Αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας: Παρατεταμένος αγώνας διαρκείας

Η  μάχη ενάντια στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και την κατηγοριοποίηση των σχολείων είναι ένα σημαντικό τμήμα της προσπάθειας να αναχαιτιστεί η νεοφιλελεύθερη επέλαση στην εκπαίδευση, μια μάχη για να σωθεί το σχολείο των φτωχών!

Νίκος Αναστασιάδης

Το σχο­λείο όπου κάθε παιδί μπο­ρεί να σπου­δά­ζει και να έχει σο­βα­ρές ελ­πί­δες για πρό­σβα­ση στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση. Η επι­μο­νή του υπουρ­γεί­ου παι­δεί­ας και της κυ­βέρ­νη­σης να προ­ω­θή­σει την ατζέ­ντα της φά­νη­κε και από την προ­σφυ­γή για να κρι­θεί η απερ­γία αποχή πα­ρά­νο­μη και κα­τα­χρη­στι­κή. Και βέ­βαια η «ανε­ξάρ­τη­τη» δι­καιο­σύ­νη τά­χι­στα έβγα­λε τόσο την απερ­γία αποχή των Ομο­σπον­διών πα­ρά­νο­μη όσο και την αντί­στοι­χη της ΑΔΕΔΥ για τους εκ­παι­δευ­τι­κούς, πα­ρά­νο­μη και κα­τα­χρη­στι­κή. Άλ­λω­στε ο νόμος Χα­τζη­δά­κη έδινε τα απα­ραί­τη­τα «νο­μι­κά» επι­χει­ρή­μα­τα! Μέχρι εδώ όλα αυτά ήταν ανα­με­νό­με­να.

ΟΛΜΕ: Η μάχη που δε δό­θη­κε

Κρί­σι­μη ήταν και η απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα της βάσης των εκ­παι­δευ­τι­κών. Ει­δι­κό­τε­ρα, αν μι­λή­σου­με για τους κα­θη­γη­τές, μετά την πρω­το­φα­νή συμ­με­το­χή τους στην 24ωρη απερ­γία και τις συ­γκε­ντρώ­σεις της 11 Οκτώ­βρη, προ­σήλ­θαν στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις των ΕΛΜΕ ενό­ψει της συ­νέ­λευ­σης προ­έ­δρων και με με­γά­λα πο­σο­στά απο­φά­σι­σαν τη συ­νέ­χι­ση της απερ­γί­ας απο­χής με κάθε απα­ραί­τη­το τρόπο. Δυ­στυ­χώς όμως άλλες ήταν οι σκέ­ψεις των πα­ρα­τά­ξε­ων που πλειο­ψη­φούν στο ΔΣ της ΟΛΜΕ. Πα­ρό­τι οι συ­νε­λεύ­σεις, σε πο­σο­στό που εξα­σφά­λι­ζε τη συ­νέ­χι­ση της απερ­γί­ας απο­χής, απο­φά­σι­σαν την επα­να­προ­κή­ρυ­ξη της, μια που τα δι­κα­στή­ρια την έβγα­λαν πα­ρά­νο­μη και όχι κα­τα­χρη­στι­κή και υπήρ­χε αυτή η δυ­να­τό­τη­τα, η συ­νέ­λευ­ση των προ­έ­δρων των ΕΛΜΕ δεν έδωσε την απα­ραί­τη­τη εντο­λή. Για να εξα­σφα­λι­στεί αυτό το απο­τέ­λε­σμα, χρειά­στη­κε ένα συν­δι­κα­λι­στι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα, μια που 8 πρό­ε­δροι ΕΛΜΕ ψή­φι­σαν, όχι με βάση την από­φα­ση της γε­νι­κής τους συ­νέ­λευ­σης την οποία είχαν υπο­χρέ­ω­ση να με­τα­φέ­ρουν, αλλά λευκό. Η απα­ραί­τη­τη πλειο­ψη­φία δε σχη­μα­τί­στη­κε και η επα­να­προ­κή­ρυ­ξη έπεσε στο κενό. Η στάση των ΔΑΚΕ και ΠΕΚ ήταν ανα­με­νό­με­νη. Αυτό όμως που κα­θό­ρι­σε το απο­τέ­λε­σμα ήταν η αλ­λα­γή στά­σης των ΣΥΝΕΚ, που προ­τί­μη­σαν ως ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να δώ­σουν δια­πι­στευ­τή­ρια κυ­βερ­νη­σι­μό­τη­τας από το να στη­ρί­ξουν με κάθε  τρόπο τον αγώνα του κλά­δου τους. Είναι προ­φα­νές ότι η τα­μπέ­λα της «ανε­ξαρ­τη­σί­ας» που επι­δει­κνύ­ουν συχνά πυκνά οι πα­ρα­τά­ξεις των κομ­μά­των που είτε κα­τέ­χουν είτε επι­θυ­μούν την κυ­βέρ­νη­ση, είναι ψεύ­τι­κη.

