικό ό,τι μας ενοχλεί, η λέξη σταδιακά χάνει το νόημά της και εκφυλίζεται σε άλλη μια βρισιά. Οσο και αν τα κυβερνητικά μέτρα για την επιτάχυνση του εμβολιαστικού προγράμματος αφήνουν το καρότο και πιάνουν το μαστίγιο αποκτώντας εκβιαστικό και τιμωρητικό χαρακτήρα, ας το ξανασκεφτούμε πριν μιλήσουμε για εμβολιαστικό απαρτχάιντ.
Η λέξη απαρτχάιντ, όπως αποκαλείται το ρατσιστικό, αποικιοκρατικό καθεστώς φυλετικών διαχωρισμών της Νότιας Αφρικής το οποίο καταργήθηκε έπειτα από σκληρούς αγώνες το 1991, δεν κουβαλάει μόνο ένα βαρύ ιστορικό φορτίο. Πολιτικές που θυμίζουν απαρτχάιντ εφαρμόζονται και σήμερα. Για ισραηλινό απαρτχάιντ εις βάρος των Παλαιστινίων μιλάνε πλέον όχι μόνο διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις αλλά και σημαντικοί αρθρογράφοι, όπως ο Γκιντεόν Λεβί στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz.
Eίναι απαρτχάιντ αυτό που ζούμε ή θα ζήσουμε στην Ελλάδα, στο όνομα της προστασίας της δημόσιας υγείας; Προς το παρόν όχι. Ανοίγει όμως δρόμους για μια νέα κατάσταση έκτακτης ανάγκης που καταντά μόνιμη, με διακρίσεις, αποκλεισμούς, περιστολή συνταγματικών ελευθεριών. Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό, όπως και αν το ονομάσουμε.
.efsyn.gr
