Να του κόψουμε τη φόρα

Ψη­φί­ζου­με Αρι­στε­ρά

για δυ­να­τή αντι­πο­λί­τευ­ση

στη Βουλή και στους δρό­μους

Πα­λεύ­ου­με για μα­ζι­κή, ενω­τι­κή, ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά, στή­ριγ­μα των αγώ­νων

Με την φόρα που της δίνει το απο­τέ­λε­σμα του πρώ­του γύρου, η Νέα Δη­μο­κρα­τία επι­διώ­κει μια όσο το δυ­να­τόν πιο ευ­ρεία αυ­το­δυ­να­μία, αλλά και να χτί­σει την αυ­το­πε­ποί­θη­ση του κοι­νω­νι­κού στρα­το­πέ­δου που εκ­προ­σω­πεί.

Υπερ­φί­α­λα στε­λέ­χη της απα­ντούν σε κάθε κρι­τι­κή (πχ για τις θα­να­τη­φό­ρες συ­νέ­πειες της διά­λυ­σης του ΕΣΥ) ότι «αυτά κρί­θη­καν με το 41%». Το επι­τε­λείο Μη­τσο­τά­κη συ­νε­χί­ζει να δη­μα­γω­γεί ψη­φο­θη­ρι­κά προς το κάτω κομ­μά­τι της κοι­νω­νί­ας (αυ­ξή­σεις μι­σθών), πα­ρό­τι στις Βρυ­ξέλ­λες πλέον «βα­ρά­νε κα­μπά­νες» που προ­α­ναγ­γέ­λουν δη­μό­σια τη λι­τό­τη­τα. Αλλά -κυ­ρί­ως- η Νέα Δη­μο­κρα­τία και τα στη­ρίγ­μα­τά της (ΜΜΕ) συ­νε­χί­ζουν να απευ­θύ­νο­νται στους επι­χει­ρη­μα­τί­ες και τους εύ­πο­ρους, κα­τα­κε­ραυ­νώ­νο­ντας το «κρα­τι­κό μο­νο­πώ­λιο στην εκ­παί­δευ­ση» και αντι­με­τω­πί­ζο­ντας με έξαλ­λη οχλα­γω­γία και «ιερή οργή» ακόμα και τα ψελ­λί­σμα­τα του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για έναν κά­ποιο φόρο σε κά­ποια υπερ-κέρ­δη κά­ποιων επι­χει­ρή­σε­ων. Μετά το έγκλη­μα στην Πύλο, τόσο το κόμμα της ΝΔ, όσο και τα ΜΜΕ, κα­τα­στρα­τη­γούν κάθε λο­γι­κή όταν δη­λώ­νουν θλίψη για τους «κα­τα­τρεγ­μέ­νους», αλλά δεν κά­νουν ούτε καν ρη­το­ρι­κό βήμα πίσω από τη «φύ­λα­ξη των συ­νό­ρων». Με βο­λι­κό άλ­λο­θι τη στο­χο­ποί­η­ση των «δια­κι­νη­τών», σαν να φταί­νε αυτοί για όλα -για το ότι υπάρ­χει με­τα­νά­στευ­ση και προ­σφυ­γιά, για το ότι η μόνη δια­θέ­σι­μη δί­ο­δος που της αφή­νουν τα κρά­τη-μέ­λη της ΕΕ είναι η «πα­ρά­νο­μη», πα­νά­κρι­βη κι ακραία επι­κίν­δυ­νη. Είναι μια σκλη­ρή προει­δο­ποί­η­ση: Ούτε μπρο­στά σε εκα­τόμ­βες νε­κρών δεν πρό­κει­ται να αλ­λά­ξει η ρα­τσι­στι­κή πο­λι­τι­κή και η προ­ώ­θη­ση του αντι­δρα­στι­κού αφη­γή­μα­τος που την υπο­στη­ρί­ζει.

Όσοι και όσες ασφυ­κτιού­με από όλα αυτά, όσοι κι όσες δεν ανή­κου­με σε αυ­τούς που «κέρ­δι­σαν» από τα πε­πραγ­μέ­να της πρώ­της τε­τρα­ε­τί­ας Μη­τσο­τά­κη, όλοι κι όλες εμείς που το «οι­κο­νο­μι­κό θαύμα» της «Ελ­λά­δας 2.0» περ­νά­ει από πάνω μας σαν οδο­στρω­τή­ρας, πρέ­πει να τους κό­ψου­με την φορά.

