Εναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλκη Καμπανού, οι γονείς του θύματος είδαν πρώτη φορά στο δικαστήριο τα πρόσωπα των δώδεκα κατηγορουμένων. Κανένας τους δεν κουνήθηκε, δεν βγήκε ψίθυρος από τα στόματά τους, δεν σχηματίστηκε καν μια γκριμάτσα. Το προηγούμενο βράδυ καμιά πενηνταριά οπαδοί του ΠΑΟΚ είχαν πάει έξω από τις Φυλακές Διαβατών και το Μεταγωγών φωνάζοντας συνθήματα υπέρ των δώδεκα.
Απόστολος Λυκεσάς
Το είχαν ξανακάνει έξω από τις Φυλακές Σερρών. Το επανέλαβαν μέσα στην Τούμπα. Κανένας δεν διανοήθηκε να διακόψει το παιχνίδι, καμία έκκληση να σταματήσουν, έστω. Αρα; Μπορούν να συνεχίζουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Στους τοίχους της πόλης τα υβριστικά συνθήματα της μνήμης του δολοφονημένου επιβεβαιώνουν την επέλαση της απανθρωπιάς. Από έναν νεκρό ξεκινάνε οι αδίστακτοι, άμα μεγαλώσουν, στο Κατάρ του μέλλοντός τους θα μπορούν να εξαφανίζουν «πολιτικά» θανάτους χιλιάδων εργατών, όπως η Καϊλή στο Ευρωκοινοβούλιο.
«Τι μπορούμε να κάνουμε με ανθρώπους που δεν παίρνουν από λόγια;» ρωτά ρητορικά γνώστης της ανθρωπογεωγραφίας των φανατικών πυρήνων των ομάδων της πόλης. Απαντώ ευθέως: «Οπου δεν πέφτει λόγος, έπεσε και πέφτει χρήμα».
Είμαστε στην ιστορική στιγμή που στριφογυρνά το δρεπάνι του θανάτου και θέλει να αποδείξει πως ό,τι παίζεται με τα πόδια καταργεί την αναγκαιότητα χρήσης του κεφαλιού. Μόνο που οι «παγάνες» των φανατικών, αυτοσκοπός κενός κάθε νοήματος, συνεχίζονται. Διότι προκαλεί μεγάλη «βουή» η σιωπή στην πόλη. Η σιωπή είναι η πέργκολα πάνω στην οποία οπορτουνιστές αναρριχώνται με χαρακτηριστική ευελιξία, ενώ προσδοκούν και επιδιώκουν να ποτιστούν από μικρά και μεγάλα οικονομικά «ποτιστήρια». Ξεχωρίζουν εύκολα λόγω της αλλεργίας τους στα ενοχλητικά σχόλια για τους «επενδυτές». Και φοράνε μάσκες τις στιγμές των ανθρωποθυσιών για να μην αναγκαστούν να τους αναγνωρίσουν όσοι ήδη τους γνωρίζουν.
efsyn.gr/