Παρά την στάση της πλειο­ψη­φί­ας της ΟΛΜΕ και των δυ­σκο­λιών που αντι­με­τω­πί­ζει ο αγώ­νας, αυτός θα βρει τρό­πους να συ­νε­χι­στεί. Ο συ­ντο­νι­σμός ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ είναι μια προ­σπά­θεια να κρα­τη­θεί η φλόγα αναμ­μέ­νη μέσω της κά­λυ­ψης που μπο­ρούν να προ­σφέ­ρουν τα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία όπου οι συ­σχε­τι­σμοί στα δ.σ. είναι ευ­νοϊ­κοί.

Οι συ­νά­δελ­φοι και οι συ­να­δέλ­φισ­σες ακόμα και όταν εντέλ­λο­νται να μπουν σε ομά­δες από διευ­θυ­ντές και διευ­θύ­ντριες, ή υπα­να­χω­ρούν μπρο­στά στην έλ­λει­ψη συν­δι­κα­λι­στι­κής κά­λυ­ψης, συμ­με­τέ­χουν σε μια αξιο­λό­γη­ση για την οποία δεν έχουν πει­στεί.

Μια κυ­βέρ­νη­ση που επι­λέ­γει, μέσα μά­λι­στα στην παν­δη­μία, να απο­δο­μή­σει το δη­μό­σιο σχο­λείο και να εμπο­δί­σει την πρό­σβα­ση στην εκ­παί­δευ­ση στα παι­διά των λαϊ­κών τά­ξε­ων χρη­σι­μο­ποιώ­ντας εκ­φο­βι­σμό και τρο­μο­κρα­τία, δεν επι­χει­ρεί να πεί­σει. Την ώρα που υπάρ­χουν χι­λιά­δες κενά εκ­παι­δευ­τι­κών, που το υπουρ­γείο αντι­με­τω­πί­ζει τους μα­θη­τές ως κό­στος και προ­χω­ρά σε συγ­χω­νεύ­σεις τμη­μά­των, που τα τμή­μα­τα κλεί­νουν αν αρ­ρω­στή­σει το 50%+1 των παι­διών, και τα μέτρα ενά­ντια στην παν­δη­μία στα σχο­λεία είναι τε­λεί­ως ανε­παρ­κή, ο ισχυ­ρι­σμός ότι η κυ­βέρ­νη­ση θέλει να βελ­τιώ­σει το σχο­λείο  φα­ντά­ζει γε­λοί­ος.

Με μια ηγε­σία που θα στέ­κο­νταν στο ύψος των πε­ρι­στά­σε­ων, η κυ­βερ­νη­τι­κή από­πει­ρα δεν θα είχε καμ­μιά τύχη. Μια τέ­τοια ηγε­σία θα συ­γκρο­τού­σε ένα μπλοκ αγώνα εκ­παι­δευ­τι­κών, μα­θη­τών, γο­νέ­ων που θα έδινε τη χα­ρι­στι­κή βολή στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη αντιεκ­παι­δευ­τι­κή  ατζέ­ντα της κυ­βέρ­νη­σης.

Και ενό­ψει του επερ­χό­με­νου συ­νε­δρί­ου της ΟΛΜΕ πρέ­πει να ανοί­ξει και αυτή η συ­ζή­τη­ση. Σε μια πε­ρί­ο­δο όπου αγώ­νες όπως των ερ­γα­ζο­μέ­νων της e-food, ή της Cosco απο­τε­λούν το προ­α­νά­κρου­σμα μιας δια­φαι­νό­με­νης πε­ριό­δου νέας ερ­γα­τι­κής μα­χη­τι­κό­τη­τας, ο αγώ­νας των εκ­παι­δευ­τι­κών απέ­χει από το να θε­ω­ρεί­ται τε­λειω­μέ­νη υπό­θε­ση. Η μάχη για την υπε­ρά­σπι­ση του δη­μό­σιου σχο­λεί­ου θα έχει πολλά επει­σό­δια. Κάθε πι­σω­γύ­ρι­σμα ξε­κα­θα­ρί­ζει στον κλάδο τις πο­λι­τι­κές γραμ­μές που συ­γκρού­ο­νται, κάθε ήττα μπο­ρεί να οδη­γή­σει την επό­με­νη μάχη στη νίκη. Αρκεί, να βγά­λου­με τα ανα­γκαία συ­μπε­ρά­σμα­τα!

://rproject.gr