Αυτό δεν μπο­ρεί να το κάνει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Που μετά από 4 χρό­νια θλι­βε­ρής «αντι­πο­λί­τευ­σης», έκανε μια ακόμα πιο θλι­βε­ρή προ­ε­κλο­γι­κή κα­μπά­νια  και μετά την εκλο­γι­κή του συ­ντρι­βή στρί­βει ακόμα δε­ξιό­τε­ρα. Πρώτα φορ­τώ­νει τις ευ­θύ­νες για το κακό εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα σε… όλους τους άλ­λους και μετά εκ­βιά­ζει την ψήφο όσων -σω­στά- αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι δεν τους εκ­προ­σω­πεί αυτό το με­ταλ­λαγ­μέ­νο κόμμα, ταυ­τί­ζο­ντας τις επι­λο­γές τους με… ενί­σχυ­ση της ΝΔ. Αυτά, από το κόμμα που ενί­σχυ­σε τις προ­ο­πτι­κές της ΝΔ πε­ρισ­σό­τε­ρο από κάθε άλλο, συ­ναι­νώ­ντας σε κρί­σι­μες πο­λι­τι­κές και πα­θαί­νο­ντας αφω­νία όποτε τί­θε­ται ζή­τη­μα αμ­φι­σβή­τη­σης κε­ντρι­κών κα­τευ­θύν­σε­ων της άρ­χου­σας τάξης. Καμιά απο­λύ­τως εμπι­στο­σύ­νη δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει σε μια τέ­τοια ηγε­σία, ότι η ενί­σχυ­σή της θα μπο­ρού­σε να λει­τουρ­γή­σει ως «ανά­χω­μα» στη Δεξιά. Και προ­φα­νώς το ίδιο ισχύ­ει και για το ΠΑΣΟΚ, που δια­γκω­νί­ζε­ται με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για την «κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά», με το βλέμ­μα στους με­τα­ξύ τους συ­σχε­τι­σμούς, φι­λο­δο­ξώ­ντας μια «πα­λι­νόρ­θω­ση» της πο­λι­τι­κής δύ­να­μης που από τη δε­κα­ε­τία του ’90 και μετά υπήρ­ξε «πρω­το­πό­ρα» στην επι­βο­λή των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων και τη σύ­γκλι­ση (φτά­νο­ντας και στη συ­γκυ­βέρ­νη­ση) με τη Δεξιά.

Για να στα­λεί ένα ηχηρό μή­νυ­μα στη ΝΔ ότι θα έχει απέ­να­ντί της αντί­πα­λο, που θα επι­χει­ρή­σει «να της κόψει τη φόρα», χρειά­ζε­ται να ενι­σχυ­θούν αυτές οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που ανέ­λα­βαν λι­γό­τε­ρο ή πε­ρισ­σό­τε­ρο αυτή την ευ­θύ­νη -της στή­ρι­ξης των αγώ­νων, της με­τω­πι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης με την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή- και την προη­γού­με­νη 4ετία. Γιατί αυτές είναι οι δυ­νά­μεις που θα συ­νε­χί­σουν να το κά­νουν και την επό­με­νη μέρα.

Θα έχει ση­μα­σία να μην «πιε­στεί» από τη δεύ­τε­ρη κάλπη η δύ­να­μη που συ­γκέ­ντρω­σε το ΚΚΕ, ένα κόμμα με στα­θε­ρή ανα­φο­ρά στους ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες και ενερ­γό ρόλο και ορ­γα­νω­μέ­νη δύ­να­μη στα σω­μα­τεία, του οποί­ου η πα­ρου­σία απο­τε­λεί ση­μα­ντι­κό πα­ρά­γο­ντα στις δυ­να­τό­τη­τες αντι­στά­σε­ων/κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, αντί­λο­γου στον κυ­ρί­αρ­χο λόγο. Η σχε­τι­κή ενί­σχυ­σή του υπήρ­ξε το μόνο θε­τι­κό νέο στο συ­νο­λι­κά κακό απο­τέ­λε­σμα της 21ης Μάη και αυτή η ει­κό­να δεν πρέ­πει να «ψα­λι­δι­στεί».

