Διαδηλώσεις Υπερηφάνειας, ενάντια στον σεξισμό και την καταπίεση

Λαμ­βά­νο­ντας υπ’ όψιν την συ­νο­λι­κή συμ­με­το­χή του κό­σμου στα ερ­γα­στή­ρια, τις εκ­δη­λώ­σεις αλλά και τις δύο δια­δη­λώ­σεις μπο­ρού­με με ασφά­λεια να πούμε πως ήταν το πιο μα­ζι­κό Αυ­το­ορ­γα­νω­μέ­νο Pride των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων.  Στην πο­λύ­χρω­μη πο­ρεία που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το από­γευ­μα της Πα­ρα­σκευ­ής 20 Μάη συμ­με­τεί­χαν πάνω από 1500 άτομα, αριθ­μός πρω­το­φα­νής για Αυ­το­ορ­γα­νω­μέ­νο Πράιντ. Η μα­ζι­κό­τη­τα δεί­χνει την ανά­γκη του κό­σμου για να ανα­δει­χτούν τα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ αι­τή­μα­τα και να συν­δε­θούν με όλη την κοι­νω­νία, ένα κενό που έχει δη­μιουρ­γη­θεί από την από-πο­λι­τι­κο­ποί­η­ση των θε­σμι­κών Πράιντ.

Κατερίνα Καλλέργη

Ιδιαί­τε­ρα ση­μα­ντι­κή ήταν η διορ­γά­νω­ση της εκ­δή­λω­σης «Από το Βιετ­νάμ μέχρι την Ρωσία, φε­μι­νι­στι­κές και ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ+ αντι­στά­σεις απέ­να­ντι στον πό­λε­μο». Η εκ­δή­λω­ση αυτή έγινε με πρω­το­βου­λία της Συ­νέ­λευ­σης Γυ­ναι­κών 8 Μάρτη και με συμ­με­το­χή ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ+ συ­νε­λεύ­σε­ων και ορ­γα­νώ­σε­ων της αρι­στε­ράς. Η προ­σπά­θεια να ανα­δει­χθεί η σύν­δε­ση του ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ+ κι­νή­μα­τος με το αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα είναι ιδιαί­τε­ρα ση­μα­ντι­κή ει­δι­κά στην πε­ρί­ο­δο που δια­νύ­ου­με. Απέ­να­ντι στην θε­σμι­κή προ­σπά­θεια υπο­τί­μη­σης των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ αγώ­νων ως με­ρι­κές διεκ­δι­κή­σεις ατο­μι­κών δι­καιω­μά­των, η εκ­δή­λω­ση αυτή ήρθε να μας θυ­μί­σει ότι οι φε­μι­νί­στριες και οι ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ+ ακτι­βίστ(ρι)ες στέ­κο­νται συ­νο­λι­κά απέ­να­ντι στο σύ­στη­μα που γεννά κα­τα­πί­ε­ση, εκ­με­τάλ­λευ­ση, πό­λε­μο και φτώ­χεια. Κάτι που γί­νε­ται φα­νε­ρό και από τον τίτλο του ίδιου του Αυ­το­ορ­γα­νω­μέ­νου Πράιντ «Στην ίδια μας την χώρα είναι ο εχθρός, ομο­φο­βία τραν­σφο­βία, κα­τα­στο­λή ακρί­βεια σε­ξι­σμός».  Η συ­ζή­τη­ση αυτή έγινε σε μια προ­σπά­θεια να τε­θούν συ­γκε­κρι­μέ­να, αντι­πο­λε­μι­κά κα­θή­κο­ντα για το ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ+ και το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα, κάτι που έχει ήδη ξε­κι­νή­σει με το Αντι­πο­λε­μι­κό Φε­μι­νι­στι­κό Μα­νι­φέ­στο που συν­δια­μορ­φώ­θη­κε από φε­μι­νί­στριες από όλο τον κόσμο. Μέσα από την συ­ζή­τη­ση έγινε εμ­φα­νές ότι ήδη από τα πρώτα χρό­νια του, το ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ και το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα συν­δέ­θη­καν με το αντι­πο­λε­μι­κό, και αυτή η σύν­δε­ση τα βο­ή­θη­σε να εξε­λι­χθούν και να ανα­γνω­ρί­σουν ως κοινό εχθρό το σύ­στη­μα.

