Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι αγώνα

Κυβέρνηση και κεφάλαιο κήρυξαν τον πόλεμο στους εργαζόμενους

Η τε­ρά­στιας κλί­μα­κας επί­θε­ση που ανα­μέ­να­με με το τέλος της παν­δη­μί­ας, από την κυ­βέρ­νη­ση και το κε­φά­λαιο προς τις ερ­γα­ζό­με­νες και τους ερ­γα­ζό­με­νους, προ­κει­μέ­νου να ρε­φά­ρουν από τις απα­νω­τές κρί­σεις οι με­γα­λο­κα­πι­τα­λι­στές της χώρας, συμ­βαί­νει τώρα! Και μά­λι­στα, χωρίς να πε­ρι­μέ­νουν την εξα­φά­νι­ση του ιού, έχουν επι­δο­θεί σε ανε­λέ­η­το κυ­νή­γι σε ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα και όποιες κα­τα­κτή­σεις έχουν απο­μεί­νει από τις προη­γού­με­νες, μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις.

Κατερίνα Γιαννούλια

Ακόμα και η ασφά­λεια των ερ­γα­ζο­μέ­νων, από τη Cosco, μέχρι τις δη­μο­τι­κές υπη­ρε­σί­ες και τους ντε­λι­βε­ρά­δες, αλλά και η έκ­θε­ση χι­λιά­δων αν­θρώ­πων στον covid με τα άθλια και αραιά ΜΜΜ, είναι πα­ντε­λώς αδιά­φο­ρη στα κυ­βερ­νη­τι­κά επι­τε­λεία, τα οποία, με πε­ρισ­σό θρά­σος τολ­μά­νε να χρη­σι­μο­ποιούν τη δι­καιο­σύ­νη, για να κη­ρύσ­σε­ται πα­ρά­νο­μη η απερ­γία των ερ­γα­τών της Cosco, μετά από το τρα­γι­κό ερ­γα­τι­κό δυ­στύ­χη­μα στο λι­μά­νι της ασυ­δο­σί­ας!

Η κυ­βέρ­νη­ση θε­ω­ρεί πως μπο­ρεί να κο­ροϊ­δεύ­ει τον κόσμο της δου­λειάς, ότι με κά­ποια πε­νι­χρά επι­δό­μα­τα, για ελά­χι­στους και πολύ φτω­χούς αν­θρώ­πους, «αντι­με­τω­πί­ζει» την ακρί­βεια που ρο­κα­νί­ζει τους ολο­έ­να και μι­κρό­τε­ρους μι­σθούς και με­ρο­κά­μα­τα, τα οποία, μετά από 10ωρα και 12ωρα σκλη­ρής δου­λειάς και δου­λειάς-λά­στι­χο, δεν αρ­κούν ούτε για τα στοι­χειώ­δη: θέρ­μαν­ση μέσα στο χει­μώ­να, ρεύμα, τροφή και με­τα­κί­νη­ση.

Η κυ­βέρ­νη­ση νο­μί­ζει ότι κα­τη­γο­ρώ­ντας τους ανεμ­βο­λί­α­στους ως απο­κλει­στι­κά υπεύ­θυ­νους για την κα­τά­ντια και την κα­τάρ­ρευ­ση του ΕΣΥ, κρύ­βει τις ΣΔΙΤ που από την εποχή ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σχε­διά­ζο­νται και υλο­ποιού­νται τώρα, κρύ­βει τις ανα­στο­λές και τις απο­λύ­σεις συμ­βα­σιού­χων που φέρ­νει, κρύ­βει τους ερ­γο­λά­βους-εμπό­ρους ερ­γα­ζο­μέ­νων που τους βάζει επι­σή­μως στα δη­μό­σια νο­σο­κο­μεία.

