Το ανησυχητικό και επικίνδυνο με την επεκτατική ρητορεία του Τραμπ δεν είναι ότι «παραληρεί», αλλά ότι εκφράζει, απλά με ανενδοίαστο τρόπο, μια θεμελιακή ιδεολογία των ΗΠΑ, τη βασική μέθοδο με την οποία δημιουργήθηκαν.
Για να μην πάμε στην αρχική φάση του settler colonialism, μετά το 1783 ο χώρος πέρα από τις αρχικές Πολιτείες, και ακολούθως πέρα από τα εκάστοτε σύνορα, νοούνταν πάντοτε ως ένας χώρος διαθέσιμος προς επέκταση και προς «εξαγορά».
Roby Rovinsonas
-Το 1803 με την «Αγορά της Λουιζιάνας», οι ΗΠΑ σχεδόν διπλασιάστηκαν, παίρνοντας από τη Γαλλία, έναντι 15 εκατ. δολ., μια τεράστια έκταση ανάμεσα στον Μισισιπή και τα Βραχώδη Όρη.
-Το 1853 με την «Αγορά του Gadsden» απέκτησαν από το Μεξικό μια έκταση περίπου 72.000 τ. χλμ., έναντι 10 εκ. δολ.
-Το 1867 αγόρασαν την Αλάσκα από τη Ρωσία, έναντι 7,2 εκ. δολ.
-Το 1916 αγόρασαν από τη Δανία τις «Δανικές Δυτικές Ινδίες» (σήμερα Αμερικανικές Παρθένες Νήσοι) έναντι 25 εκ. δολ.
Αλλά και οι άλλες επεκτάσεις που έγιναν κατόπιν πολέμων, κυρίως εναντίον της Ισπανίας και του Μεξικού, νομιμοποιήθηκαν ως «εξαγορές»:
– Γι’αυτό και η κατάκτηση της Φλόριδας το 1819 ονομάζεται συνήθως «Εξαγορά της Φλόριδας», αφού έδωσαν 5 εκ. στην Ισπανία.
-Για την επέκταση του 1848 οι ΗΠΑ έδωσαν στο Μεξικό 15 εκ. δολ .
– Μετά τον Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο του 1898, οι ΗΠΑ «αγόρασαν» από την Ισπανία, τις Φιλιππίνες, το Πουέρτο Ρίκο και το Γκουάμ, έναντι 20 εκ. δολ.
Φυσικά, για καμιά από αυτές τις «αγορές» δεν ζητήθηκε η γνώμη των κατοίκων. Αντίθετα, συνοδεύτηκαν από πραγματικές εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες.
Βέβαια, αυτό που στις ΗΠΑ έγινε ο κανόνας, ήταν και μέσα στην κυρίαρχη αντίληψη του 19ου αιώνα : βάσει ενός συνδυασμού ιμπεριαλιστικής και φιλελεύθερης λογικής, όλη σχεδόν η υφήλιος μπορούσε να νοηθεί ως οικόπεδα προς αγοροπωλησία ή προς ενοικίαση.
Π.χ., το 1882, σε αυτό που είναι σήμερα η Ναμίμπια, ο Adolf Lüderitz, ένας Γερμανός έμπορος από τη Βρέμη, αγόρασε από έναν φύλαρχο έναν εμπορικό σταθμό (που τον ονόμασε Lüderitz) και τα γύρω εδάφη του. Το 1884 μεταβίβασε τον έλεγχο στη νεοπαγή Γερμανική Αυτοκρατορία, για να δημιουργηθεί η «Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική», όπου οι Γερμανοί διέπραξαν, την πρώτη μεγάλη γενοκτονία του 20ου αιώνα. Και όλες σχεδόν οι αποικιοκρατικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν «αγορές», η Ιταλία στην Ερυθραία, το Βέλγιο στο Κονγκό, κ.ο.κ.
To 1878 η Μ. Βρετανία «νοίκιασε» την Κύπρο από την Οθωμανική Αυτοκρατορία -και έχει μέχρι σήμερα κρατήσει ένα σημαντικό στρατηγικό κομμάτι.
Οι περισσότερες βάσεις είναι τέτοιες «ενοικιάσεις». Π.χ. το Guantánamo στην Κούβα, είναι νοικιασμένο από το 1903 για 3.386 δολ. το χρόνο (μετά το 1959 η Κούβα εξακολουθεί να λαμβάνει τις επιταγές για το νοίκι αλλά δεν τις εξαργυρώνει).
Είναι επίσης ενδεικτικό της κυριαρχίας αυτής λογικής ότι το αρχικό σχέδιο του Σιωνισμού του Τέοντορ Χερτσλ, το 1896, ήταν να εξαγοράσει την Παλαιστίνη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με αντάλλαγμα ένα σημαντικό κομμάτι του μεγάλου χρέους της.
Και η Γροιλανδία είναι ένα παλιό σχέδιο, ήδη από την εποχή της Αγοράς της Αλάσκας.
Το 1910 συζητήθηκε μια πρόταση από Δανούς, να ανταλλάξουν οι ΗΠΑ τα νησιά Μιντανάο και Παλαουάν (δηλ. τις μισές Φιλιππίνες, που είχαν πάρει από την Ισπανία) με τη Γροιλανδία και τις Δανικές Δυτικές Ινδίες. Η Δανία, στη συνέχεια, θα έδινε το Μιντανάο και το Παλαουάν στη Γερμανία για να πάρει από αυτή το Βόρειο Σλέσβιγκ. Το σχέδιο δεν προχώρησε λόγω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και η Δανία μετά την ήττα των Γερμανών πήρε το Βόρειο Σλέσβιγκ. Ενώ και οι ΗΠΑ έκριναν ότι η απόκτηση των Δανικών Δυτικών Ινδιών ήταν πιο σημαντική για την υπεράσπιση της Διώρυγας του Παναμά,
Το 1946, επί Τρούμαν οι ΗΠΑ πρόσφεραν στη Δανία 100 εκ. δολ. για να αγοράσουν τη Γροιλανδία, όπως δείχνουν έγγραφα στα Εθνικά Αρχεία που αποκαλύφθηκαν πολύ αργότερα. Η πώληση δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά οι ΗΠΑ πήραν τις στρατιωτικές βάσεις που ήθελαν.
Αν ο Τραμπ σημαίνει μια απευθείας διακυβέρνηση από τους μεγάλους κεφαλαιοκράτες, η ακραία λογική της αγοράς δεν κυριαρχεί μόνο μέσα στην κοινωνία αλλά το ίδιο και στις «εξωτερικές» υποθέσεις: όλα νομιμοποιούνται ως διαδικασίες «αγοράς» και «πώλησης»