Θα είναι κρί­σι­μο να μην επι­τρέ­ψου­με να πε­τύ­χει η (από τα πάνω) επι­χεί­ρη­ση «εξα­φά­νι­σης» του «ΜΕ­ΡΑ­25 – Συμ­μα­χία για τη Ρήξη», που συμ­βο­λί­ζει -στο κοι­νο­βου­λευ­τι­κό πε­δίο- την επί­μο­νη ύπαρ­ξη και μιας «άλλης Αρι­στε­ράς», ανοι­χτής στα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα, στην εξέ­λι­ξη της ίδιας, στη συ­μπό­ρευ­ση με άλλες δυ­νά­μεις. Το απο­τέ­λε­σμα του «ΜΕ­ΡΑ-25 – Συμ­μα­χία για την Ανα­τρο­πή» στις πρώ­τες κάλ­πες υπήρ­ξε από τα βα­σι­κά στοι­χεία που έκα­ναν «μαύρη» την ει­κό­να της κάλ­πης. Αυτή η ζο­φε­ρή ει­κό­να, μιας Βου­λής χωρίς αυτές τις «φωνές», πρέ­πει να αντι­στρα­φεί.

Θα είναι κα­λο­δε­χού­με­νη εξέ­λι­ξη μια ενί­σχυ­ση των ψη­φο­δελ­τί­ων της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και της υπό­λοι­πης αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς, γνω­ρί­ζο­ντας ότι η εκλο­γι­κή κα­τα­γρα­φή αυτών των δυ­νά­με­ων είναι πάντα δυ­σα­νά­λο­γη του ρόλου τους στην ορ­γά­νω­ση των κοι­νω­νι­κών αντι­στά­σε­ων στις οποί­ες συ­να­ντιό­μα­στε συχνά.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, δεν είναι ώρα για δια­γκω­νι­σμό με­τα­ξύ αυτών των δυ­νά­με­ων για το ποια είναι η «μο­να­δι­κή», η «πιο ανα­γκαία» ή η «συ­νε­πέ­στε­ρη». Σε ό,τι μας αφορά, ο κάθε ένας από αυ­τούς τους σχη­μα­τι­σμούς έχει δια­φο­ρε­τι­κές αρε­τές και δια­φο­ρε­τι­κές αδυ­να­μί­ες.

Ο κα­θέ­νας και η κα­θε­μιά μπο­ρεί να ζυ­γί­σει τις επι­λο­γές του, τις πο­λι­τι­κές συ­μπά­θειες του, τα επί­δι­κα που ιε­ραρ­χεί υψη­λό­τε­ρα σε αυτήν τη δεύ­τε­ρη κάλπη. Το ζη­τού­με­νο δεν είναι να «απο­σπά­σει» ο ένας από τον άλλο επιρ­ροή, αλλά να με­γι­στο­ποι­η­θεί το «άθροι­σμα» αυτού του χώρου, που δη­λώ­νει έτοι­μος να αντι­πα­ρα­τε­θεί με τις πο­λι­τι­κές της ΝΔ, που δεν υπο­κύ­πτει σε εκ­βια­σμούς «χα­μέ­νης ψήφου», που δεν θέλει να επι­τρέ­ψει στην (αθροι­σμέ­νη) ακρο­δε­ξιά να ανα­δει­χθεί ως ση­μα­ντι­κό­τε­ρος πόλος από την Αρι­στε­ρά.

Στην προ­ε­τοι­μα­σία μας για τον νέο πο­λι­τι­κό-κοι­νω­νι­κό κύκλο που ανοί­γει, θα χρεια­στεί να ανα­τρέ­ξου­με στις κα­λύ­τε­ρες στιγ­μές του απο­λο­γι­σμού της 4ε­τί­ας που έκλει­σε. Όπου οι κοι­νω­νι­κές αντι­στά­σεις ανα­θερ­μάν­θη­καν με μα­ζι­κό­τη­τα και ορα­τό­τη­τα που είχε εκλεί­ψει για χρό­νια (Εφε­τείο, Νέα Σμύρ­νη, Τέμπη, νίκες σε E-Food και Cosco, φε­μι­νι­στι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, αντι­ρα­τσι­στι­κές δια­δη­λώ­σεις κ.ά.). Αυτή την αγω­νι­στι­κή κοι­νω­νι­κή δια­θε­σι­μό­τη­τα θα την χρεια­στού­με απέ­να­ντι σε μια κυ­βέρ­νη­ση που έρ­χε­ται με την επι­θε­τι­κό­τη­τα που της δίνει σή­με­ρα η αυ­το­πε­ποί­θη­ση και η εκλο­γι­κή δύ­να­μη που συ­γκέ­ντρω­σε.