Η κυ­βέρ­νη­ση πι­στεύ­ει ότι βγά­ζο­ντας όπως-όπως, την απερ­γία-απο­χή των εκ­παι­δευ­τι­κών, πα­ρά­νο­μη και απει­λώ­ντας τα σω­μα­τεία και ομο­σπον­δί­ες με…απερ­για­κά πρό­στι­μα, κρύ­βει τις συγ­χω­νεύ­σεις τμη­μά­των και τις τά­ξεις με πε­ρισ­σό­τε­ρα από 27 παι­διά σε επο­χές covid, κρύ­βει τις προ­θέ­σεις της να δη­μιουρ­γή­σει τα κακά (και μη χρη­μα­το­δο­τού­με­να) σχο­λεία των φτω­χών και τα καλά (που θα αντα­γω­νί­ζο­νται με κάθε τρόπο τα άλλα σχο­λεία) για τους προ­νο­μιού­χους, κρύ­βει τα πά­μπολ­λα τα­ξι­κά εμπό­δια που βάζει στα παι­διά των ερ­γα­ζο­μέ­νων ώστε να μην φτά­σουν ποτέ στη δη­μό­σια τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση και να οδη­γη­θούν στα πρό­χει­ρα και κο­στο­βό­ρα ιδιω­τι­κά ΙΕΚ και κο­λέ­για, που θα δί­νουν πτυ­χία «δε­ξιο­τή­των» πα­ρά­γο­ντας φτηνό ερ­γα­τι­κό δυ­να­μι­κό και όχι προ­σφέ­ρο­ντας μόρ­φω­ση και επι­στη­μο­νι­κές γνώ­σεις.

Η κυ­βέρ­νη­ση λέει ότι η φο­ρο­λο­γία πέ­φτει, αλλά δεν λέει ότι πέ­φτει μόνο για τους πλού­σιους, ενώ οι ερ­γα­ζό­με­νες-οι μέ­νουν άφρα­γκοι στα μισά του μήνα, γιατί δεν προ­λα­βαί­νουν να πλη­ρώ­νουν ΦΠΑ, ει­σφο­ρές «αλ­λη­λεγ­γύ­ης», δυ­σθε­ώ­ρη­το φόρο ει­δι­κής κα­τα­νά­λω­σης στα καύ­σι­μα κι όλα αυτά για να μην τους αντα­πο­δί­δε­ται η πα­ρα­μι­κρή κοι­νω­νι­κή πα­ρο­χή, αλλά για να ξο­δεύ­ο­νται για την αγορά επι­θε­τι­κών πο­λε­μι­κών εξο­πλι­σμών, που εξυ­πη­ρε­τούν τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια του εγ­χώ­ριου και ξένου κε­φα­λαί­ου στην πε­ριο­χή της Με­σο­γεί­ου.

Η κυ­βέρ­νη­ση έβαλε τον…σού­περ­μαν των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων να φτιά­ξει το Νόμο Χα­τζη­δά­κη και τον ψή­φι­σε το κα­τα­κα­λό­και­ρο, θε­ω­ρώ­ντας ότι θα πα­ρεμ­βαί­νει ανε­νό­χλη­τη στα μη­τρώα των συν­δι­κά­των, θα εκ­φο­βί­ζει τους ερ­γα­ζό­με­νους και τις ερ­γα­ζό­με­νες για να δου­λεύ­ουν 10ωρα και 12ωρα ακόμα και τις Κυ­ρια­κές, θα τους χει­ρα­γω­γεί και θα δια­στρε­βλώ­νει τις αρ­χαι­ρε­σί­ες και τις δια­δι­κα­σί­ες τους με την επι­βο­λή ηλε­κτρο­νι­κών ψη­φο­φο­ριών και θα απαι­τεί­ται η έγκρι­ση κρά­τους και ερ­γο­δο­σί­ας για την πραγ­μα­το­ποί­η­ση κάθε απερ­γί­ας και στά­σης ερ­γα­σί­ας.

