Ανακοίνωση της Νεολαίας ΜέΡΑ25:
Το τριήμερο εορτασμών και μνήμης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι ξανά εδώ. Εδώ, σε μια Ελλάδα που μοιάζει ξανά ασφυκτικά κλειστή, αφόρητα πιεστική για τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της, μια χώρα σε έναν σύγχρονο γύψο που με μεγάλη επιμέλεια σχεδιάζει και υλοποιεί το εργαστήρι αυταρχισμού της Μητσοτάκης ΑΕ.
Ένας αυταρχισμός που κλιμακώνεται καθημερινά, την ώρα που τα εισοδήματα μιας πολύ μεγάλης μερίδας κόσμου εξανεμίζονται πριν καν φτάσουμε στα μέσα του μήνα. Με τα κεντρικά ΜΜΕ, να αναπαράγουν εν χορώ το ίδιο “αφήγημα” με λίγο διαφορετικά λόγια. Με εισβολές στους πανεπιστημιακούς χώρους, πειθαρχικά, διαγραφές, drones πάνω από τις πορείες και στρατιωτικοποιημένες διμοιρίες στις εισόδους των σχολών.
Το “ησυχία, τάξη και ασφάλεια” ενδύεται έναν εκσυγχρονιστικό μανδύα και παράγει βία και καταστολή παντού, όχι τώρα, αλλά εδώ και 6 συνεχόμενα χρόνια. Από τους ανθρώπους που κάθονταν απλά με τα παιδιά τους σε πλατείες επί COVID, μέχρι όσους και όσες πάνε σήμερα να σταματήσουν πλειστηριασμούς. Με τη δικαστική εξουσία να λειτουργεί ως φορέας συγκάλυψης και ρεβανσισμού και με την υπερσυγκέντρωση εξουσιών σε μια ομάδα αντιπροσώπων της ελληνικής ολιγαρχίας.
Σε αυτό λοιπόν το περιβάλλον, η ζωή γίνεται όλο και πιο δύσκολη και στενάχωρη, με φοιτητές και φοιτήτριες να ζουν σε αναξιοπρεπείς συνθήκες με πανάκριβα ενοίκια, με ελαστικοποιημένες εργασιακές σχέσεις και μεροκάματα που φτάνουν ίσα-ίσα για επιβίωση, με φίλους να φεύγουν στο εξωτερικό γιατί εδώ δεν χωράνε και γειτονιές να αλλάζουν χωρίς να ρωτήσουν κανέναν.
Την ίδια στιγμή, οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στην Ανατολική Μεσόγειο συνεχίζουν απτόητοι, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προσπαθεί πρόθυμα μεν, πολύ άτσαλα δε, να γίνει μέρος τους. Η συμφωνία για εκεχειρία στη Γάζα καταπατάται καθημερινά από το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, ενώ στη Συρία ένας εγκληματίας πολέμου παραμένει στην εξουσία με τις ευλογίες της Δύσης. Οι μεγάλες δυνάμεις, αφού ξεζούμισαν την Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή με αποικιοκρατικές συμφωνίες και πολέμους, τώρα την ξαναδιανέμουν με τον ίδιο τρόπο: με αποικιοκρατικές συμφωνίες, πολέμους και γενοκτονία.
Σε αυτή τη συγκυρία δεν καλούμαστε να θυμηθούμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου ως μια επετειακή τελετή. Για εμάς άλλωστε, οι αγώνες της κάθε εποχής δεν είναι μουσειακά εκθέματα αλλά μαγιά για τους δικούς μας αγώνες.
Αν κάτι κρατάμε λοιπόν από την ιστορία του Πολυτεχνείου είναι το εξής απλό: ότι απέναντι σε τανκς, μυστικές υπηρεσίες, και αυταρχικά καθεστώτα, μια χούφτα ανθρώπων μπορεί να αλλάξει τον ρυθμό της εποχής. Το “εδώ και το τώρα” της γενιάς μας, μιας γενιάς που κουράστηκε να της λένε πως δεν γίνεται, είναι ακριβώς αυτή η συνειδητοποίηση: πως απέναντι σε οποιαδήποτε δυσμενή συνθήκη, μπορούμε να αγωνιζόμαστε και να νικάμε, μπορούμε να βγούμε ξανά στην πρώτη γραμμή απέναντι στους σχεδιασμούς των ολιγαρχών, μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα να είναι αλλιώς.
Ας παλέψουμε λοιπόν ενάντια σε όλους τους πολεμικούς σχεδιασμούς, ενάντια στα εξοπλιστικά προγράμματα, και ενάντια στην αναξιοπρέπεια που με τον αυταρχισμό της η κυβέρνηση καθημερινά μας επιβάλλει. Ας δώσουμε τους αγώνες της δικής μας εποχής, της δικής μας γενιάς, για την επανάκτηση των δικαιωμάτων μας και της ελευθερίας μας σε όλα τα επίπεδα, ξεκινώντας από τα πιο μικρά και φτάνοντας στα πιο μεγάλα και σπουδαία. Για το δικαίωμα μας να ονειρευόμαστε έναν νέο κόσμο, κόντρα στα συμφέροντα των αφεντικών.
Γιατί οι αγώνες είναι δρόμοι που ανοίγουν μόνο όταν τους περπατάμε.
Όλες και όλοι, σε κάθε πόλη, στους εορτασμούς και στις διαδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου!
Σχόλια (0)