Σε αυτό το πεδίο θα πρέ­πει να στρέ­ψου­με το βλέμ­μα μας την επό­με­νη πε­ρί­ο­δο. Επι­διώ­κο­ντας συ­στη­μα­τι­κή ενό­τη­τα δρά­σης, ως απα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση για τη συ­γκέ­ντρω­ση δυ­νά­με­ων που θα στη­ρί­ξουν με επάρ­κεια και θα δώ­σουν δυ­να­μι­κή στις κοι­νω­νι­κές αντι­στά­σεις. Διε­ξά­γο­ντας θαρ­ρε­τά και επί­μο­να την πο­λι­τι­κή-ιδε­ο­λο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση με τις κυ­ρί­αρ­χες ιδέες και πο­λι­τι­κές, αντι­πα­ρα­βάλ­λο­ντας την αλ­λη­λεγ­γύη απέ­να­ντι στην εξα­το­μί­κευ­ση ή την (σε­ξι­στι­κή, ρα­τσι­στι­κή) μι­σαν­θρω­πιά, τους συλ­λο­γι­κούς αγώ­νες για τη ζωή που μας αξί­ζει απέ­να­ντι στην πα­ραί­τη­ση, τη διεκ­δί­κη­ση αι­τη­μά­των με βάση τις ανά­γκες της κοι­νω­νι­κής ερ­γα­ζο­μέ­νης πλειο­ψη­φί­ας και όχι την κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρή­σε­ων, την αλ­λη­λεγ­γύη με τους «άλ­λους» ερ­γα­ζό­με­νους και τη σύ­γκρου­ση με τους «δι­κούς μας» άρ­χο­ντες απέ­να­ντι στον εθνι­κι­σμό, την υπε­ρά­σπι­ση της ει­ρή­νης και της δι­καιο­σύ­νης απέ­να­ντι στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς.

Όλα αυτά ξε­κι­νούν από την ορ­γά­νω­ση της άμυ­νας του κό­σμου μας απέ­να­ντι στις επι­θέ­σεις που έρ­χο­νται. Σε αυτά κρί­σι­μες ευ­θύ­νες έχουν οι δυ­νά­μεις με τις με­γα­λύ­τε­ρες δυ­να­τό­τη­τες -με πρώτο το ΚΚΕ που θα όφει­λε να κι­νη­θεί με τρόπο που να αντι­στοι­χεί στην ορ­γα­νω­τι­κή του δύ­να­μη, αλλά και το ΜΕ­ΡΑ­25, που χρειά­ζε­ται να συ­νε­χί­σει τον δρόμο που ξε­κί­νη­σε να βα­δί­ζει για σύν­δε­ση με τα κι­νή­μα­τα στο δρόμο, ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση της πο­λι­τι­κής του κ.ο.κ.

Όμως ιδιαί­τε­ρες ευ­θύ­νες έχει ο κορ­μός των δυ­νά­με­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς, οι ορ­γα­νώ­σεις της και το δυ­να­μι­κό που συ­σπει­ρώ­νε­ται λι­γό­τε­ρο ή πε­ρισ­σό­τε­ρο γύρω τους. Με μι­κρό­τε­ρο βάρος -από το ΚΚΕ ορ­γα­νω­τι­κά, από το ΜΕ­ΡΑ­25 εκλο­γι­κά- αλλά με δυ­σα­νά­λο­γα ση­μα­ντι­κό ρόλο στην κα­θη­με­ρι­νή κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή δράση όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, αυτός ο «χώρος» έχει να παί­ξει ση­μα­ντι­κό ρόλο. Θα χρεια­στεί να απο­λο­γί­σει τι κά­να­με ή δεν κά­να­με το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, να συ­ζη­τή­σει τι πρέ­πει να κά­νου­με ή να μην κά­νου­με το επό­με­νο, ώστε να επι­διώ­ξει έναν αυ­θε­ντι­κό κοινό βη­μα­τι­σμό και συ­ντο­νι­σμό, για να μπο­ρέ­σου­με μαζί να χτί­σου­με το αντί­πα­λο δέος στον Μη­τσο­τά­κη αλλά και το σύ­νο­λο της αστι­κής πο­λι­τι­κής, από τα κάτω και από τα αρι­στε­ρά.

rproject.gr