Η κυ­βέρ­νη­ση κάνει λάθος αν πι­στεύ­ει ότι με νό­μους εκτρώ­μα­τα (όπως του Χα­τζη­δά­κη, της Κε­ρα­μέ­ως κ.ά.), με δι­κα­στι­κές δια­δι­κα­σί­ες, ενα­ντί­ον απερ­γών, πα­ρω­δία, με κα­τα­στο­λή και τρο­μο­κρα­τία θα στα­μα­τή­σει τις αντι­δρά­σεις του κό­σμου όλου, που: εκ­φρά­ζει μα­ζι­κά την αλ­λη­λεγ­γύη του στους ερ­γα­ζό­με­νους της E-FOOD που κα­τα­φέρ­νουν πλήγ­μα στον πυ­ρή­να του αντερ­γα­τι­κού νόμου Χα­τζη­δά­κη, την ασυ­δο­σία των ερ­γο­δο­τών, που αντέ­χει στον αγώνα ενά­ντια στην αξιο­λό­γη­ση στην εκ­παί­δευ­ση, που κι­νη­το­ποιεί­ται συ­νε­χώς για την ενί­σχυ­ση του ΕΣΥ, που δια­μαρ­τύ­ρε­ται σε μια σειρά από δή­μους διεκ­δι­κώ­ντας προ­σλή­ψεις και Μέσα Ατο­μι­κής Προ­στα­σί­ας, που κάνει κα­θη­με­ρι­νές απερ­γί­ες για το ερ­γα­τι­κό δυ­στύ­χη­μα στην Cosco, που οι γυ­ναί­κες ερ­γα­ζό­με­νες σπάνε τη σιωπή χρό­νων και κα­ταγ­γέλ­λουν την έμ­φυ­λη βία στους χώ­ρους δου­λειάς και δη­μιουρ­γούν το ελ­λη­νι­κό #metoo.

Και το κυ­ριό­τε­ρο, με το νόμο Χα­τζη­δά­κη και όλες τις αντερ­γα­τι­κές επι­θέ­σεις που κυ­βέρ­νη­ση και κε­φά­λαιο εξα­πο­λύ­ουν με κυ­νι­σμό και βαρ­βα­ρό­τη­τα, ο κό­σμος της δου­λειάς (ξανα)ανα­κα­λύ­πτει τη χρη­σι­μό­τη­τα των σω­μα­τεί­ων, πα­λιό­τε­ροι και νέοι ερ­γα­ζό­με­νοι ανα­γκά­ζο­νται να τα αξιο­ποιούν για να ορ­γα­νώ­σουν τις αντι­στά­σεις και διεκ­δι­κή­σεις τους.

Ο νόμος Χα­τζη­δά­κη επι­χει­ρεί μια κομ­βι­κή τομή στο ερ­γα­τι­κό/συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα. Γι’ αυτό και απαι­τού­νται με­γά­λες δυ­νά­μεις από τα ισχυ­ρά συν­δι­κά­τα, να πά­ρουν από­φα­ση και να ορ­γα­νώ­σουν «αντάρ­τι­κο», όπως έχου­με ξα­να­γρά­ψει, να σχε­διά­σουν και να ορ­γα­νώ­σουν μα­ζι­κή απει­θαρ­χία στις δια­τά­ξεις του, μη εγ­γρα­φό­με­να στα μη­τρώα (ΓΕ­ΜΗ­ΣΟΕ), μην εφαρ­μό­ζο­ντας τις e-ψη­φο­φο­ρί­ες, μη συμ­μορ­φού­με­να με το προ­σω­πι­κό εγ­γυ­η­μέ­νης λει­τουρ­γί­ας σε κάθε απερ­γία, με την προ­σφυ­γή στον ΟΜΕΔ και τη μη επα­να­προ­κή­ρυ­ξη απερ­γί­ας με τα ίδια αι­τή­μα­τα από ανώ­τε­ρο συν­δι­κα­λι­στι­κό όρ­γα­νο και όλες τις δια­τά­ξεις που κά­νουν απα­γο­ρευ­τι­κή, στην ουσία, την πραγ­μα­το­ποί­η­ση απερ­γιών.

Η απει­λή της στέ­ρη­σης νο­μι­μό­τη­τας στα σω­μα­τεία/συν­δι­κά­τα που θα απει­θαρ­χή­σουν είναι «άσφαι­ρη», καθώς, αν εφαρ­μό­σουν το νόμο Χα­τζη­δά­κη, σε κάθε ευ­και­ρία θα βρί­σκο­νται ενώ­πιον της δι­καιο­σύ­νης, όπως φαί­νε­ται και «με το κα­λη­μέ­ρα σας» του νόμου, στην πε­ρί­πτω­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών, των οποί­ων ούτε την απερ­γία-απο­χή από την αξιο­λό­γη­ση δεν ανέ­χε­ται το σύ­στη­μα και η κυ­βέρ­νη­ση, έχο­ντας κα­τα­δι­κά­σει ακόμα και την ΑΔΕΔΥ για το θέμα!