Στα πλαί­σια της εβδο­μά­δας δρά­σε­ων την Τρίτη 17 Μαΐου πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε και η ημέρα δρά­σης για τον ομό­φυ­λο γάμο και την παι­δο­θε­σία. Ενά­ντια στην υπο­κρι­σία τόσο της κυ­βέρ­νη­σης της Νέας Δη­μο­κρα­τί­ας όσο και της προη­γού­με­νης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ και φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα της πόλης βρέ­θη­κε στην Κα­μά­ρα διεκ­δι­κώ­ντας γάμο και παι­δο­θε­σία χωρίς αστε­ρί­σκους για όλες και όλους.  Ακο­λού­θη­σε μετά η μα­ζι­κό­τε­ρη εκ­δή­λω­ση όλης της εβδο­μά­δας, η προ­βο­λή της ται­νί­ας «Γάμοι της Τήλου» και συ­ζή­τη­ση με τον σκη­νο­θέ­τη Πα­να­γιώ­τη Ευαγ­γε­λί­δη. Την μέρα αυτή, διορ­γα­νώ­θη­καν πα­νελ­λα­δι­κά δρά­σεις για το δι­καί­ω­μα στον γάμο και στην παι­δο­θε­σία, μέσα από το Δί­κτυο για την Ισό­τη­τα στον Γάμο. Στην Αθήνα, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε πα­ρέμ­βα­ση στο Σύ­νταγ­μα στην οποία συμ­με­τεί­χε και η Συ­νέ­λευ­ση 8 Μάρτη.

Το επι­τυ­χη­μέ­νο Αυ­το­ορ­γα­νω­μέ­νο Πράιντ στην Θεσ­σα­λο­νί­κη πρέ­πει να γίνει πα­ρά­δειγ­μα και για άλλες πό­λεις, αλλά και συ­νο­λι­κά για το ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κί­νη­μα. Είναι η από­δει­ξη πως οι ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ διεκ­δι­κή­σεις δεν βρί­σκο­νται στα χέρια εται­ριών και θε­σμών αλλά ορ­γα­νώ­σε­ων της Αρι­στε­ράς,  φε­μι­νι­στι­κών συ­νε­λεύ­σε­ων και ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ ομά­δων.  Πα­ρό­τι δεν έχει ακόμα την δυ­να­μι­κή για να αντι­κα­τα­στή­σει τα θε­σμι­κά πράιντ, πα­ρα­μέ­νει ένας οδη­γός για το πώς θα έπρε­πε να εορ­τά­ζε­ται η εβδο­μά­δα πε­ρη­φά­νειας: αγω­νι­στι­κά, πο­λύ­χρω­μα, με σύν­δε­ση με την κοι­νω­νία και τα υπό­λοι­πα κι­νή­μα­τα και όχι με χο­ρη­γούς και αι­μα­το­βαμ­μέ­νες πρε­σβεί­ες.

Φέτος, το θε­σμι­κό Pride θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στις 18 Ιου­νί­ου στην Αθήνα και στις 25 Ιου­νί­ου στην Θεσ­σα­λο­νί­κη. Παρά τα ανα­γνω­ρι­σμέ­να προ­βλή­μα­τά τους, το θε­σμι­κό-εται­ρι­κό πράιντ πα­ρα­μέ­νει το με­γα­λύ­τε­ρο συμ­βάν της ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κοι­νό­τη­τας μέσα στον χρόνο. Είναι η στιγ­μή που δε­κά­δες χι­λιά­δες βγαί­νουν στον δρόμο για να δη­λώ­σουν ότι υπάρ­χουν και είναι πε­ρή­φα­νες/οι/α για την ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ ταυ­τό­τη­τα τους. Για αυτό είναι ιδιαί­τε­ρα ση­μα­ντι­κή η συμ­με­το­χή αγω­νι­στι­κών μπλοκ, φε­μι­νι­στι­κών και ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ συ­νε­λεύ­σε­ων και ορ­γα­νώ­σε­ων της Αρι­στε­ράς σε αυτά.

Στην Θεσ­σα­λο­νί­κη το κε­ντρι­κό σύν­θη­μα είναι «Μά­θη­μα Απο­δο­χής», με στόχο φέτος το Pride να επι­κε­ντρω­θεί στα ζη­τή­μα­τα της εκ­παί­δευ­σης. Ση­μα­ντι­κή επι­λο­γή, δε­δο­μέ­νου ότι στον χρόνο που μας πέ­ρα­σε εί­δα­με μια προ­σπά­θεια να φτά­σει στις σχο­λι­κές αί­θου­σες το ακραία σε­ξι­στι­κό και ομο/τραν­σφο­βι­κό πρό­γραμ­μα της «Ελ­λη­νι­κής Εται­ρί­ας Προ­γεν­νη­τι­κής Αγω­γής». Στην Αθήνα το κε­ντρι­κό σύν­θη­μα είναι «Άνευ Όρων». Στο βί­ντεο που δη­μιουρ­γή­θη­κε για την προ­πα­γάν­δι­ση του Athens Pride βλέ­που­με ένα παι­δά­κι και τις δυ­σκο­λί­ες που αντι­με­τω­πί­ζει καθώς δεν βιώ­νει άνευ όρων απο­δο­χή. Κομ­μά­τι αυτών των δυ­σκο­λιών είναι η απόρ­ρι­ψη από τους γο­νείς, ο σχο­λι­κός εκ­φο­βι­σμός αλλά και η επί­θε­ση από την αστυ­νο­μία. Και πάλι, μια θε­τι­κή επι­λο­γή, δε­δο­μέ­νου ότι έχει υπάρ­ξει η από­φα­ση που αθώ­ω­σε του αστυ­νο­μι­κούς που επι­τέ­θη­καν στον Ζακ Κω­στό­που­λο, ενώ πλη­θαί­νουν κα­θη­με­ρι­νά οι επι­θέ­σεις από αστυ­νο­μι­κούς.

