Μερικές δεκαετίες πίσω, όταν η σφαίρα του αστυνομικού όπλου «εποστρακιζόταν» καταφέρνοντας θανάσιμο πλήγμα στο –συχνά νεαρό– θύμα, ή όταν το θύμα έριχνε κεφαλιές στις σφαίρες –ω, ναι, έχουν υπάρξει και τέτοια απαλλακτικά βουλεύματα–, ακουγόταν ένα σύνθημα: «όταν οι μπάτσοι σκοτώσουν τα παιδιά σας, τότε θα βγείτε από τα κλουβιά σας». Περνώντας ο καιρός αποδείχτηκε ότι δεν είναι όλα παιδιά μας, στον ένστολο θύτη η Δικαιοσύνη εξαντλεί την επιείκειά της, οι συνήγοροι δικάζουν… το θύμα και τα κλουβιά μας καλά μας κρατούν.
Ιωάννα Σωτήρχου
Οταν το θύμα ανήκει σε κάποια μειονότητα, όπως ο 18χρονος Ρομά, εκτυλίσσεται μια άλλη διαδικασία προληπτικής καταδίκης του, εσχάτως και από υπουργικούς θώκους, που λες και επιτρέπει το να γίνεται σουρωτήρι από καταιγισμό πυρών. Το 2018 αποδείχτηκε στις ΗΠΑ πως τα εγκληματολογικά δεδομένα είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που αποσκοπεί στον έλεγχο και στην ποινικοποίηση των φτωχών κοινοτήτων/μειονοτήτων, δημιουργώντας το υπόβαθρο της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας «προτού η σφαίρα χτυπήσει το σώμα» – έρευνα που οδήγησε στην κατάργηση των προγραμμάτων «προγνωστικής» αστυνόμευσης και ενέπνευσε το ομώνυμο έργο που παρουσιάστηκε στο Πεδίον του Αρεως στην έκθεση για την Τεχνητή Νοημοσύνη του Ιδρύματος Ωνάση. Εδώ, η «καταδίκη» του μειονοτικού θύματος πλαισιώθηκε από σωρεία παραποιημένων πληροφοριών. Αντιστρέφουμε το ερώτημα ώστε να αφορά θύτες, ένστολους και μη: «Αυτά τα παιδιά γονείς δεν έχουν;». Ερώτημα και για τις συμμορίες ανηλίκων που επιτίθενται σε συνομηλίκους τους.
Στη χώρα που αν οι άνω των 50 είχαν εμβολιαστεί, δεν θα χρειαζόταν να εμβολιαστούν οι ανήλικοι, εκκρεμεί να ανοίξει η συζήτηση για τους γονείς, τις ευθύνες τους και την εγκληματική αμέλειά τους.
efsyn.gr/