Η ορ­γά­νω­ση της μα­κράς και δύ­σκο­λης μάχης για την ανα­τρο­πή του νόμου Χα­τζη­δά­κη έχει μόλις ξε­κι­νή­σει και σε αυτήν θα κρι­θούν όλες οι δυ­νά­μεις: αν θα τα­χθούν με την πλευ­ρά που πραγ­μα­τι­κά θα επι­χει­ρή­σει την ανυ­πα­κοή, ή αν θα επι­λε­γεί ο δρό­μος της ρη­το­ρι­κής απόρ­ρι­ψης και της πρα­κτι­κής εφαρ­μο­γής.

Οι δυ­νά­μεις της ΔΑΚΕ και της δε­ξιάς εν γένει έχουν δη­λώ­σει πίστη στην κυ­βέρ­νη­ση και στο εκτρω­μα­τι­κό νο­μο­θέ­τη­μα. Οι δυ­νά­μεις της ΔΗΣΥΠ (πρώην ΠΑΣΚΕ) μπα­λα­τζά­ρουν με­τα­ξύ ρη­το­ρι­κής και πραγ­μα­τι­κής ορ­γά­νω­σης του αγώνα. Οι δυ­νά­μεις της ΕΑΕΚ (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) πλειο­δο­τούν σε βερ­μπα­λι­σμό, αλλά δυ­στυ­χώς, σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, αλλά και σε μι­κρό­τε­ρα σω­μα­τεία, έδει­ξαν ότι προ­τι­μά­νε την εφαρ­μο­γή του νόμου Χα­τζη­δά­κη, προσ­δο­κώ­ντας ίσως με­γα­λύ­τε­ρα εκλο­γι­κά οφέλη ή θέ­λο­ντας να στεί­λουν μή­νυ­μα «υπευ­θυ­νό­τη­τας» στο σύ­στη­μα.

Γιατί η υλο­ποί­η­ση των δια­τά­ξε­ων Χα­τζη­δά­κη ευ­νο­ούν την ανα­πα­ρα­γω­γή της συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας, με τη νο­ο­τρο­πία του με­σά­ζο­ντα με­τα­ξύ ερ­γα­ζο­μέ­νων και ερ­γο­δο­σί­ας ή πο­λι­τι­κής ηγε­σί­ας, για την ατο­μι­κή «διευ­θέ­τη­ση» των προ­βλη­μά­των των ερ­γα­ζο­μέ­νων και όχι με τη μέ­θο­δο της συλ­λο­γι­κής πάλης και κα­τά­κτη­σης δι­καιω­μά­των και αι­τη­μά­των για το σύ­νο­λο των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Αντί­θε­τα, οι πα­ρα­τά­ξεις και ομά­δες της αρι­στε­ράς, που βα­σί­ζο­νται στην ενερ­γή συμ­με­το­χή των μελών στις λει­τουρ­γί­ες του συν­δι­κά­του, που σκο­πεύ­ουν σε δη­μο­κρα­τι­κές, συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες, θα μπαί­νουν στο πε­ρι­θώ­ριο, καθώς οι πιο ανε­νερ­γοί, οι πιο ανε­νη­μέ­ρω­τοι και αδιά­φο­ροι ή φο­βι­σμέ­νοι ερ­γα­ζό­με­νοι θα μπο­ρούν, χωρίς «πολ­λά-πολ­λά» να κα­θο­ρί­ζουν την έκ­βα­ση των ψη­φο­φο­ριών, με το απλό πά­τη­μα ενός πλή­κτρου, χωρίς την αί­σθη­ση της συ­να­δελ­φι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης και της τα­ξι­κής δύ­να­μης που προσ­δί­δουν οι συλ­λο­γι­κές λει­τουρ­γί­ες.