Επι­λο­γές όμως που πα­ρα­μέ­νουν λει­ψές λόγω της ίδιας της φύσης του Pride. Γιατί, όταν η προ­σέγ­γι­ση στα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ+ ζη­τή­μα­τα γί­νε­ται επι­φα­νεια­κά και υπό το άγρυ­πνο μάτι πο­λυ­ε­θνι­κών χο­ρη­γών, κυ­βέρ­νη­σης, πρε­σβειών και δήμου καμία διεκ­δί­κη­ση δεν μπο­ρεί να πε­τύ­χει. Πώς μπο­ρεί να υπάρ­χει «Μά­θη­μα Απο­δο­χής» με 27 παι­διά ανά αί­θου­σα; Με τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό να δί­νε­ται στην πο­λε­μι­κή μη­χα­νή και όχι στο εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα; Πώς μπο­ρεί να υπάρ­ξει το Άνευ Όρων, όταν η ίδια η αστυ­νο­μία που επι­τί­θε­ται δο­λο­φο­νι­κά συμ­με­τέ­χει στο Pride; Οι αντι­θέ­σεις αυτές είναι ελά­χι­στες μόνο από τα προ­βλή­μα­τα που έχουν τα Pride όταν αντί αν συν­δέ­ο­νται με την κοι­νω­νία και τα κι­νή­μα­τα συν­δέ­ο­νται με την αστυ­νο­μία, τις πο­λυ­ε­θνι­κές και το Ευ­ρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο. Με αυτόν τον τρόπο υπο­βαθ­μί­ζο­νται τα ίδια τα ζη­τή­μα­τα που προ­σπα­θούν να ανα­δεί­ξουν.

Είναι ξε­κά­θα­ρο, πως για να υπάρ­χει απε­λευ­θέ­ρω­ση των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ+ ατό­μων, πρέ­πει να υπάρ­ξει ρι­ζι­κή αλ­λα­γή του συ­στή­μα­τος που γεννά την εκ­με­τάλ­λευ­ση και την κα­τα­πί­ε­ση. Αλ­λιώς, τα ωραία συν­θή­μα­τα των Pride θα μέ­νουν απλά λόγια. Αυτό όμως δεν μπο­ρεί να γίνει μέσα από τέ­τοιες διορ­γα­νώ­σεις. Για αυτό είναι ύψι­στης ση­μα­σί­ας οι αγω­νι­στι­κές πα­ρεμ­βά­σεις στα Pride. Είναι μια ευ­και­ρία το αγω­νι­στι­κό κομ­μά­τι του φε­μι­νι­στι­κού και του ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ+ κι­νή­μα­τος να έρθει σε επαφή με τον κόσμο που συμ­με­τέ­χει στο Pride, ο οποί­ος συχνά δεν συμ­με­τέ­χει σε αγω­νι­στι­κές δρά­σεις και ανα­δει­κνύ­ο­ντας τα προ­βλή­μα­τα της διορ­γά­νω­σης να τον πεί­σει για την ανα­γκαιό­τη­τα ενός κι­νη­μα­τι­κού Pride. Όσο λάθος είναι να ταυ­τι­στού­με άκρι­τα με τέ­τοιες διορ­γα­νώ­σεις, άλλο τόσο είναι να μην συμ­με­τέ­χου­με κρι­τι­κά σε αυτές και να μην προ­σπα­θού­με να πα­ρέμ­βου­με στον κόσμο που βρί­σκε­ται εκεί.  Γιατί αυτόν τον κόσμο θέ­λου­με στο πλευ­ρό μας στον αγώνα ενά­ντια στις δια­κρί­σεις, την βία, τον πό­λε­μο και την κα­τα­στο­λή.

rproject.gr