Από τα λίγα που είδα στην τηλεόραση αυτές τις πονεμένες μέρες ήταν η φιγούρα του πρωθυπουργού αμέσως μετά που δέχτηκε ερώτηση από την Ολλανδή δημοσιογράφο για τις επαναπροωθήσεις που επιχειρεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στο Αιγαίο και στην οποία ερώτηση τον αποκάλεσε ψεύτη. «Αστραψε» και «βρόντηξε» ο Ελληνας πρωθυπουργός διαχέοντας ταυτόχρονα θλίψη στην επικοινωνιοσφαίρα.
Γιώργος Σταματόπουλος
Μα, να του πουν κατάμουτρα ότι είναι ψεύτης; Μάλιστα μέσα στο «σπίτι» του; «Δεν έχετε πάει στη Σάμο», της φώναζε ο πρωθυπουργός. «Εχω πάει», απάντησε η δημοσιογράφος. «Οχι, δεν έχετε πάει –επέμενε ο αρχηγός της κυβέρνησης–, δεν έχετε πάει, πάει και τελείωσε». Βεβαίως και είχε πάει η γυναίκα, αλλά κάτι τέτοια δεν πτοούν τον κ. Μητσοτάκη, ειδικά όταν νιώθει προσβεβλημένος από μια αλλοδαπή. Πραγματικά θλιβερή φιγούρα για έναν αρχηγό κράτους.
Το πιο θλιβερό, βέβαια, ήταν αργότερα, όταν οι δημοσιογράφοι των καναλιών κλήθηκαν να σχολιάσουν όσα διημείφθησαν μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και της ψύχραιμης και αποφασιστικής δημοσιογράφου. Τι να σχολιάσουν δηλαδή, την κατασπάραξαν τη γυναίκα. Τι βολεμένη την είπαν, τι πράκτορα των Τούρκων, τι αγενής που ήταν, να προσβάλει έναν πρωθυπουργό μέσα στην οικία του. Με ουρλιαχτά σχεδόν ανήγαγαν τη στιχομυθία σε εθνικό, παρακαλώ, θέμα. Ακούς εκεί να τολμήσει δημοσιογράφος να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση, την καλύτερη της μεταπολίτευσης, ας έχει μέσα της ακροδεξιούς. Στην πυρά η Ολλανδή –στην ουσία οι ίδιοι έδωσαν στην πυρά την ίδια τη δημοσιογραφία και κατ’ επέκταση τη μίζερη, ούτως ή άλλως, δημοκρατία.
Οπως γίνεται αντιληπτό, η ελληνική δημοσιογραφία έχει χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια και δεν φαίνεται να υπάρχει γυρισμός από τον κατήφορο που έχει πάρει. Κάτι ασφαλώς πρέπει να γίνει εκ μέρους της Ενωσης Συντακτών. Μερικά τηλεοπτικά κανάλια έχουν καταντήσει γραφεία Τύπου της κυβέρνησης, τέλος πάντων ανώτερα από το επίσημο γραφείο Τύπου της. Ειδικά μερικοί δημοσιογράφοι δεν ντρέπονται καθόλου να προπαγανδίζουν, χυδαία, θα έλεγε κανείς, το κυβερνητικό έργο και να διασύρουν, με κάθε τρόπο, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κανενός βέβαια δεν ιδρώνει το αυτί, όλα έχουν στερεοποιηθεί στον εκχυδαϊσμό της επικοινωνίας και σε πολλούς φαίνεται φυσιολογική μια τέτοιου είδους δημοσιογραφία –να την χαιρόμαστε. Τίποτα λοιπόν δεν έχει αλλάξει στις συνήθειες των Ελλήνων του εικοστού πρώτου αιώνα –όλα έχουν παγιωθεί σε παγωμένες, ψεύτικες συνειδήσεις.
Οταν κληθούμε να πληρώσουμε τα σπασμένα, μάλλον θα είναι αργά, τουλάχιστον για όσους εξακολουθούν να προασπίζονται την έννοια του πολίτη και την επικράτηση μιας αδέσμευτης, ακηδεμόνευτης δημοσιογραφίας. Χιλιοειπωμένα ίσως όλα αυτά περί καναλιών-γραφείων Τύπου, αλλά μερικές φορές δεν αντέχεται η τόσο απροκάλυπτη στήριξη της [ακρο]δεξιάς κυβέρνησής μας –όλα έχουν ένα όριο. Σιγά το πράγμα, θα πει κανείς, έλα όμως που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι με ήθος και σθένος, οι οποίοι καλύπτονται, δυστυχώς, από την παχυδερμία των διπλανών τους. Ακούω δεξιά και αριστερά ότι πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτήν την αλαζονεία [δημοσιογράφων και πολιτικών]. Οψόμεθα.
efsyn.gr