Το ΠΑΜΕ πήρε μια σο­βα­ρή πρω­το­βου­λία για το πα­νερ­γα­τι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο της 4 Νο­έμ­βρη, με τις πιο ανοι­χτές, στην υπό­λοι­πη αρι­στε­ρά, δια­δι­κα­σί­ες, που έχει κάνει εδώ και πολλά χρό­νια, προ­κα­λώ­ντας εν­δια­φέ­ρον και αι­σιο­δο­ξία για κοινή δράση σε ένα τόσο κρί­σι­μο ζή­τη­μα, όπως η ανα­τρο­πή του νόμου Χα­τζη­δά­κη. Προ­φα­νώς, υπάρ­χουν ση­μεία που ση­κώ­νουν κρι­τι­κή, όπως η στέ­ρη­ση της δυ­να­τό­τη­τας συν­δια­μόρ­φω­σης της όλης πρό­τα­σης για το συ­νο­λι­κό σχε­δια­σμό από όλες κι όλους όσους βρέ­θη­καν στη σύ­σκε­ψη του ΣΠΟΡ­ΤΙΓΚ και η έλ­λει­ψη μιας πιο μό­νι­μης συ­νεν­νό­η­σης για την αντι­με­τώ­πι­ση των πολύ ση­μα­ντι­κών προ­βλη­μά­των της ερ­γα­τι­κής τάξης και των συν­δι­κά­των.

Ωστό­σο, οι τόσο με­γά­λες ανα­τρο­πές που απαι­τού­νται, απέ­να­ντι σε μια πολύ σκλη­ρή κυ­βέρ­νη­ση, απο­φα­σι­σμέ­νη να στη­ρί­ξει απο­κλει­στι­κά τα συμ­φέ­ρο­ντα της τάξης που εκ­προ­σω­πεί, χωρίς εν­δοια­σμούς και την πα­ρα­μι­κρή ευαι­σθη­σία για τις-τους ερ­γα­ζό­με­νες-ους, υπο­χρε­ώ­νουν σε συ­νερ­γα­σί­ες και σχε­δια­σμό για τα επό­με­να βή­μα­τα. Αυτό φαί­νε­ται ότι απο­τε­λεί συ­νεί­δη­ση σε με­γά­λο πο­σο­στό δυ­νά­με­ων της αρι­στε­ράς στα σω­μα­τεία.

Μπαί­νου­με, λοι­πόν, σε μια πε­ρί­ο­δο, που μετά το με­γά­λο πα­νερ­γα­τι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο της 4/11 στην Αθήνα (και σε άλλες ημε­ρο­μη­νί­ες σε άλλες πό­λεις), η επό­με­νη φάση χρειά­ζε­ται μια μα­ζι­κή απερ­για­κή μέρα, μέσα στο Νο­έμ­βρη, που να συ­νε­νώ­νει όλες τις αντι­στά­σεις που πα­ρου­σιά­ζο­νται κα­θη­με­ρι­νά και θα συ­νε­χί­σουν, όπως προ­βλέ­πε­ται.

Και ορ­γά­νω­ση, μαζί με δέ­σμευ­ση για μα­ζι­κή ανυ­πα­κοή στο νόμο Χα­τζη­δά­κη.

Οι εξε­λί­ξεις στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα μετά από τη μάχη για το νόμο Χα­τζη­δά­κη θα αλ­λά­ξουν το τοπίο. Είτε γιατί, αν έχει ανα­τρα­πεί θα δη­μιουρ­γή­σει μπα­ράζ διεκ­δι­κή­σε­ων κι ερ­γα­τι­κών αγώ­νων, είτε, αν ισχύ­σει, όσες δυ­νά­μεις τον έχουν πα­λέ­ψει μαζί θα βρε­θούν στην ίδια όχθη και στις ίδιες σκέ­ψεις για το πώς θα συ­νε­χί­σουν πιο ορ­γα­νω­μέ­να!

Σε αυτήν τη δια­δρο­μή προ­σερ­χό­μα­στε όλες-οι όσες-οι κα­τα­νο­ού­με την ανά­γκη των ενω­τι­κών πρω­το­βου­λιών και δρά­σε­ων και απο­δε­χό­μα­στε την πρό­κλη­ση να υπε­ρα­σπί­σου­με τα συν­δι­κά­τα μας.

rproject.gr/