Aπορεί κανείς κι εκπλήσσεται από τους υποψήφιους για την προεδρία του Κινήματος Αλλαγής, εννοείται από τη σπουδή τους να αναλάβουν τα ηνία ενός κόμματος το οποίο, κακά τα ψέματα, έχει φάει τα ψωμιά του στον πολιτικό βίο της χώρας [βέβαια ποτέ δεν ξέρεις πώς αντιδρά το εκλογικό σώμα]. Μπορεί να βλέπουν διαφορετικά την κοινωνία, ίσως να πιστεύουν ότι είναι δυνατόν αυτό το κόμμα να επανακάμψει και να ξαναδεί μέρες λάμψης και δόξας, να το εμπιστευτούν εκ νέου τα λαϊκά στρώματα. Με τόσα που συμβαίνουν, εδώ που τα λέμε, με ακροδεξιά κυβέρνηση και αμήχανη και βαλτωμένη αντιπολίτευση, όλα είναι πιθανά, αν και κομμάτι δύσκολο μια τέτοια πιθανότητα. Αμα κάνει τον κύκλο του κάτι, κάποιος, δύσκολα αρχίζουν νέες κυκλικές περιστροφές.
Γιώργος Σταματόπουλος
Από τους τρεις νέους υποψήφιους ξεχωρίζει βέβαια, για τη μεγαληγορία του κυρίως, ο νυν βουλευτής Αντρέας Λοβέρδος, γνωστός από τη συνεχή [εκνευριστικά συνεχή] παρουσία του στα τηλεοπτικά παράθυρα -αγνοώ πώς, αλλά είναι ο αγαπημένος των εκπομπαρχών της ελληνικής τηλοψίας. Να μπει κάποιος στο μυαλό του ή στην ψυχή του, αδύνατο, μπορεί όμως να κρίνει την έως τούδε πολιτική του παρουσία ως υπουργού προηγούμενων κυβερνήσεων. Δυστυχώς γι’ αυτόν η κριτική είναι ανελέητη σε ό,τι αφορά αποφάσεις και κινήσεις του που προκάλεσαν αποτροπιασμό στην κοινωνία (οροθετικές π.χ.).
Κομπάζει ο πολιτικός αυτός ότι θα υπερδιπλασιάσει το ποσοστό ψήφων και θα επαναφέρει στο προσκήνιο την πάλαι ποτέ ένδοξη ονομασία του κόμματος, ότι θα το εμφανίσει [ξανά!] ως Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα [ΠΑΣΟΚ και πάσης Ελλάδος]. Καλά κάνει και ονειρεύεται -ο οποιοσδήποτε έχει αυτό το δικαίωμα, ο καθένας δικαιολογείται να είναι φιλόδοξος πολιτικά. Δεν είναι απαραίτητο να κριθεί αυτή η φιλοδοξία ως αρχομανία και απληστία, που, κατά τον Θουκυδίδη τουλάχιστον, αποτελούν τον ψυχισμό του ανθρώπου -όχι. Κρίνεται συνήθως η σύνολη παρουσία του πολιτικού στο θέατρο της διακυβέρνησης, η διάρκειά του στον χρόνο ως καλού και δίκαιου άντρα (Σοφοκλής, Ο.Τ., 614: «Χρόνος δίκαιον άνδρα δείκνυσιν μόνος» -μόνο ο χρόνος δείχνει τον δίκαιο άντρα). Ισως νομίζει ότι είναι η ευκαιρία και ίσως να έχει δίκιο, πόσο μάλλον που οικουρεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Από την παλιά φρουρά ο νυν βουλευτής Χάρης Καστανίδης φιλοδοξεί να επαναφέρει στο προσκήνιο τις ιδέες του δημοκρατικού σοσιαλισμού την ώρα που οι φιλελεύθερες ιδέες πνέουν τα λοίσθια [τα πνέουν;]. Ισχυρίζεται αυτός ο πολιτικός ότι το κόμμα του δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τη Δεξιά. Κάτι μας λέει αυτό. Επίσης είναι σοβαρός [και μιλάει σοβαρά ελληνικά]. Είπαμε: κάθε πολιτικός δικαιούται να έχει φιλόδοξα όνειρα και αρχηγικές βλέψεις.
Για τον Νίκο Ανδρουλάκη ξέρω ότι είναι ευρωβουλευτής του Κινήματος Αλλαγής. Νεαρός και φιλόδοξος κι ελόγου του -και καλά κάνει που είναι έτσι, αλλιώς πώς θα έβγαινε στον ανταγωνισμό για την αρχηγία; Αρκετοί τον εμπιστεύονται -δεν είναι βέβαιο ότι θα τον προτιμήσουν, αλλά σε τούτο τον ντουνιά τίποτα δεν είναι βέβαιο [ζήτω η αβεβαιότης, τότε].
efsyn.gr
